Πολλές φορές, ενώ ξέρουμε πως δε φταίμε εμείς οι ίδιοι για τα λάθη ενός ανθρώπου, νιώθουμε άσχημα και βάζουμε τον εαυτό μας στη θέση του, παίρνουμε ένα μερίδιο ευθύνης πάνω μας και το σηκώνουμε για όσο περισσότερο μπορούμε. Γιατί δεν αποδεχόμαστε όμως το γεγονός πως οι πράξεις έχουν συνέπειες; Γιατί πρέπει να αισθανόμαστε ένοχοι εμείς οι ίδιοι για τα λάθη κάποιου άλλου;
Αρχικά, το μόνο σίγουρο είναι πως για να νιώθουμε εμείς άσχημα, αισθανόμαστε ένα fealing ενοχής -χωρίς στη συγκεκριμένη περίπτωση να υπάρχει λόγος. Γιατί πολύ απλά δεν είμαστε εμείς αυτοί που ευθύνονται για τις πράξεις των άλλων. Ειδικά σε περιπτώσεις τις οποίες είχαμε προειδοποιήσει ή είχαμε τέλος πάντων αφήσει ένα warning. Παρ’ όλα αυτά συνήθως δεν μπορούμε να διαχωρίσουμε τις καταστάσεις και να κατανοήσουμε ότι το αποτέλεσμα δε θα έπρεπε να μας απασχολεί.
Το να νιώθεις άσχημα για τα λάθη κάποιου άλλου όμως ξεκινάει από παλιότερα, από βαθύτερα μέρη. Υπάρχουν θεωρίες στις οποίες αναφέρεται πως όταν νιώθεις άσχημα για το λάθος κάποιου άλλου πιθανόν στο παρελθόν να θεωρήθηκες υπεύθυνος για κάποιες αποτυχίες -δικές σου και μη. Η συσσώρευση πολλών τέτοιων εμπειριών κι ερεθισμάτων έχει ως αποτέλεσμα ένα άτομο να έχει ενοχικά συναισθήματα τα οποία το συνοδεύουν στην καθημερινότητά του. Νιώθει δηλαδή άσχημα όχι μόνο για τα δικά του λάθη ή τις δικές του αποτυχίες αλλά και για τα λάθη των υπόλοιπων ανθρώπων γύρω του.
Ένας άνθρωπος όμως ο οποίος νιώθει έτσι για τον ίδιο του τον εαυτό είναι επόμενο να αισθάνεται έτσι και για τους υπόλοιπους. Ξεκινώντας από την ψυχολογική κατάστασή του μέχρι το πώς αντιμετωπίζει την ίδια του τη ζωή, μεταφέρει τα προβλήματα των άλλων μέσα του. Όταν ένα άτομο ενδιαφέρεται πολύ να είναι αρεστό κι αποδεκτό από τον κύκλο του, προσπαθεί να γεμίζει το πρόγραμμά του με υποχρεώσεις για να κάνει τους άλλους περήφανους και χαρούμενους, ώστε να νιώσει τελικά ικανοποιημένο και το ίδιο με τον εαυτό του. Όμως αυτό που καταφέρνει δεν είναι μονάχα να παίρνει τα μπράβο που επιθυμεί αλλά να πιέζει στην πραγματικότητα τον ίδιο του τον εαυτό με υποχρεώσεις. Πετυχαίνει να ξεχνάει την κούραση, τη χαλάρωση και την ηρεμία, με αποτέλεσμα να φορτίζεται εν τέλει ακόμα περισσότερο.
Συνεπώς όταν έρχεται αυτός ο άνθρωπος στο σημείο να δει το λάθος ή την αποτυχία κάποιου άλλου μπαίνει υποσυνείδητα στη θέση του. Κι είναι λογικό, γιατί στο μυαλό του, οι λέξεις «πρόβλημα» και «ενοχή» συσχετίζονται με τον εαυτό του, με τις δικές του αποτυχίες. Για παράδειγμα, αν μια σχέση αποτελείται από ένα άτομο το οποίο κάνει συχνά λάθη -τα οποία δε δικαιολογούνται-, κι ένα ενοχικό άτομο, το ενοχικό άτομο θα προσπαθεί να προειδοποιήσει το άλλο για τα λάθη του, θα τα φορτωθεί ως δικά του κι εν τέλει θα φύγει από τη σχέση γιατί το βάρος μιας τέτοιας «αυτοτιμωρίας» είναι μεγάλο. Οποιονδήποτε κι αν αφορά.
Δεν ευθύνεται κανείς για τα προβλήματα της συμπεριφοράς του άλλου. Φταίει αυτός ο οποίος κάνει κατ’ εξακολούθηση λάθη, εκείνος που δεν τον ενδιαφέρει αν επηρεάζουν τον σύντροφό του, τους φίλους του ή τους συνεργάτες του.
Για αυτό θα πρέπει να λέμε όχι στους άλλους όταν υπερβαίνουν τα όρια που έχουμε θέσει. Θα πρέπει να αντιλαμβανόμαστε το βάρος που ήδη σηκώνουμε, να μην είμαστε ούτε ευθυνόφοβοι, ούτε να σηκώνουμε τα πάντα μονάχοι. Κι αν η συμπεριφορά του άλλου ευθύνεται για την απώλεια που θα ακολουθήσει, τότε ας πρόσεχε.
Αυτό είναι κάτι που θα πρέπει να έχουμε ξεκάθαρο μες στο μυαλό μας, κάτι που οφείλουμε στον εαυτό μας να κατανοήσουμε βαθιά. Δε φταίμε εμείς για τα λάθη των άλλων. Ο καθένας αναλαμβάνει τις ευθύνες του για τις πράξεις του. Όσο κι αν στεναχωρηθούμε για κάποιον άλλον δε χρειάζεται να αναλάβουμε και αυτό το βάρος, δεν είναι δικό μας, είναι για ξένες πλάτες. Δε γίνεται εμείς να φταίμε για όλα, δεν είναι δυνατόν να αντέξουμε τόσες ενοχές και τόσες στεναχώριες. Αυτό που θα πρέπει να κάνουμε λοιπόν, είναι να ζητήσουμε συγχώρεση από τον ίδιο μας τον εαυτό που τον υποβάλαμε σε μια κατάσταση που δεν του άξιζε, όχι να τον κάνουμε να νιώθει ενοχικά.
Το κλειδί είναι να λέμε και κανένα όχι, για να προστατεύσουμε την ψυχική μας υγεία και να μη χρεώνουμε στον ίδιο μας τον εαυτό κάτι που δεν έκανε.
Θέλουμε και τη δική σου άποψη!
Στείλε το άρθρο σου στο info@pillowfights.gr και μπες στη μεγαλύτερη αρθρογραφική ομάδα!
Μάθε περισσότερα ΕΔΩ!
Συντάκτης: Μαρίλια Μυστεγνιώτου
Επιμέλεια κειμένου: Ζηνοβία Τσαρτσίδου
Επιμέλεια κειμένου: Ζηνοβία Τσαρτσίδου
