Από μικρή ηλικία, συνηθίζουμε όταν αρρωσταίνουμε να έχουμε δίπλα μας τους γονείς ή τους παππούδες μας. Με τις σούπες και τα γιατροσόφια τους, ακόμα και με το να μας πηγαίνουν στον γιατρό, συμβάλλουν στο να αναρρώσουμε σύντομα. Όμως όσο μεγαλώνουμε και ειδικά όταν φεύγουμε από το πατρικό, οι δικοί μας δεν μπορούν τόσο εύκολα να μας φροντίσουν -πιθανόν λόγω χιλιομετρικής απόστασης- και είμαστε αποκλειστικά υπεύθυνοι για τον εαυτό μας. Όταν μένουμε μόνοι δεν έχουμε άλλη επιλογή παρά να βρούμε το κουράγιο να κάνουμε έστω τα απαραίτητα ή να παρακαλέσουμε κάνα φιλαράκι να περάσει να φέρει ένα πιάτο φαί. Τι γίνεται όμως όταν μένουμε με τον σύντροφό μας;
Αρχικά, στις μέρες μας μοιάζει από μόνο του με κατόρθωμα να τα βρεις με κάποιον που να ταιριάζετε, να συμβιώνετε αρμονικά στο ίδιο σπίτι και να μοιράζεστε τον χώρο σας. Τι κάνει, λοιπόν, το ταίρι όταν αρρωσταίνεις; Κάποιοι αγχώνονται περισσότερο κι απ’ όταν αρρωσταίνουν οι ίδιοι, ενώ είναι διατεθειμένοι να λείψουν μέχρι κι απ’ τη δουλειά για να μη σε αφήσουν ούτε λίγες ώρες μόνο. Άλλοι πάλι το παίρνουν πιο χαλαρά και προσφέρουν τα απαραίτητα για να μη σε επιβαρύνουν εκείνες τις μέρες, ενώ μερικοί σου φέρονται λες και δεν αρρώστησες ποτέ και συνεχίζουν την κανονική τους ρουτίνα.
Πόσο όμορφο είναι όταν δεν είσαι καλά, το ταίρι να ξενυχτάει δίπλα σου για να σε προσέχει και για να μπορεί σου φέρει ό,τι θες στη στιγμή. Να σου δίνει το θερμόμετρο για να δείτε αν έχεις πυρετό, να περιμένει να σου δώσει τα χάπια στην ώρα τους, να φροντίζει να σου ‘χει ζεστό φαγητό, να σε πηγαίνει στον γιατρό όποτε χρειαστεί, να αγωνιά μέχρι να βελτιωθεί η κατάσταση της υγείας σου. Να προσφέρεται χωρίς να το ζητήσεις να σου ετοιμάσει ένα ρόφημα ή ένα σνακ για να φτιάξει το στομάχι σου ή να τρέχει να σου στύψει μια πορτοκαλάδα για να πάρεις βιταμίνη C να δυναμώσεις.
Κάποιοι βέβαια ενώ σε φροντίζουν αγχώνονται υπερβολικά για την υγεία σου, ενώ άλλοι το αντιμετωπίζουν πιο χαλαρά και θέλουν απλώς να σε ξεκουράσουν και να μη σου λείψει κάτι μέχρι να αναρρώσεις. Οι πρώτοι, καταλήγουν μερικές φορές κάπως υπερβολικοί και μπορεί να σε κουράσουν ακόμα περισσότερο κι απ’ την ίδια την ίωση. Θα ρωτήσουν εκατό φορές τη μέρα αν έπεσε ο πυρετός, αν ήπιες την αντιβίωση και τα αντιπυρετικά στην ώρα τους, και άπαξ και δουν ότι ξεχάστηκες θα στο θυμίσουν. Οι δεύτεροι, είναι μάλλον εκ φύσεως πιο ρεαλιστές και δεν παύουν να σου δείχνουν πως νοιάζονται για σένα, χωρίς όμως να αγχώνονται και να σε αγχώνουν περισσότερο απ’ ότι πρέπει.
Τι γίνεται όμως όταν ο άνθρωπος με τον οποίο μένεις δεν είναι διατεθειμένος να σε φροντίσει όταν αρρωσταίνεις; Σου λέει ένα «έλα μωρέ, μια χαρά σε βλέπω» κι ας έχεις εκείνη τη στιγμή 40 πυρετό. Μπορεί να είναι λίγο παραπάνω εγωιστής και να μη θέλει να ταλαιπωρηθεί ή να αλλάξει το πρόγραμμά του επειδή εσύ αρρώστησες. Απ’ την άλλη, ίσως πιστεύει πως υπερβάλεις και πως αν μπει στη διαδικασία να σου συμπεριφερθεί σαν να ‘σαι άρρωστος, θα συνεχίσεις να νιώθεις έτσι. Το μόνο σίγουρο είναι πως δε δείχνει ότι νοιάζεται, όπως κι αν νιώθει.
Φροντίστε, λοιπόν, να έχετε δίπλα σας ανθρώπους που θα γίνουν το στήριγμά σας όταν δεν είστε καλά. Πολλοί δίνουμε το παρόν στα καλά και στις χαρές. Στα δύσκολα όμως τι γίνεται; Εκεί φαίνεται ποιοι σε νοιάζονται πραγματικά και σ ‘αγαπάνε. Όταν αρρωστήσεις, θα δεις ποιοι ανησυχούν για το αν κοιμάσαι και ξεκουράζεσαι, για το αν τρως καλά, για το πώς νιώθεις. Κι αν δεν μπορείς να φροντίσεις εσύ τον εαυτό σου, θα τον φροντίσουν εκείνοι για σένα. Κι ακόμα κι αν μπορείς, θα θέλουν να σε βοηθήσουν για να νιώσεις καλύτερα όσο πιο σύντομα γίνεται.
Καλύτερα να έχεις λίγους στα δύσκολα παρά πολλούς στα εύκολα! Έτσι, όταν σου συμβαίνει κάτι πραγματικά καλό στη ζωή, η χαρά θα έχει μεγαλύτερη αξία, γιατί θα είναι αληθινή και όχι δήθεν.
Θέλουμε και τη δική σου άποψη!
Στείλε το άρθρο σου στο info@pillowfights.gr και μπες στη μεγαλύτερη αρθρογραφική ομάδα!
Μάθε περισσότερα ΕΔΩ!
Συντάκτης: Μαρίλια Μυστεγνιώτου
Επιμέλεια κειμένου: Βασιλική Γ.
Επιμέλεια κειμένου: Βασιλική Γ.
