Όλοι μας λίγο-πολύ, έχουμε βρεθεί σε μια στιγμή εξομολόγησης. Είτε στη θέση του εξομολογητή, είτε στη θέση εκείνου που δέχεται την εξομολόγηση. Σίγουρα είναι δύσκολο για κάποιον να πάρει την απόφαση να δηλώσει τα συναισθήματά του. Θέλει κουράγιο και κότσια να πεις σε κάποιον αυτά που νιώθεις, ειδικά αν δεν είσαι σίγουρος για την ανταπόδοση. Κι αν σε απορρίψει; Πάνε άδικα το θάρρος και η ελπίδα;
Ακόμα κι όταν είσαι στη θέση εκείνου που δέχεται την εξομολόγηση, σκέψου πώς νιώθει ο άλλος. Σίγουρα εσύ που δέχεσαι και ξέρεις, πως είτε ακούσεις είτε όχι, η απάντηση που θα δώσεις είναι ίδια, γιατί να κάτσεις να ακούσεις το παραλήρημα κάποιου που δε σε νοιάζει;
Κι όμως έχει σημασία. Έχει σημασία για τον άλλον. Έχει περισσότερη αξία να αποφύγεις τη συζήτηση για να μην ακούσεις παραπανίσια λόγια, από το να δώσεις μια ευκαιρία σε έναν άνθρωπο να σου ανοιχτεί; Αξίζει ν’ ακούς από κάποιον το τι νιώθει για σένα. Τόσα ανείπωτα συναισθήματα που μπορεί κάποιος να αναπτύξει γιατί να μείνουν κρυφά, γιατί να σωπάσουν. Όχι μόνο γιατί είναι κολακευτικό να τα ακούσει κανείς, αλλά γιατί είναι όμορφη η λάμψη των ματιών ενός ανθρώπου όταν τον βλέπεις να μιλάει για την αγάπη που νιώθει για κάποιον άλλο. Κι όχι μόνο για μια φωτεινή στιγμή στο χρόνο που θα πάει και θα χαθεί, αλλά για την ανάταση που νιώθεις όταν επιτέλους ελευθερώνεσαι από τα απωθημένα και γίνονται όλα ευκαιρίες και υποσχέσεις. Οι υποσχέσεις που μένουν μετά. Αυτές να θυμάσαι και ν’ ακούς γιατί αυτές είναι που ίσως σου αλλάξουν γνώμη.
Γιατί να έχεις αποφασίσει εξ αρχής ότι θα αρνηθείς; Δεν υπάρχει περίπτωση ούτε μια στο δισεκατομμύριο αυτά που θα κάνεις τον κόπο να ακούσεις να σου αλλάξουν γνώμη; Κι όμως υπάρχουν χιλιάδες περιπτώσεις ανθρώπων που έδωσαν μια ευκαιρία σε κάποιον άλλο, άκουσαν τι ένιωθε γι’ αυτούς και είχαν ένα εντελώς αντίθετο αποτέλεσμα από αυτό που πίστευαν εξ’ αρχής.
Για πολλούς λόγους αξίζει να δίνεις μια ευκαιρία σε έναν άνθρωπο, για κανέναν όμως δεν αξίζει να τη στερείς. Όχι μόνο γιατί υπάρχει η περίπτωση να αλλάξεις γνώμη και να βρεις τον έρωτα, αλλά ακόμα κι αν αρνηθείς, θα έχεις σεβαστεί τον άνθρωπο που έχεις απέναντί σου. Θα έχεις δώσει σε κάποιον την ευκαιρία να βρει το θάρρος του και να πει όλα όσα νιώθει.
Δεν είναι κόπος, λοιπόν, να χαραμίσεις λίγη ώρα από τη ζωή σου για να ακούσεις μια εξομολόγηση που σε αφορά. Άλλωστε δεν είναι σαν να κάνεις χάρη σε κάποιον, δεν κάνεις αγγαρεία. Αφήνεις ένα στόμα, μια καρδιά μάλλον, να μιλήσει γιατί είναι δόκιμο. Είναι καλό και για σένα να τ’ ακούσεις και για εκείνον να μιλήσει. Και τόπο να μην πιάσουν τα λόγια του σε σένα, δεν πειράζει. Ίσως πιάσουν αργότερα σε κάποιον άλλον, κάποια άλλη στιγμή. Σημασία έχει να δίνονται ευκαιρίες, να ακούμε ο ένας τον άλλον και ν’ ακούγονται έξω αυτά που έχει ο καθένας στην ψυχή του. Έτσι για να γεμίζει ο αέρας με θάρρος που απλά πλανιέται γιατί έτσι πρέπει να είναι κανονικά. Μια ζωή γεμάτη αγάπη.
Συντάκτης: Μαρίλια Μυστεγνιώτου
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
