Το να θυσιάσεις κάτι για κάποιον -ειδικά όταν αυτός ο κάποιος είναι το ταίρι σου-, όταν δε γίνεται επαναλαμβανόμενα και τίθενται όρια, μπορεί να θεωρηθεί μια υγιής ένδειξη αγάπης. Η θυσία όμως κάποιες φορές δεν εκτιμάται και καταλήγεις να μετανιώνεις που έκανες τόσες υποχωρήσεις, που έδωσες χωρίς να πάρεις πίσω. Η προσφορά είναι ένα λεπτό σχοινί στις σχέσεις και εύκολα μπορεί να ξεφτίσει όταν και οι δύο πλευρές τραβάνε προς το δικό τους μέρος. Ακόμα πιο επικίνδυνο είναι όμως όσο ο ένας δίνει και θυσιάζει, ο άλλος μονάχα παίρνει, γιατί η σχέση μπορεί να εξελιχθεί η σχέση σε κακοποίηση του ενός.
Όταν είσαι με έναν άνθρωπο και ξεκινάς να δίνεις χωρίς να σε νοιάζουν τα ανταλλάγματα, να αλλάζεις γι’ αυτόν το πρόγραμμά σου, τα πλάνα σου, τις συνήθειές σου, κάποια στιγμή ο άλλος μπορεί να το εκμεταλλευτεί. Μη δίνοντας προτεραιότητα στις δικές σου ανάγκες και βάζοντας πάνω απ’ όλα τα θέλω του γίνεσαι εύκολος στόχος. Είναι λες και ο εγκέφαλος σου έχει εκπαιδευτεί να δίνει μονάχα και να θυσιάζεται για τους άλλους. Το να είσαι στα πάντα υποχωρητικός δεν είναι κι ό,τι καλύτερο.
Όταν η θυσία υπερβεί τα φυσιολογικά όρια και φτάσει στο επίπεδο της εκμετάλλευσης, τότε μιλάμε πια για μετατροπή της δοτικότητάς σου σε κακοποιητική συμπεριφορά από πλευράς του συντρόφου σου. Δεν είναι πλέον δύσκολο να βρεθεί κάποιος στον δρόμο σου που να αξιοποιήσει όσα του προσφέρεις προς όφελος του. Εγωιστικά άτομα έχουν μεγαλύτερη τάση να φέρονται κατ’ αυτό τον τρόπο. Εκείνοι που θέλουν να παίρνουν και όχι να δίνουν, που θεωρούν υποχρέωσή σου να του δίνεις, γιατί στέκονται πλάι σου.
Ένας τέτοιος σύντροφος θα σε κάνει με τη συμπεριφορά του να νομίζεις πως είναι συναισθηματικό σου χρέος να θυσιάζεσαι, γιατί για εκείνον δεν έχουν σημασία οι ανάγκες σου παρά μόνο οι δικές του. Θα σε κάνει να νιώθεις υποχρεωμένος, πως πρέπει να αφήσεις να περάσει το δικό του, γιατί υποτίθεται πως έχει κάνει τα πάντα για σένα, ενώ στην πραγματικότητα δεν έχει κάνει απολύτως τίποτα. Θα θεωρεί δεδομένο πως δεν πρέπει να σε νοιάζει και τόσο ο εαυτός σου, γιατί πλέον αγαπάς εκείνον περισσότερο και οφείλεις να κάνεις τα πάντα για να είναι ευτυχισμένος. Κι όσο εσύ σκίζεσαι για να περνάει καλά, όσο νομίζεις πως η θυσία σου είναι για να τα καταφέρετε μαζί, τόσο εκείνος δε θα το εκτιμά κι εσύ θα χάνεις τον εαυτό σου. Γιατί πολύ απλά σταμάτησες να σε φροντίζεις και δεν το κάνει κανείς άλλος για σένα.
Γιατί είναι κακοποίηση να σε υποχρεώνει να αφήνεις κομμάτια της ζωής σου για να τα γεμίσεις με τις δικές του ανάγκες. Είναι κακοποίηση να σε κάνει να νιώθεις τύψεις όταν αποφασίσεις να κοιτάξεις λίγο τον εαυτό σου, μόνο και μόνο για να μην μπεις στη διαδικασία να το ξανακάνεις και να μη χάσει την τιμητική του. Είναι κακοποίηση να σου μιλάει προσβλητικά όταν δε γίνεται το δικό του. Και τότε η σχέση που θεωρούσες ιδανική, μάλλον σου κάνει πια κακό.
Κάποια στιγμή θα καταλάβεις πως το πρόσωπο που έχεις απέναντί σου δεν εκτιμά όσα του δίνεις. Κάλλιο αργά, παρά ποτέ. Να σημειώσεις σε ένα χαρτάκι να μην ξεχνάς να σέβεσαι, να αγαπάς και να φροντίζεις τον εαυτό σου. Γιατί αν δεν το κάνεις εσύ, δε θα το κάνει κανείς άλλος. Αν ο σύντροφος σου δε νοιάζεται να σε κάνει να χαμογελάς, τότε συγγνώμη, αλλά δε σε αγαπάει πραγματικά. Καλύτερα μόνος παρά να θυσιάζεις τα πάντα σου και θα πέφτεις θύμα κακοποίησης γιατί απλώς αγάπησες. Το να αγαπάς και να δίνεις δεν είναι κακό, αρκεί να διαλέξεις σοφά πού θα δώσεις και να παίρνεις κι εσύ τα αντίστοιχα πίσω. Να δώσεις εκεί που θα αξίζει η προσφορά. Γιατί εξαιτίας της αγάπης του δεν πρέπει να πέφτει θύμα κακοποίησης κανείς.
Συντάκτης: Μαρίλια Μυστεγνιώτου
Επιμέλεια κειμένου: Βασιλική Γ.
Επιμέλεια κειμένου: Βασιλική Γ.
