Το πιο νόστιμο brunch είναι αυτό που φτιάχνεις με το πρόσωπο

Τα σουκού, τις μέρες που δεν έχουμε δουλειά, όταν οι υποχρεώσεις μπορούν για λίγο να παγώσουν ή εκείνες που κάνουμε κοπάνα απ’ όλα τα «πρέπει», μας κακομαθαίνουμε. Ξυπνάμε αργά, χουζουρεύουμε στο κρεβάτι κι ύστερα ψάχνουμε τι νόστιμο θα φάμε για να ανταμείψουμε και το στομάχι μας. Τάση, μόδα, συνήθεια, συναίσθημα και λίγο απ’ όλα το brunch, που συνήθως συνδυάζουμε με μια βόλτα στην πόλη και καφέ με πρόσωπα αγαπημένα.

Όμως δε θα ήταν καλύτερα αν αυτό το πρωινό (brunch το λέμε απλώς γιατί δεν παίζει να σηκωθούμε απ’ τις 8) μας έβρισκε να το απολαμβάνουμε στο σπίτι παρέα με το αμόρε; Κι ακόμα πιο ωραία αν αυτό που τρώμε το ‘χαμε μαγειρέψει μόνοι μας, οι δυο μας; Γιατί σαν το σπιτικό δεν έχει, μη λέμε ψέματα. Είτε είναι φαγητό, είτε είναι πάρτι, είναι οτιδήποτε.

Ξυπνάμε, τεντωνόμαστε, ανταλλάσσουμε χάδια και φιλιά κι ύστερα, αφού πλύνουμε μούτρα και δοντάκια, κατευθυνόμαστε προς την κουζίνα, φτιάχνουμε καφέ, γεμίζουμε δυο μεγάλες κούπες, να ανοίξει το μάτι, και ξεκινάμε σιγά-σιγά τις διαδικασίες για τα μαγειρικά μας πειράματα. Το μενού περιέχει το αγαπημένο πιάτο της σχέσης μας αλλά και το δικό μας. Σίγουρα, το τραπέζι θα ‘χει κι αλμυρό και γλυκό. Μερικά pancakes που ‘ναι must, κρουασανάκια, κάνα τοστ κι ίσως κι ομελέτα -άντε και λίγα λουκάνικα, αν είμαστε του γερμανικού στιλ. Φυσικά, δεν μπορεί να λείπει η πραλίνα σοκολάτας που θα ολοκληρώνει τα pancakes, μαρμελάδα για το ψωμί και χυμός για το κλείσιμο. Τώρα κάτι αβγά benedict και croque madame τα ξεχνάμε, εκτός κι αν είμαστε επαγγελματίες.

Σίγουρα, θα μπορούσαμε να μη στερηθούμε τα πιο εξεζητημένα με το να ντυθούμε και να πάμε σ’ ένα μαγαζί. Σαφώς κι είναι πιο εύκολο απ’ το να αρχίσουμε να μαγειρεύουμε οι ίδιοι και το αποτέλεσμα, εννοείται, εγγυημένο. Όμως έχει άλλη χάρη να ξυπνήσουμε μαζί και να μπούμε στην κουζίνα πρόθυμοι να κακομάθουμε ο ένας τον άλλο. Οργανώνουμε ένα πλάνο, αποφασίζουμε τι θέλουμε να φτιάξουμε, κοιτάμε αν έχουμε όλα τα υλικά (διαφορετικά μπορεί να μεσολαβήσει μια σύντομη βόλτα στο κοντινότερο μάρκετ) και μετά στριμωχνόμαστε –ναι, δεν έχουμε όλοι τεράστιες κουζίνες– για να ξεκινήσει ο καθένας να φτιάχνει ό,τι ξέρει καλύτερα.

Με τις πιτζάμες, χαλαροί κι ανεπιτήδευτοι, το ότι θα λερωθούμε είναι σχεδόν δεδομένο. Ο πάγκος θα γεμίσει αλεύρι κι εμείς θ’ αρχίσουμε να κατηγορούμε ο ένας τον άλλον, βάζοντας στοιχήματα, με τον χαμένο να αναλαμβάνει το πλύσιμο των πιάτων. Η διάθεση παιχνιδιάρικη κι η μουσική στο background θα μας απογειώνει. Τα πρωινά ξυπνήματα δεν είναι εύκολη υπόθεση, αλλά με την κατάλληλη συντροφιά όλα αλλάζουν.

Η μέρα μας απ’ ό,τι φαίνεται ξεκίνησε καλά. Μας βρήκε στην κουζίνα να παριστάνουμε τους σεφ κι εν συνεχεία να απολαμβάνουμε αυτά που φτιάξαμε παρέα με το ταίρι μας. Ίσως, μάλιστα, να φάμε πρωινό στο κρεβάτι, εναλλακτικά στο μπαλκόνι ή στον καναπέ, χαζεύοντας την αγαπημένη μας σειρά. Ο έρωτας περνάει απ’ το στομάχι, και κάθε σχέση χρειάζεται χρόνο για να θεμελιωθεί κι αμοιβαίο ενδιαφέρον για να προχωρήσει. Κάθε ώρα που περνάμε με τον άνθρωπό μας είναι σημαντική, πόσο μάλλον όταν κάνουμε κάτι δημιουργικό μαζί.

Το μαγείρεμα, ας πούμε, μας φέρνει πιο κοντά, μαθαίνουμε τι αρέσει στον άλλον, αλλά και πώς το κάνει. Και δεν είναι μόνο η ώρα της κουζίνας, ξεκινάει απ’ το ξύπνημα και τελειώνει με το καθάρισμα του χαμού που θα ‘χουμε κάνει. Δημιουργείται οικειότητα κι ασφάλεια στη σχέση, ταυτόχρονα με τη διασκέδαση και τα πειράγματα που μας ενώνουν.

Η περισσότερη απ’ τη χαρά που μας δίνει η μαγειρική αντλείται απ’ την αγάπη και το νοιάξιμό μας γι’ αυτόν που του ετοιμάζουμε ένα πιάτο. Είναι το ενδιαφέρον που μας κάνει να θέλουμε να καλύψουμε τις επιθυμίες του άλλου, ακόμη κι αν δεν είμαστε εξπέρ σ’ αυτόν τον τομέα. Αυτό που μετράει είναι η προσπάθεια κι η σκέψη να ευχαριστήσουμε τον άνθρωπό μας, το να μοιραστούμε μαζί του αυτή τη στιγμή.

Ας υψώσουμε τις κούπες του καφέ σ’ αυτές τις όμορφες συνήθειες και μακάρι να τις απολαμβάνουμε όσο πιο συχνά μπορούμε.