Η αγάπη μένει ανάμεσα σε εκείνους που την ένιωσαν

Αν κάτσουμε και το σκεφτούμε, γενικά η αγάπη υπάρχει και ξεκινάει από μέσα μας. Υπάρχει η αγάπη που κρατάμε για εμάς κι η αγάπη που έχουμε διαθέσιμη για να δώσουμε στους ανθρώπους που αγαπάμε ή που θα αγαπήσουμε. Σαν πηγή η αγάπη είναι μια. Όμως όταν έρθει η ώρα να τη μοιράσουμε ξαφνικά διαφέρει. Όσο είμαστε μαζί με κάποιον, για να μένουμε μαζί του μετά από κάποια διάστημα, το μόνο σίγουρο είναι πως τον αγαπάμε. Όμως το να αγαπάμε κάποιον δε σημαίνει πως θα μείνουμε για πάντα μαζί του. Κι αν κάποια στιγμή κάποιες διαφορές μας χωρίσουν, τότε με την αγάπη τι γίνεται;

Στη ζωή, δεν έχεις πολλές ευκαιρίες για να βρεις κάποιον να σου κάνει το click και να τον αγαπήσεις πραγματικά. Είναι ίσως μετρημένες στα δάχτυλα του ενός χεριού. Είναι λοιπόν εφικτό όσο δυνατά αγαπήσες ένα άτομο, άλλο τόσο να αγαπήσεις κάποιο άλλο; Ο κάθε άνθρωπος μπορεί να μας ξυπνήσει διαφορετικά συναισθήματα, μνήμες, συμπεριφορές. Κάποιον μπορεί να τον αγαπήσουμε ολοκληρωτικά και ανυπόφορα, κάποιον άλλο απλά να τον αγαπήσουμε σαν άνθρωπο και από κάποιον άλλον να αγαπήσουμε μονάχα ένα κομμάτι του.

Συνεπώς, η αγάπη δε γίνεται να μεταφέρεται από τη μια σχέση στην άλλη, αφού είναι διαφορετική για την κάθε σχέση και για τον κάθε άνθρωπο. Όταν μια σχέση έρχεται λοιπόν σε τέλμα, η αγάπη βρίσκει τον δρόμο της;

Δεν έχει δρόμο να βρει γιατί ξέρει το σπίτι της. Όταν χωρίζουν δύο άνθρωποι που έχουν αγαπηθεί, η αγάπη μένει μαζί τους. Μένει μέσα τους. Μένει στα χρόνια που ήταν μαζί. Μένει στο σπίτι που κοιμήθηκαν και στις στιγμές που έζησαν, στα ταξίδια που πήγαν μαζί. Όταν ξανά βρεθεί κανείς στα μέρη αυτά και στις γωνιές αναπηδούν αναμνήσεις. Καλές και κακές. Γιατί ποτέ δεν υπάρχει μόνο το κακό και μόνο το καλό. Ο άνθρωπος κοιτώντας κάποιον που έχει αγαπήσει, βλέπει πληροφορίες να πετάνε δεξιά κι αριστερά, αναμνήσεις που ξανά ζωντανεύουν. Αυτές τις αναμνήσεις δεν μπορείς να τις δεις κοιτώντας κάποιον άλλο. Γιατί είναι μοναδικές και συνδέουν μονάχα δύο άτομα. Και δεν μπορούν να μεταφερθούν έτσι απλά στον επόμενο έρωτα.

Δεν είναι δυνατό, να αγαπήσεις κάποιον με τη δύναμη της ψυχής σου, να αποθέσεις τόσο μεγάλο φορτίο προς εκείνον και μετά να έχεις τη δύναμη να δημιουργήσεις ξανά την ίδια ακριβώς αγάπη. Γιατί ο κάθε άνθρωπος είναι διαφορετικός, όχι μόνο σε σύγκριση με τον προηγούμενο εαυτό του, αλλά και συγκριτικά με το ποιος ήταν για εμάς.

Γνωρίζοντας κάποιον νέο έρωτα, δεν μπορείς απλά να μεταφέρεις την αγάπη που ένιωθες για τον προηγούμενο στον τωρινό. Γιατί είναι κάτι αδύνατο. Το touch που μπορείς να έχεις με κάποιον είναι μοναδικό. Είναι πέρα από αδύνατο και άδικο να προσπαθείς να φέρεις την προηγούμενη αγάπη σου, στα μέτρα της καινούριας, να κόψεις και να ράψεις μ’ αυτόν τον τρόπο. Γιατί ξεκινώντας κάτι καινούργιο πρέπει να αφήνεις τα πρότυπά σου έξω από αυτό και να κάνεις σωστό ξεκίνημα με τα καινούργια δεδομένα.

Η κάθε αγάπη είναι κάτι μοναδικό. Και πρέπει να μένει εκεί όπου γεννήθηκε. Δύσκολα παίρνεις ένα αληθινό συναίσθημα από τις ρίζες του. Τουλάχιστον όμως, μπορείς να νιώσεις  λίγο καλύτερα γιατί ξέρεις πως αφού ήταν αληθινό, πάντα θα είναι εκεί. Στις στιγμές και στις αναμνήσεις. Και κάθε αγάπη δεν είναι μονάχα μοναδική, ζει και για πάντα. Όσο τη θυμάσαι με ωραίο τρόπο, πάντα θα ζει.

Θέλουμε και τη δική σου άποψη!

Στείλε το άρθρο σου στο info@pillowfights.gr και μπες στη μεγαλύτερη αρθρογραφική ομάδα!

Μάθε περισσότερα ΕΔΩ!