Από πολύ μικρή ηλικία ξεκινάμε να φανταζόμαστε πώς θα είναι ο εαυτός μας όταν μεγαλώσει. Τον τοποθετούμε σε μέρη, σε δραστηριότητες ακόμα και σε καταστάσεις που προσδοκούμε να κάνουμε πραγματικότητα και να ζήσουμε στα αλήθεια. Μας σκεφτόμαστε σε σπουδαίες θέσεις, με όμορφα αυτοκίνητα ή σε μικρές ήσυχες πόλεις να καλλιτεχνούμε ή να βοηθάμε την κοινωνία. Μας φανταζόμαστε με κάπες, με στολές, με παντελόνια εργασίας και δουλεύουμε για να τα φορέσουμε όντως. Κάπως έτσι ξεκινάμε να κάνουμε όνειρα κι όσο μεγαλώνουμε προσπαθούμε να τα κάνουμε πραγματικότητα. Πώς νιώθουμε όμως όταν ξεκινάμε σιγά-σιγά κάνουμε τελικά πραγματικότητα όλα αυτά που πάντα θέλαμε; Το συναίσθημα είναι καλύτερο ή χειρότερο απ’ αυτό που περιμέναμε;
Γενικά, όλα τα όνειρα είτε είναι εύκολο, είτε είναι δύσκολο να τα κάνεις αληθινά, τα συναισθήματα που θα έχεις όταν τα καταφέρεις, εξαρτώνται από το πόσο βαθιά τα επιθυμούσες, πόσο καιρό σε βασάνιζαν. Γιατί άλλη χαρά θα σου δώσει κάτι που ήθελες την τελευταία εβδομάδα κι άλλη χαρά θα πάρεις όταν επιτέλους πετύχεις κάτι που ήθελες μια ολόκληρη ζωή. Σκέψου και κάνε εικόνα κάτι που σκέφτηκες μόλις χθες και τελικά το πέτυχες στο άμεσο μέλλον και σκέψου κι ένα όνειρο ζωής που το θέλεις από τότε που θυμάσαι τον εαυτό σου και τελικά επιτέλους έγινε μια αλήθεια. Η δική σου αλήθεια. Αυτή για την οποία, δούλεψες, έβγαλες πρόγραμμα, έχασες καφέδες με την παρέα, οικογενειακές στιγμές.
Γιατί οι θυσίες που κάνεις, είναι αυτές που προσδιορίζουν πόσο το θέλεις.
Στην αρχή, όταν κάνουμε ένα όνειρο αληθινό, δεν μπορούμε να το πιστέψουμε. Ξυπνάμε την επόμενη μέρα και νομίζουμε πως ακόμα θέλουμε να το πετύχουμε, πως έχουμε δουλειά και πρωινά ξυπνήματα. Τότε θυμόμαστε πως ήδη τα καταφέραμε και δε χρειάζεται πλέον να προσπαθούμε. Μπορούμε για λίγο να ηρεμήσουμε και να πιούμε το πρωινό μας καφεδάκι με μεγαλύτερη άνεση. Και τότε, εκείνη τη στιγμή, νιώθουμε διπλή χαρά. Γιατί ένα κομμάτι μας έχει ολοκληρωθεί κι έχει μπει στη θέση που περιμέναμε τόσο καιρό. Άλλωστε, τι θα ήταν τα όνειρα αν δεν τα πραγματοποιούσαμε; Θα ήταν πράγματα, μέρη και συναισθήματα που θα ευχόμασταν να είχαμε δει ή να είχαμε πάει ή απλά να νιώθαμε. Θα ήταν μόνο μερικές σκέψεις στο μυαλό μας κι όσα δεν κάναμε για να γίνουν κάτι παραπάνω απ’ αυτό.
Γεμίζοντας όμως σιγά-σιγά τα κουτάκια της ζωής μας, νιώθουμε το αίσθημα της αυτοϊκανοποίησης και νιώθουμε πετυχημένοι σαν άνθρωποι. Είμαστε τόσο χαρούμενοι που επιτέλους ελευθερώσαμε χώρο για να έρθει στη ζωή μας το επόμενο όνειρο. Και όχι για να παραμείνει όνειρο, αλλά να γίνει ένας στόχος που θα τον πετύχουμε και εκείνον στο τέλος. Βέβαια δεν είμαστε μόνο εμείς περήφανοι που τα καταφέραμε. Είναι κι οι δικοί μας άνθρωποι. Εκείνοι οι άνθρωποι που είναι πάντα αληθινά δίπλα μας. Εκείνοι που μας δίνουν την ικανοποίηση πως όντως τα καταφέραμε και χαίρονται πολλές φορές ακόμα περισσότερο από μας. Και αυτό γιατί μέσα από τη δική μας επιτυχία νιώθουν τη χαρά σαν εκείνοι να πέτυχαν. Και όσο έχουμε δίπλα μας τέτοιους ανθρώπους τόσο πρέπει να είμαστε ευγνώμων κι ευχαριστημένοι. Γιατί μας υπενθυμίζουν πως το αξίζουμε αυτό που πετύχαμε και δεν είναι εκεί για να μας κρίνουν αλλά για να χαρούν μαζί μας.
Γιατί αν δεν έχουμε κάποιον να μοιραστούμε τη χαρά μας, καμιά φορά αυτή, δε μοιάζει ίδια.
Ας μην ονειρευόμαστε μονάχα πράγματα τα οποία θα θέλαμε πάρα πολύ να είχαμε στη ζωή μας. Ας σκεφτόμαστε τρόπους και διαδικασίες για το πώς μπορούμε να τα έχουμε και να τα καταφέρουμε. Γιατί αν δεν κάνεις κάτι για αυτά, τα όνειρα θα μείνουν όνειρα και θα ζουν μόνο στη σκέψη. Ποτέ δε θα γίνουν πραγματικότητα. Ποτέ δε θα μπορέσουμε να μιλήσουμε εκ πείρας για αυτά που έχουμε καταφέρει και όλα θα είναι μια υπόθεση και ένα υποθετικό αν. «Αν είχα πετύχει αυτό, αν είχα πάει εκεί, αν…». Ακούγεται όμως πολύ καλύτερα το «Όταν είχα πετύχει αυτό, όταν είχα πάει εκεί, όταν…». Καλύτερα η ζωή μας να αποτελείται από όταν παρά από αν κι από μακάρι. Κι ακόμα καλύτερα να αποτελείται από πολλά, «τα κατάφερα».
Στο τέλος να έχουμε μια ζωή γεμάτη χαρά, επιτυχίες, πείσμα, πραγματοποιημένα όνειρα και χαμόγελα. Γιατί άλλωστε τι θα ήμασταν χωρίς τα όνειρα; Και τι θα ήμασταν αν δεν κάναμε αυτά τα όνειρα πραγματικότητα; Το μόνο που έχουμε λοιπόν να κάνουμε είναι από τη σκέψη να πάμε στην πράξη. Και από την πράξη στην πραγματοποίηση.
Άλλωστε το όνειρό μας μπορεί να είναι πιο κοντά από ό,τι νομίζουμε.
Θέλουμε και τη δική σου άποψη!
Στείλε το άρθρο σου στο info@pillowfights.gr και μπες στη μεγαλύτερη αρθρογραφική ομάδα!
Μάθε περισσότερα ΕΔΩ!
Συντάκτης: Μαρίλια Μυστεγνιώτου
Επιμέλεια κειμένου: Ζηνοβία Τσαρτσίδου
Επιμέλεια κειμένου: Ζηνοβία Τσαρτσίδου
