Να συγχωρείς κι ας μη ζητήθηκε η συγγνώμη

Πάντα η έννοια της συγχώρεσης γεννά ερωτηματικά. Τι χαρίζει η συγχώρεση; Ποιον ωφελεί πραγματικά; Αυτόν που συγχωρεί ή αυτόν που συγχωρείται; Αρχικά για να συγχωρέσει κάποιος κάποιον άλλο, συνήθως, έχει προηγηθεί μια συγγνώμη ή έστω μια ένδειξη μετάνοιας. Δεν είναι απαραίτητο να υπάρξει λεκτικά. Μπορεί να το δείξει κάποιος και με πράξεις και σαφώς χρειάζεται και κάποιος χρόνος για να έρθουν τα συναισθήματα να καταλαγιάσουν. Όταν συμβαίνει κάτι τέτοιο είναι στο χέρι του ατόμου που δέχεται τη συγγνώμη αυτή, με την οποιαδήποτε μορφή της, αν θα συγχωρήσει ή όχι. Αυτός είναι ο πιο συνηθισμένος και πρακτικός τρόπος. Ζητάς συγνώμη και συνήθως τη δέχονται, εκτός πια κι αν έχεις κάνει τεράστιο σφάλμα που δεν υπάρχει επιστροφή.

Όμως τι γίνεται όταν η συγγνώμη όχι μόνο δεν έρχεται, αλλά οι γνώμες διαφέρουν ως προς το αν κάποιος υπήρξε άδικος έναντι σε κάποιον άλλο; Είναι εφικτό να συγχωρέσεις κάποιον χωρίς να σου ζητήσει συγνώμη;

Η συγχώρεση είναι κάτι στην πραγματικότητα πολύ βαθύ. Δεν επωφελείται μόνο εκείνος που ξέρει να ζητάει συγγνώμη αλλά κι αυτός ο οποίος κερδίζει πολλά περισσότερα συγχωρώντας. Πάντα, όταν συγχωρείς, ένα κομμάτι πόνου που δημιουργήθηκε φεύγει. Κι αυτός που ζητάει συγγνώμη κερδίζει ένα κομμάτι γαλήνης. Αν βάλουμε κάτω την καθημερινότητά μας και συγκεντρώσουμε όλες τις άσχημες στιγμές το μόνο σίγουρο είναι πως θα κουβαλούσαμε ένα μόνιμο βαρίδι εντός μας χωρίς δυνατότητα ανακούφισης. Βέβαια, υπάρχουν κι αυτοί που σχεδόν αμέσως ζητάνε συγγνώμη χωρίς αυτό να σημαίνει απαραίτητα πως διαγράφονται όλα. Μερικές φορές χρειάζεται κάτι παραπάνω απ’ αυτό.

Το να συγχωρείς κάποιον, ειδικά στην περίπτωση που ο ίδιος θεωρεί πως δε χρειάζεται συγχώρεση, ελευθερώνει εσένα. Προχωράς χωρίς να χρειάζεσαι πατερίτσες, μαθαίνεις έτσι να μη μαυρίζεις με τα λάθη οποιουδήποτε. Δεν έχει σημασία το πόσες συγγνώμες θ’ ακούσεις στη ζωή σου. Σημασία έχει να μάθεις μόνος σου να συγχωρείς. Είτε ο άλλος θεωρεί ότι έσφαλε είτε όχι. Δεν είσαι εσύ που θα το κρίνεις αυτό, έτσι κι αλλιώς. Δεν έχει σημασία αν το ξέρει πως συγχωρέθηκε, σημασία έχει εσύ να το ξέρεις. Για να ελαφρύνεις εσύ τον εαυτό σου και να μη μαζεύονται περιττά, λες και δεν έχεις ήδη αρκετά. Όσο περισσότερο αποτινάξεις από πάνω σου αυτό το βάρος τόσο πιο καλά θα είσαι και με τον ίδιο σου τον εαυτό και θα δώσεις χώρο σε θετικά συναισθήματα να σε γεμίσουν.

Γι’ αυτό πάντα να συγχωρείς. Ή τουλάχιστον να βαδίζεις προς αυτόν τον δρόμο εντός σου. Πάντα να έχεις στο πίσω μέρος του μυαλού σου πως δεν έχει σημασία αν τον άλλον δεν τον πειράζει να μην τον συγχωρέσεις, αν θέλει να το κάνεις ή αν δεν έχει αίσθηση της πράξης του. Ανθρώπινα όλα και το λάθος ξεκινάει από το ότι το παίζουμε κριτές και θεοί των άλλων. Αυτή είναι η μαγεία του να δέχεσαι μια συγγνώμη, ακόμα κι αν δε σου ζητήθηκε. Σημασία έχει ότι το έκανες κι ας μην το μάθει ποτέ κανείς. Το ξέρεις εσύ.