Δική σου η ευθύνη αν εμπιστευθείς το μυστικό σου στα λάθος αυτιά

Τα μυστικά από την αρχή της ύπαρξής τους έκρυβαν πολλά συναισθήματα και σκέψεις. Ακόμη, είναι σκέψεις που εμείς νιώθουμε καλά να τις λέμε σ΄ εκείνους που ξέρουμε πως δ’ θα τα αναμεταδώσουν. Όμως τα πράγματα δεν είναι πάντα μονόπλευρα. Δηλαδή δεν είναι κάτι που πρέπει ν’ απασχολεί μόνο εκείνον που θέλει να πει σε κάποιον άλλο ένα μυστικό, αλλά πρέπει να απασχολεί κι εκείνον που θα ακούσει το μυστικό. Πώς μπορεί να νιώθει εκείνος ο άνθρωπος από τη στιγμή που έχουμε μοιραστεί μαζί του κάτι τόσο σημαντικό για μας;

Συχνά, αναφερόμαστε στο ποσό προσεκτικοί πρέπει να είμαστε όσον αφορά το άτομο στο οποίο εμπιστευόμαστε λίγο πιο προσωπικά βιώματα. Όμως σχεδόν ποτέ δε βλέπουμε κι από την άλλη μεριά του νομίσματος. Δεν είναι μόνο δική μας η επιλογή του πώς θα επικοινωνηθεί. Το πώς διαχειρίζεται κάποιος τρίτος τα μυστικά μας είναι δική του επιλογή όπως και τα συναισθήματα που νιώθει.

Αρχικά, πολλοί είναι εκείνοι που δεν ενδιαφέρονται για τα μυστικά κανενός. Όχι γιατί δεν τους νοιάζει για το άτομο εκείνο αλλά γιατί τα μυστικά, όπως και να το κάνει κανείς, κάποιοι μπορούν να τα θεωρήσουν και βάρος. Και δεν μπορούν όλοι να σηκώσουν αυτό το βάρος. Όταν ακούει κανείς τη φράση «Δε θα ήθελα να το μάθει κανείς» είναι σαν να υπάρχει μια εσωτερική δύναμη που σε ωθεί στο να τo πεις κάπου αλλού. Η διαχείριση, λοιπόν, αυτού του βάρους είναι καθαρά θέμα χαρακτήρα. Αν νιώθει κανείς ότι δεν αντέχει να κουβαλάει μυστικά κάποιου, προτιμότερο θα ήταν να αποτρέπει οποιονδήποτε θέλει να τον βαρύνει με ένα και να είναι ξεκάθαρος από την αρχή.

Από την άλλη πλευρά όμως, υπάρχουν οι άνθρωποι, που από μακρiά είναι σαν να φωνάζουν «Έλα να πεις το μυστικό σου εδώ, δεν υπάρχει καλύτερο μέρος». Κι όντως έτσι είναι. Θα φροντίσουν το μυστικό σου με τον καλύτερο τρόπο και θα σε συμβουλέψουν επίσης. Αυτοί οι άνθρωποι είναι λίγοι, όχι γενικά, αλλά λίγοι για τον καθένα μας. Κι αν ποτέ βρεις κάποιον να τον κρατήσεις στη ζωή σου.

Επίσης είναι πολλοί κι εκείνοι που μπορεί να μην τους ενδιαφέρουν τα ίδια τα μυστικά αλλά μπορεί να τους αφορά η διαδικασία όταν κάποιος τους λέει ένα μυστικό, γιατί τους κάνει να νιώθουν ξεχωριστοί και ταυτόχρονα χρήσιμοι, αφού τους δίνεται κάτι που δεν προσφέρεται στον καθένα. Έτσι αποκτούν αυτό το αίσθημα κολακείας ότι είναι ξεχωριστοί κι εκείνος που έχει ανάγκη να πει το μυστικό του είναι επόμενο να φαίνεται ευάλωτος στα μάτια τους. Το ίδιο ισχύει και για το αίσθημα της συμπάθειας. Όταν κάποιος δυσκολεύεται να συμπαθήσει κάποιον άλλον, με το που νιώσει πως είναι ευάλωτος εκείνος που τον έχει ανάγκη και πως ξαφνικά θέλει να πει κάτι σημαντικό  παρ΄όλο που δεν έχει και τα καλύτερα συναισθήματα, ξαφνικά θα αναπτύξει τη συμπάθεια και θ’ αλλάξει γνώμη.

Για πολλούς λόγους λοιπόν, πρέπει να είμαστε ιδιαίτερα προσεκτικοί και να σκεφτόμαστε και πώς οι άλλοι αντιμετωπίζουν τα μυστικά μας. Γιατί ο καθένας μπορεί να τα διαχειριστεί σωστά, όμως μπορεί και με τον οποιονδήποτε τρόπο να επωφεληθεί από αυτά. Τι έχει λοιπόν σημασία, να λέμε τα μυστικά μας απλά για να μοιράζουμε το βάρος τους ή για να ικανοποιήσουμε ανασφάλειες κι εγωισμούς; Νομίζω ξεκάθαρη η απάντηση.