Αν δε βρίζεστε με άνεση δεν είστε φίλοι

Κάθε φιλία παίρνει χρόνια για να χτιστεί, πόσο μάλλον για να διατηρηθεί και να υπάρχει οικειότητα και εμπιστοσύνη. Αυτά τα δύο δεν κατορθώνονται εύκολα και δεν είναι πολλά τα άτομα με τα οποία νιώθουμε οικεία και είμαστε ο εαυτός μας.

Το καλό όμως είναι πως όταν βρούμε αυτά τα άτομα η ζωή μας γεμίζει, μπινελίκια εννοώ. Γιατί ως γνωστόν, όσο πιο πολύ βριζόμαστε με τους φίλους, τόσο πιο άνετα νιώθουμε. Έχουμε ξεπεράσει τυχόν ενδοιασμούς, ξέρουμε πως κανένας δε θα παρεξηγηθεί μ’ όσα λέμε και πλέον το βρίσιμο μας έχει γίνει συνήθεια που δεν μπορούμε καν να πούμε ένα καλό λόγο.

Πρόταση και μπινελίκι, ειρωνείες και μπηχτές πέφτουν βροχή και ‘μεις γελάμε ασταμάτητα. Το κακό μας λεξιλόγιο είναι σαν να λέμε μέτρο μέτρησης της φιλίας. Όσο περισσότερο βριζόμαστε, τόσο περισσότερο αγαπιόμαστε. Κανένας δεν προσβάλλεται και ξέρουμε πως όσα λέγονται είναι καλοπροαίρετα και μόνο για πλάκα. Άλλωστε, αν τα εννοούσαμε μάλλον δε θα ήμασταν φίλοι.

Μπορεί να υπάρχουν άτομα που λένε ότι δε βρίζουν ή γενικά δε μιλάνε άσχημα, όμως όταν είσαι κοντά με κάποιον λες πράγματα που δε θα τα έλεγες σε κάποιον άλλο, νιώθεις καλά και θα χρειαστεί να «λερώσεις» το στόμα σου παραπάνω από μία φορά. Αυτό δε σημαίνει ότι γενικά βρίζεις ή μιλάς με άσχημο τρόπο, όχι, σε καμία περίπτωση. Με τους υπόλοιπους είμαστε ευγενικοί μέχρι να μας ακούσουν να μιλάμε με τους κολλητούς μας. Τότε βγαίνει από μέσα μας ο λιμενεργάτης που κρύβουμε και δεν ντρεπόμαστε ούτε λίγο γι’ αυτό.

Ποιον κοροϊδεύουμε; Δεν υπάρχει καλύτερο απ’ αυτό και το ευχαριστιόμαστε, όσο δεν πάει. Οι τρόποι είναι για τους άγνωστους, τους γονείς και τους συγγενείς. Για μας που γνωριζόμαστε χρόνια, που έχουμε μοιραστεί το ίδιο θρανίο, που έχουμε μοιραστεί τα μυστικά κι όλες τις μαλακίες που κάναμε, οι καλοί τρόποι δε μας συγκινούν.

Η φιλία είναι ένας ισχυρός δεσμός και όταν έχει γερά θεμέλια δύσκολα γκρεμίζεται. Τα άτομα που επιλέγουμε ως φίλους έχουν περάσει τις δοκιμασίες κι έχουν καταφέρει να κερδίσουν μια θέση στην καρδιά μας. Για μας είναι οικογένεια και στηριζόμαστε σ’ αυτά. Μας συντροφεύουν στις καλές και στις κακές μας μέρες και εννοείται μας βρίζουν με το παραμικρό στραβοπάτημα που θα κάνουμε ή όταν δε θα ακούσουμε τη γνώμη τους και θα κάνουμε του κεφαλιού μας.

Βρίσιμο με το βρίσιμο η φιλία πιάνει άλλα επίπεδα, κάθε φορά που λέμε ο ένας τον άλλον «μαλάκα» δενόμαστε πιο πολύ και ειρωνεία στην ειρωνεία αποκαλύπτεται πόσο καλά ξέρουμε τον άλλον κι ότι αστειευόμαστε μ’ όσα ξέρουμε. Το πιο ωραίο βέβαια είναι πως η καθημερινότητά μας περιλαμβάνει μόνο προσβολές και έχουμε ξεχάσει πώς είναι να μιλάμε ευγενικά. Πρωί, μεσημέρι, βράδυ το λεξιλόγιο μας εμπλουτίζεται με ευφάνταστες λέξεις, νέα επίθετα και δικές μας επινοήσεις. Το βρίσιμο είναι αμοιβαίο και οι δύο πλευρές, μόνο έτσι νιώθουν άνετα ν’ απευθύνονται στον άλλο.

Αν κατά λάθος  κάποιος μιλήσει ευγενικά τον κοιτάμε όλοι με απορία στο βλέμμα, λες και μας έβρισε! Ειρωνεία. Τα γλυκόλογα δεν έχουν θέση, παρά μόνο αν έχουμε κάνει τεράστια βλακεία ή θέλουμε να ζητήσουμε κάτι. Όλοι το ξέρουν αυτό. Αυτή είναι και η ομορφιά της οικειότητας. Είμαστε εκτεθειμένοι στους άλλους, γνωρίζουν τα εσώψυχά μας κι εμείς αυτών και κάνουμε πλάκα γι’ αυτά.