Έλα για ένα βράδυ κι ας μη μας βγει σε καλό

Πάλι ήρθες στο όνειρο μου χθες βράδυ. Ήταν Αύγουστος και είχε πανσέληνο. Με αγκάλιασες σφικτά και με φίλησες παθιασμένα. Και μου υποσχέθηκες πως θα μείνεις εδώ για πάντα. Μα ξέρεις κάτι; Όταν ξύπνησα δεν ήθελα αυτή την υπόσχεση. Ήθελα να έρθεις για ένα βράδυ, να ζήσουμε τον έρωτά μας και να μη βάλουμε ταμπέλες. Δε με ένοιαζε πλέον το μέλλον μαζί σου, αυτό το αγχωτικό παραλήρημα που συνήθως συμβαίνει στο μυαλό μας με σκέψεις που απαιτούν δεσμεύσεις, κυριότητες, αποκλειστικότητα, γάμους, αιώνιες υποσχέσεις. Για λίγο μόνο θέλω να σε νιώσω χωρίς περιττά. Κι ας μη βγάλει πουθενά αυτή η ιστορία κι ας γίνουμε πάλι δύο άγνωστοι αύριο ή σε ένα μήνα. Τέτοιο πάθος δεν το αφήνεις να φύγει, δεν του βάζεις περιορισμούς, πρέπει και μη. Είναι αμαρτία να σβήνεις μια φλόγα τόσο δυνατή. Κι άσε τι νομίζουν οι άλλοι κι ας σου λένε οι φίλοι και οι γνωστοί ότι πρέπει να το παίξεις κάποιος και να διεκδικήσεις αυτό που σου αξίζει. Αυτό που σου αξίζει είναι να είσαι ο εαυτός σου, να ακούς την καρδιά σου και να την ακολουθείς. Όσο δεν υπάρχουν επιπτώσεις φυσικά. Όσο είναι ξεκάθαρο μεταξύ μας, όσο ζήσουμε αυτό το πάθος, τον έρωτα στο μέγιστο και δε χρειαστεί να πούμε κάτι άλλο.

Η καρδιά μου μού λέει να αφεθώ μαζί σου, να έρθεις το βράδυ και πάλι και να σε αφήσω να μάθεις κάθε γωνιά του σώματος μου και εγώ του δικού σου. Να παίξουμε παιχνίδια με ρόλους, να γελάσουμε με τις πρόστυχες μας σκέψεις, να ξημεροβραδιαστούμε τυλιγμένοι στα σεντόνια, μακριά από κάθε ρούχο και σκέψη. Να αφήσουμε για λίγο να κυριαρχήσει αυτό το πάθος μέσα μας που σιγοβράζει και θέλει εκτόνωση. Έλα να σε δω, να σε αγγίξω εκεί που δε σε άγγιξε κανείς άλλος τόσο παθιασμένα, τόσο αληθινά.Έλα να ζήσουμε λες και δε θα ξημερώσει ποτέ ξανά. Να σε κοιτάξω στα μάτια με το βλέμμα το μοιραίο και να περιμένω να κάνεις εσύ το επόμενο βήμα σε αυτό το παιχνίδι που θέλω να παίξουμε και δε θέλω να τελειώσει ποτέ. Να ερωτευτούμε με όλους τους κινδύνους που μπορεί να μας επιφυλάσσει αυτός ο έρωτας κι ας φύγεις ή φύγω εγώ στο τέλος.

Αλήθεια δε με νοιάζει το τέλος, με νοιάζει μόνο το τώρα, αν θα έρθεις να με βρεις, αν αντέχεις να το δοκιμάσεις αυτό το άγνωστο. Αν είσαι έτοιμος κι εσύ να αφεθείς και να αφήσεις τη λογική στο πλάι για μια φορά. Γιατί δε θέλω απωθημένα μαζί σου, δε θέλω να σκέφτομαι σε ένα με δύο χρόνια από τώρα τα γνωστά “what if” κάθε ερωτικής ιστορίας που λίγο-πολύ έμαθα μέσα από τις ρομαντικές ταινίες που έβλεπα μεγαλώνοντας. Αρνούμαι να γίνω θύμα αυτής της κουλτούρας, της ψευδο-κουλτούρας των ρομαντικών που αν δεν είναι όλα τέλεια δεν μπορούν να ζήσουν κάτι χωρίς ταμπού. Απόψε σε θέλω για μένα, για να ικανοποιήσω τις επιθυμίες μου, όλα όσα φαντάστηκα να κάνω μαζί σου. Γιατί κι εσύ το ξέρω πως το θέλεις, αλλά δεν τολμάς να το πεις.

Έλα λοιπόν κι ας μη μας βγει σε καλό, κι ας μην έχουμε μέλλον. Έλα να το ζήσουμε και να δημιουργήσουμε αναμνήσεις, από αυτές που μόνο στη σκέψη αναψοκοκκινίζεις, από αυτές που δεν μπορείς να πεις σε κάποιον , από αυτές που θα κρατήσεις μόνο για σένα. Έλα…