Υπομονή∙ το κλειδί για την κατάκτηση του ονείρου

Πολλές φορές στη ζωή μας έχουμε ορίσει στόχους κι έχουμε παθιαστεί με επιθυμίες, προσπαθώντας με κάθε τρόπο να τα κατακτήσουμε. Όμως πρέπει να σκεφτόμαστε πως, αν όχι σε όλες τις καταστάσεις, τουλάχιστον στις περισσότερες χρειάζεται περισσότερη υπομονή παρά επιμονή. Κοινώς, «το καλό πράγμα αργεί να γίνει».

Δεν πρέπει να ‘χουμε στον νου μας πως η υπομονή είναι κάτι το οποίο πρέπει να μας θυμώνει, λόγω της αναμονής που απαιτεί, γιατί η υπομονή είναι απλά μια μικρή διαδρομή προς αυτό που λαχταράμε. Χρειάζονται μικρά-μικρά βηματάκια για να καταφέρουμε να διαχειριστούμε σωστά τον χρόνο και τις αντοχές μας, να ασπαστούμε το γεγονός πως το να ‘χει κανείς υπομονή είναι υπέρ του κι όχι εναντίον του.

Σε πολλούς από εμάς έχει τύχει να βρεθούμε παγιδευμένοι σε καταστάσεις απ’ τις οποίες μανιωδώς προσπαθούμε να ξεφύγουμε, είτε γιατί έχουμε κουραστεί να κάνουμε υπομονή, είτε γιατί θέλουμε να απομακρυνθούμε από ανθρώπους που μας δυσαρεστούν, ακόμη κι όταν έχουμε παγιδευτεί σε μισοτελειωμένες καταστάσεις που περιμένουμε πώς και πώς να λήξουν. Στρεφόμαστε σε συνήθως λανθασμένες ενέργειες λόγω βιασύνης κι απερισκεψίας, ξεχνώντας τη σημαντικότητα της υπομονής στη ζωή μας. Πιέζοντας καταστάσεις ίσως να φέρουμε τα αντίθετα αποτελέσματα.

Όταν, όμως, προσπαθούμε να βρούμε ένα μικρό παραθυράκι για να ξεφύγουμε και δεν το βρίσκουμε, τότε συμπεριφερόμαστε σαν να ‘μαστε κλεισμένοι σε ένα κλουβί, προσπαθώντας να αποδράσουμε ξανά και ξανά, εθελοτυφλώντας αν και γνωρίζουμε ότι η φυλακή στην οποία βρισκόμαστε δε θα υπάρχει πια, πως κάποια στιγμή θα είμαστε ελεύθεροι από ό,τι μας βαραίνει. Όταν μας συμβαίνει αυτό πρέπει να αφυπνιζόμαστε σκεπτόμενοι πως η υπομονή μας οδηγεί κατά κανόνα στα καλύτερα κι όχι στα χειρότερα.

Όσο κι αν περιμένουμε, όσος χρόνος κι αν χρειαστεί, η υπομονή αξίζει γι’ αυτό που θα έρθει μετέπειτα και ξέρει να μας ανταμείβει. Η λαχτάρα για το όνειρο που θα πραγματοποιηθεί θα γίνει μεγαλύτερη κι έτσι όταν επιτευχθεί ο στόχος μας, η χαρά μας θα ‘ναι ακόμη βαθύτερη. Όμως όσο κι αν αργεί αυτό να γίνει, δε χρειάζεται να ψάχνουμε παράδρομους για φτάσουμε γρηγορότερα. Άλλωστε, όταν κάτι καθυστερεί μπορεί και να σημαίνει πως δεν είμαστε έτοιμοι να το δεχτούμε ή να το διαχειριστούμε σωστά, γι’ αυτό θα πρέπει με ψυχραιμία να προετοιμαστούμε γι’ αυτό που έρχεται και τόσο πολύ το θέλουμε.

Συνεπώς, για να πετύχουμε κάτι που επιθυμούμε τόσο πολύ, δεν πρέπει να αδημονούμε. Τίποτα δε γίνεται μέσα σε μία νύχτα, όμως αυτό δε σημαίνει πως δε θα συμβεί και ποτέ. Εκεί που δεν το περιμένουμε κι έχουμε συνηθίσει στην αναμονή, ξαφνικά το όνειρό μας γίνεται πραγματικότητα κι ελευθερωνόμαστε από ό,τι μας δεσμεύει. Κι έτσι η λέξη «επιτέλους» αποκτά άλλη αξία.

Με μια βαθιά ανάσα, πίστη κι υπομονή φτάνουμε πάντα σ’ αυτό που χρειαζόμαστε. Αρκεί να ξέρουμε να περιμένουμε, να μην τα παρατάμε. Γιατί εκτός των άλλων, «η υπομονή είναι αρετή» έλεγαν οι παλιοί. Όση πιο πολλή υπομονή έχεις, τόσο πιο γλυκιά γίνεται η ελευθερία κι η κατάκτηση του στόχου. Λίγη εμπιστοσύνη κι όλα θα γίνουν στον κατάλληλο τόπο, την ιδανική ώρα, με τον σωστό τρόπο.

Αρκεί να το πιστέψεις και να το περιμένεις. Υπόμενε, λοιπόν.