Πες και κανένα «δεν πειράζει»

Άπειρες φορές έχουμε έρθει στην άβολη θέση να αντιμετωπίσουμε καταστάσεις που είτε μας νευρίασαν είτε μας απογοήτευσαν, ακόμα και καταστάσεις που μας αδίκησαν και μας αγανάκτησαν. Κι αν σκεφτούμε ψύχραιμα, πόσες απ’ αυτές τις φορές είπαμε για κάτι που μας ενόχλησε πραγματικά πως δεν πειράζει, ενώ, στα αλήθεια, μας πείραξε; Πώς θα ήταν, όμως, αν όντως δε μας ενοχλούσε; Η έκπληξη στον εαυτό μας είναι μεγαλύτερη όταν δε μας νοιάζει κάτι κι η ανακούφιση είναι ασύγκριτη όταν, ειλικρινά, δε μας πειράζει.

Ο καθένας από μας, έχοντας διαφορετικό χαρακτήρα, αντιμετωπίζει διαφορετικά τις καταστάσεις. Με αλλιώτικο τρόπο αντιλαμβάνεται τα ερεθίσματα και κάτι που μπορεί εσένα να σε ενοχλεί, σε κάποιον άλλο ίσως και να φαίνεται γελοίο. Τα ποσοστά εγωισμού σε κάθε άνθρωπο διαφέρουν, ομοίως κι οι ανοχές, άρα κι οι αντοχές του.

Πολλοί από μας, άπειρες φορές, έχουμε ρίξει στο πάτωμα αυτόν τον λιγοστό εγωισμό που έχουμε για να πούμε ένα καταπιεσμένο, προσποιητό κι ειρηνευτικό «δεν πειράζει», κι ας μας έτσουζε μέσα μας πολύ. Μα τι χάρη θα μπορούσαμε να είχαμε κάνει στον εαυτό μας, αν πραγματικά δε μας ένοιαζε; Πόσο καλό θα έκανε στην ψυχική μας υγεία και την εσωτερική μας γαλήνη το να μη μας νοιάζει κάτι, γιατί είναι καλύτερο να το αφήσουμε απλά να πέσει κάτω, απ’ το να μας βαραίνει!

Η ψυχή μεγαλώνει με ό,τι την ταΐσεις, γι’ αυτό σταμάτα να της δίνεις όλα τα άσχημα και ξεκίνα να πετάς πού και πού και κανένα «δεν πειράζει». Αρκεί να το εννοείς και να χαμογελάς όταν το λες. Γιατί έτσι θα γίνεις διαφορετικός άνθρωπος, και μέσα σου κι έξω σου. Κι έτσι, μοιραία, θα αλλάξει κι η συμπεριφορά των άλλων προς εσένα. Τι σκέφτεσαι λοιπόν; Αν αξίζει;

Όσο λέμε «δεν πειράζει» και το εννοούμε, τόσο αφήνουμε τα άσχημα και κάνουμε χώρο στα καλά να έρθουν. Μη σε πειράζει αν σε μειώνουν, γιατί ξέρεις πως είσαι καλύτερος από ‘κείνους που μονίμως κρίνουν. Μη σε πειράζει που δε σε σέβονται. Είναι γιατί δεν ξέρουν τι είναι σεβασμός, κι άλλωστε δεν ευθύνεσαι εσύ που ο άλλος έχει πρόβλημα συμπεριφοράς. Μη σε πειράζει όταν φτάνεις στα όριά σου για μια κατάσταση, γιατί αν τα έφτασες σημαίνει πως προσπάθησες πολύ και πλέον είναι ώρα να απελευθερωθείς. Μη σε πειράζει που είχες ανθρώπους στη ζωή σου που ξέσπασαν πάνω σου, χωρίς να φταις. Είναι γιατί δεν είχαν τα κότσια να πουν αυτά που είχαν να πουν εκεί που πρέπει. Κι αν μια μέρα σε χάσουν –αν δεν έφυγες ήδη– και ρωτήσουν γιατί, κούνα τους ώμους σου αδιάφορα, σαν να μην ξέρεις.

Σκέψου μόνο πόσο καλό θα κάνεις στον εαυτό σου και στα νεύρα σου με όλα αυτά τα «δεν πειράζει» που θα πεις, αντί να μπεις στη διαδικασία να εξηγείς σ’ αυτούς που δε θέλουν ή δεν μπορούν να καταλάβουν. Γράψε ό,τι δεν αξίζει τον χρόνο και τον θυμό σου σε ένα παλιό μπλοκάκι και πέταξέ το σε ένα συρτάρι που δε θα ανοίξεις ποτέ ξανά. Θα ‘χεις κερδίσει εσένα κι έμμεσα θα ‘χεις κερδίσει και τις καταστάσεις αυτές, που τελείωσες πριν τις αφήσεις να σε τελειώσουν.

Μ’ αυτόν τον τρόπο, με λίγο ωχαδερφισμό και λίγη επιλεκτική αναισθησία, μαθαίνουμε να ζούμε διαφορετικά. Σταματούν να μας νοιάζουν καταστάσεις και πρόσωπα τα οποία εξαρχής δε θα έπρεπε να μας απασχολούν, που δεν αξίζουν τη σκέψη, την οργή και την απογοήτευσή μας, πράγματα αδιάφορα πια, για να εστιάσουμε στα σημαντικά!

Ζήτω σε όλα τα «δεν πειράζει» που δεν είπαμε, μα θα τα πούμε τώρα, γιατί τώρα τα εννοούμε!