Η θλίψη και η χαρά, είναι δυο συναισθήματα τα οποία υπάρχουν μέσα μας και καθημερινά παλεύουν. Αυτά τα δυο συναισθήματα, εξαρτώνται από τα ερεθίσματα τα οποία δεχόμαστε, είτε αρνητικά, είτε θετικά. Δεν είναι κάτι το οποίο έχουμε μέσα μας περιστασιακά, αλλά κάτι που μας συντροφεύει μόνιμα.
Αυτό σημαίνει, πως μέσα μας κρατάμε στιγμές και συναισθήματα τα οποία μπορεί και να έχουν συμβεί στο παρελθόν όμως με τη θύμησή τους ακόμη έχουν τη δύναμη να μας θλίβουν. Για αυτό ακόμη και μετά από καιρό, συνεχίζουν να μας πονάνε. Παρόλ’ αυτά, υπάρχουν στιγμές τις οποίες νιώθουμε ένα είδος θλίψης, χωρίς να είμαστε σε θέση να καταλάβουμε γιατί αισθανόμαστε έτσι -αφού δεν υπάρχει κάτι την παρούσα στιγμή το οποίο να δικαιολογεί ένα αρνητικό συναίσθημα. Έτσι, όταν ξεκινήσουμε να νιώθουμε μια ανεξήγητη θλίψη, αρχίζουμε να σκεφτόμαστε τι μπορεί να την έχει προκαλέσει. Από τη στιγμή όμως, που κρατάμε μέσα μας όλα μας τα βιώματα είναι πιθανό αυτή η θλίψη να είναι κάτι το οποίο είχαμε ζήσει παλαιότερα και δεν το έχουμε ξεπεράσει. Ενδεχομένως να είναι ένα είδος κατάθλιψης το οποίο δεν έχουμε ανακαλύψει ακόμα. Μπορεί όμως να είναι και το πιο απλό, δηλαδή να μην είμαστε απλά ευχαριστημένοι και ευτυχισμένοι με τη ζωή την οποία ζούμε.
Στις περισσότερες περιπτώσεις πάντως, αυτό το αίσθημα της θλίψης και του ανικανοποίητου προκαλείται από τα παρακάτω:
1. Την έλλειψη κινήτρου ή ενθουσιασμού στη ζωή μας
2. Τη μοναξιά που πιθανώς νιώθουμε
3. Τη διαφορά μεταξύ της ζωής που ονειρευόμαστε κι εκείνης που ζούμε
4. Την εξαντλητική δουλειά μας, ή ένα στενάχωρο εργασιακό περιβάλλον
5. Προβλήματα υγείας ή οικογενειακά προβλήματα
6. Κάποιο παλαιότερο τραύμα
Το να βρει όμως κάποιος, αυτό που τον στενοχωρεί ενώ δεν υπάρχει κάποιο ερέθισμα που να είναι προφανές, δεν είναι κάτι εύκολο. Είναι κάτι το οποίο θέλει πολύ δουλειά, δουλειά με τον εαυτό σου. Προϋποθέτει να έχεις το θάρρος να ψάξεις βαθιά μέσα σου ακόμα και αν αυτό που ίσως βρεις να σε κάνει για μια ακόμα στιγμή να είσαι στεναχωρημένος.
Γιατί η συνειδητοποίηση της πηγής ενός συναισθήματος, πονάει καμιά φορά περισσότερο από το ίδιο το συναίσθημα. Άλλωστε, για να γιατρέψεις κάτι που υπάρχει μέσα σου, θα πρέπει πρώτα να το βρεις.
Ουσιαστικά, όσο μεγαλώνουμε, συλλέγουμε γεγονότα και στιγμές τα οποία μας έφεραν ή μας φέρνουν θλίψη, και μας μετατρέπουν σε ένα δοχείο γεμάτο με πικρές σκέψεις. Οι οποίες σκέψεις, μας κάνουν τελικά να μην είμαστε χαρούμενοι ακόμη και μετά από πολύ καιρό. Ακόμα και αν πλέον δεν έχει κανένα απολύτως νόημα να μας θλίβει αυτό το γεγονός. Και το ερώτημα είναι, γιατί νιώθουμε μια συνεχόμενη θλίψη μέσα μας λόγο κάποιου περιστατικού, ενώ μπορούμε να ξεκαθαρίσουμε τι μας πληγώνει και τι όχι. Γιατί με αυτόν το τρόπο, τουλάχιστον θα γνωρίζουμε τι είναι αυτό που μας κρατάει στη θλίψη και θα μπορούμε ευκολότερα να το αντιμετωπίσουμε και στη συνέχεια να το αποβάλουμε από την ψυχή μας.
Το κλειδί στο να βρούμε τι είναι αυτό που μας θλίβει, είναι να γνωρίσουμε τον εαυτό μας και να ψάξουμε μέσα του βαθιά. Γιατί το δοχείο του εαυτού μας, δεν είμαστε οι μόνοι που το γεμίζουμε. Κάποιες φορές απλά το τιγκάρουν ξένοι άτσαλα με τα λάθη τους, κάποιες άλλες, άθελά τους προσθέτουν σε αυτό, άσχημες εμπειρίες. Όπως και να έχει η απάντηση στην ερώτηση «γιατί νιώθω μια μόνιμη θλίψη;», είναι μεγάλη και εξαρτάται από πολλούς παράγοντες. Σίγουρα όμως ο καλύτερος τρόπος για να απαντηθεί αυτή η ερώτηση είναι η ψυχοθεραπεία και η διαρκής καλή σχέση με τον εαυτό μας. Η συνεχής αναζήτηση κι ο καλός εσωτερικός διάλογος.
Άλλωστε, αυτό που νιώθουμε να μας γεμίζει, είναι και αυτό που θα μοιράσουμε και στους γύρω μας -είτε αυτό είναι λύπη και νεύρα είτε είναι αγάπη και τρυφερότητα. Και κατά κύριο λόγο, δεν είναι εφικτό να είμαστε πάντα χαρούμενοι ή πάντα θλιμμένοι, ακόμα και αν νιώθουμε έτσι για μεγάλα χρονικά διαστήματα. Πάντως ξεχωρίζοντας τι υπάρχει μέσα μας και λύνοντάς το, δημιουργούμε μια ισορροπία ανάμεσα σε αυτά τα δύο αισθήματα. Στο κάτω-κάτω, καλύτερα να βιώνουμε μια δικαιολογημένη -ή και αδικαιολόγητη χαρά, παρά μια ανεξήγητη θλίψη.
Θέλουμε και τη δική σου άποψη!
Στείλε το άρθρο σου στο info@pillowfights.gr και μπες στη μεγαλύτερη αρθρογραφική ομάδα!
Μάθε περισσότερα ΕΔΩ!
Επιμέλεια κειμένου: Ζηνοβία Τσαρτσίδου