Όλοι έχουμε ένα άτομο γύρω μας -είτε φίλο, είτε σύντροφο, είτε μέλος της οικογένειας- που όταν βασανίζεται με κάτι, επιλέγει να υποφέρει κρυφά και να αλλάζει συμπεριφορά έως ότου να ρωτήσουμε εμείς τι συμβαίνει. Εννοείται η απάντηση δε θα είναι καθόλου ξεκάθαρη, αφού θα μας πει τα γνωστά «εγώ δε θέλω να γίνομαι βάρος σε κανέναν», «πού να στα λέω τώρα» και «τι θα κάνεις εσύ για όσα προβληματίζουν εμένα», με αποτέλεσμα να ξεκινάει ο μονόλογος που στο τέλος καταλήγει με το να εξηγεί τα πάντα σε όλους. Το θέμα είναι ότι ο τρόπος που χειρίζεται αυτό το θέμα δεν είναι και ο καλύτερος, αφού στο τέλος οι γύρω του νιώθουν ένα έντονο αίσθημα υποχρέωσης να μην τον αφήσουν μόνο μέσα σε όλη αυτή τη στεναχώρια και καταλήγουν να είναι όλοι περίεργα μαζί με το άτομο αυτό. Στην ουσία γίνονται γονείς για λίγο και αναλαμβάνουν να δράσουν για το παιδί τους, όσο υπερβολικό κι αν ακούγεται. Σε τέτοιες στιγμές χρειάζεσαι ένα άτομο αξιόπιστο, με γνώσεις, συμπονετικό και με πολλή υπομονή.
Υπάρχουν φορές που οποιοσδήποτε γύρω μας δεν είναι διαθέσιμος να ακούσει, είτε γιατί έχει τα δικά του είτε γιατί δεν μπορεί να βοηθήσει, αφού δεν κατέχει κανένα χαρακτηριστικό από τα παραπάνω. Και εδώ είναι που επανεξετάζεις τις σχέσεις σου για να δεις ποιος είναι ο καλύτερος για την περίπτωση που τον χρειάζεσαι. Μπορεί να είναι κάποιος που βρίσκεται σταθερά στη ζωή σου, κάποιος που είναι ο πιο υπομονετικός άνθρωπος που ξέρεις, κάποιος άγνωστος που είναι ψυχολόγος ή κάποιος που ξέρει πάντα πώς να σε κάνει να νιώθεις καλύτερα όταν έχεις τις μαύρες σου. Σίγουρα δεν είναι κάποιος που δεν έχει ώρα να ασχοληθεί και έχει βαρύ πρόγραμμα την περίοδο που χρειάζεσαι να του μιλήσεις, αφού κάτι τέτοιο θα τον φορτώσει ακόμα παραπάνω και σίγουρα κάτι τέτοιο ούτε εσύ το θέλεις.
Ένα από τα πιο όμορφα πράγματα με τις δυσκολίες στη ζωή και την καθοδήγηση γύρω από αυτές είναι ότι η διαδικασία υπογραμμίζει τους ανθρώπους, στους οποίους μπορούμε να στηριχτούμε. Αλλά αυτό ξεκινά πάντα από εμάς, με το να ζητούμε απλόχερα τη βοήθεια του σωστού ατόμου, να γεμίζουμε κουράγιο και να διώχνουμε κάθε εγωισμό για να έχουμε ένα φιλικό ώμο να κλάψουμε και να μπορούμε να κάνουμε πέντε λεπτά μονόλογο, να ακουστούμε χωρίς πολλά-πολλά… Απλώς πολλές φορές δεν παίρνουμε από μόνοι μας την απόφαση να μιλήσουμε και περνάμε μια συναισθηματική φάση κατά τη διάρκεια της οποίας είμαστε άσχημα, μέχρι να μας παρακαλέσουν να μοιραστούμε το πρόβλημά μας και να μας το βγάλουν μ το τσιγκέλι.
Δε γίνεται να μην υπάρχει τριγύρω μας κάποιος που να μη μας καταλαβαίνει, αφού οι φίλοι μας, η οικογένειά μας, τα ξαδέρφια μας, ο σύντροφός μας δεν είναι μόνο εκεί για τις χαρές. Έδωσαν υπόσχεση να είναι δίπλα μας και στα εύκολα και στα δύσκολα. Ακριβώς όπως θα έκανες κι εσύ. Ξεκίνα, λοιπόν, από τη σκέψη ότι δε γίνεσαι βάρος σε άτομα που μπορούν και θα σε βοηθήσουν. Ψάξε την επόμενη φορά που θα σε προβληματίζει κάτι σε ποιον θα μιλήσεις και ποιος μπορεί να σε βοηθήσει πραγματικά, γιατί να ξέρεις υπάρχει κάτι στα γονίδιά μας που μας κάνει να συνεργαζόμαστε και να βοηθάμε ο ένας τον άλλο -και αυτό θα συνεχίσει να υπάρχει για πάντα.
Συντάκτης: Ανδριάνα Χάρη
Επιμέλεια κειμένου: Βασιλική Γ.
Επιμέλεια κειμένου: Βασιλική Γ.
