Φεύγει μακριά σου για να μη σε βάλει στο λούκι που βρίσκεται

Η πλειοψηφία των ανθρώπων δεν είναι απαραίτητο ν’ αντιμετωπίζει τα προβλήματά της με την βοήθεια κάποιου άλλου. Πολλές φορές φορές ακόμη, δεν αναγνωρίζουν εκείνοι οι ίδιοι τη πηγή του προβλήματος ή το πού πρέπει ν’ αποδώσουν ευθύνες όταν κατανοήσουν το πρόβλημα. Συχνά, φαίνεται αρκετά παράταιρο όταν κάποιος δυσκολεύεται ν’ αντιμετωπίσει μια δυσκολία του και πόσο μάλλον αν το εντοπίσει εξ αρχής και να μη στραφεί σε κάποιο κοντινό του άτομο για βοήθεια. Είναι δεδομένο πως η διαχείριση είναι θέμα καθαρά προσωπικό κι ο καθένας έχει τον δικό του τρόπο να ξεμπερδεύει με τους κόμπους της ζωής του. Κάποιος μπορεί να μη βρίσκει τις λύσεις επικοινωνιακά με τρίτους, παρά μόνο μέσα από τον ίδιο του τον εαυτό. Κάποιος άλλος, όμως, να είναι εσωτερικά τόσο μπερδεμένος που να χρειάζεται οπωσδήποτε βοήθεια για να μπορέσει να διαχωρίσει και να κατανοήσει την προβληματική και παράλληλα να βρει και μία λύση στην πορεία.

Πολλές είναι οι φορές που έχουμε γνωρίσει με ένα άτομο που παρ’ όλο που θέλουμε να το βοηθήσουμε, επειδή καταλαβαίνουμε ότι έχει κάποιο πρόβλημα ή έστω θέλουμε απλώς να το συμβουλέψουμε εκείνο είναι που δε μας επιτρέπει να μπούμε στη δική του ψυχολογία για να κατανοήσουμε πλήρως το πρόβλημα και να προσπαθήσουμε κάπως να δώσουμε μια λύση. Αυτό όμως δε σημαίνει απαραίτητα ότι θέλει να μας απομακρύνει από εκείνον επειδή δε θέλει να έχουμε γνώμη ή άποψη, ούτε καν να ανακατευόμαστε στα δικά του προβλήματα που δε μας αφορούν στην τελική. Ελάχιστοι είναι οι άνθρωποι οι οποίοι μπορούν να είναι πραγματικά αποδοτικοί σε καταστάσεις κρίσεων, και δε μιλάμε για τους εδικούς, επομένως έχει μια πολύ ισχυρή βάση το να μας απομακρύνουν εσκεμμένα. Όχι με σκοπό να μη μάθουμε πιο είναι το πρόβλημα, αλλά με σκοπό να μας προστατέψουν από αυτό και στη συνέχεια τους εαυτούς τους από έναν χαώδη συγκερασμό απόψεων.

Θέλει πολλή σκέψη κι αποτελεί σημαντική απόφαση ν’ αποκόψεις κάποιον από σένα για να τον προστατεύσεις. Ουσιαστικά θα προτιμήσεις να δυσκολευτείς λίγο παραπάνω από το να βάλεις στο ίδιο λούκι έναν άνθρωπο που αγαπάς. Για παράδειγμα, μπορεί κάποιος να μην μπορεί να ελέγξει τους τρόπους συμπεριφοράς του ή να κάνει κάτι το οποίο πληγώνει τον άλλον χωρίς να το κάνει συνειδητά. Με το να απομακρύνεται και να βλέπει λίγο αποστασιοποιημένα το ταμπεραμέντο του, δεν έχει σημασία που θα δυσκολευτεί, αλλά τουλάχιστον θα αποτρέψει τον άλλον συνειδητά από το να πληγωθεί και παράλληλα εξασκείται στη διαδικασία της παρατήρησης το εαυτού του.

Συνεπώς, εμείς σαν ένα άτομο το οποίο βρισκόμαστε σε δεύτερη μοίρα σχετικά το πρόβλημα κάποιου δε θα πρέπει αυτόματα να σκεφτόμαστε αρνητικά, μη γνωρίζοντας τον σκοπό που ο άλλος δε μας θέλει τόσο κοντά σ’ αυτό το θέμα. Τις περισσότερες φορές που συμβαίνει αυτό θέλει να μας κάνει να καταλάβουμε πως δεν είναι απαραίτητο να είμαστε τόσο κοντά σε κάτι που ίσως δεν ξέρουμε πώς να λειτουργήσουμε απέναντί του, ενώ έχει αναλάβει ο ίδιος να μας απαλλάξει απ’ αυτό. Αυτό δείχνει μια βαθιά αγάπη που φυλάει ο άλλος για μας και πρέπει να μπαίνουμε εμείς στην ψυχολογία του και να εκτιμάμε αυτό που κάνει κι όχι να τον κατακρίνουμε επειδή δε μας επιτρέπει να γνωρίζουμε τα πάντα. Άλλωστε μας αφήνει ένα μέτρο πιο μακριά για το δικό μας καλό, όχι γιατί εκείνος το επιλέγει, αλλά γιατί είναι καλύτερο για μας. Περισσότερη σημασία έχουμε εμείς και η θέση μας στη ζωή του, όχι το πρόβλημα που μας κρατάει μακριά του.