Αν κάποιος μας ρωτούσε θα λέγαμε πως σίγουρα είναι πολύ σημαντική η φυσική παρουσία στη ζωή κάποιου, ιδιαίτερα στη ζωή του συντρόφου σου, των κοντινών σου φίλων και της οικογένειάς σου. Ακόμα σημαντικότερη είναι η παρουσία στις πιο σημαντικές τους στιγμές. Ακόμα κι αν δεν επιβάλλεται θες να είσαι πάντα εκεί σε γενέθλια, γιορτές, γάμους, αποφοίτηση, γέννες και σε όλα τα σημαντικά γεγονότα που μπορεί να συμβούν σ’ ένα άνθρωπο κατά τη διάρκεια της ζωής του.
Σε περίπτωση που τύχει να χάσεις αυτές τις σημαντικές στιγμές, είτε που κάποια υποχρέωση σε κράτησε μακριά, νιώθεις ένα βάρος, λες και έκανες το χειρότερο λάθος του κόσμου, σαν να πούλησες τους δικούς σου ανθρώπους. Και νιώθεις αυτή τη συναισθηματική ευθύνη, γιατί κατά βάθος ξέρεις πως τη φυσική παρουσία δεν μπορείς να την ανταλλάξεις με τίποτα. Κι όταν δεν μπορείς να είσαι εκεί, επιλέγεις τρόπους να τιμωρήσεις τον εαυτό σου έμμεσα.
Τρέχεις να πάρεις το πιο ακριβό δώρο για τα γενέθλια του κολλητού που έχασες, ενώ εκείνος σου λέει ιστορίες απ’ το πάρτι και πως χόρευε μέχρι τα ξημερώματα δείχνοντάς σου φωτογραφίες. Ακούγοντάς τον εσύ καταλαβαίνεις πως κανένα δώρο δεν εξαγοράζει το χρόνο που εκείνος θα ήθελε να είχατε περάσει μαζί. Ήθελε να ήσουν μέρος αυτής της ανάμνησης, αυτής της τρελής νύχτας που εσύ απουσίαζες. Αλλά αυτό πλέον ανήκει στο παρελθόν, είναι ανέφικτο να αλλάξει και το μόνο που απομένει είναι οι τύψεις, οι ενοχές και οι υποσχέσεις πως δε θα το ξανακάνεις.
Μια άλλη φορά θυμάσαι πως σε μια γεμάτη αίθουσα στο σχολείο του παιδιού σου οι παππούδες περίμεναν με ανυπομονησία να αρχίσει η γιορτή. Σου είχαν πει πως ο μικρός κοίταζε εξονυχιστικά στο κοινό ψάχνοντας σε εντοπίσει το πρόσωπό σου, ενώ το δικό του έδειχνε κάπως λυπημένο καθ’ όλη τη διάρκεια της γιορτής. Όταν επιτέλους κατάφερες να φτάσεις, καθυστερημένη απ’ τη δουλειά όπου και είχες αργήσει, έτρεξες βιαστικά να πάρεις θέση, γιατί η παράσταση έφτανε προς το τέλος της. Ξέχασες να δεις πόσο λαμπερά έγιναν τα μάτια του μικρού απλώς και μόνο που σε είδε. Έμαθες όμως κάτι πολύτιμο. Κανείς δεν μπορεί να σε αντικαταστήσει και κανένα βίντεο δεν μπορεί να αναπληρώσει το κενό της απουσίας. Δεν αξίζει να τιμωρείς τον εαυτό σου όταν δεν μπορείς να παρεβρεθείς σε σημαντικές στιγμές δικών σου ανθρώπων, όμως πρέπει να κάνεις τα αδύνατα δυνατά στο βαθμό που αυτό είναι εφικτό, ώστε να καταφέρεις να είσαι παρών.
Η αλήθεια είναι ότι δεν μπορούμε να είμαστε συνέχεια εκεί για όλα, απλώς σε σημαντικές στιγμές πρέπει να το προγραμματίζουμε και να βάζουμε προτεραιότητες. Δηλαδή είναι πιο σημαντικό απ’ το να δεις την ανιψιά σου να παντρεύεται και να ‘ναι χαρούμενη, να βλέπεις εκείνη τη στιγμή τη φάτσα του αφεντικού, ενώ για επί δεκαώρου προσπαθείτε να βγάλετε την τέλεια παρουσίαση για τον πελάτη που θα εξυπηρετήσετε τη Δευτέρα; Ξέρεις την απάντηση: τα πάντα είναι θέμα προτεραιοτήτων. Κι αν προτεραιότητά σου είναι όντως η δουλειά σου και τη θεωρείς πιο σημαντική από την ανιψιά σου και το τέλειο νυφικό που διαλέξατε μαζί, τότε δεκτό, αλλά μη βάζεις τον εαυτό σου σε αυτή τη συναισθηματική κατάσταση, να νιώθει τύψεις, άσχημα και όλα τα συναφή. Είμαστε οι επιλογές μας. Επέλεξε τι θέλεις να κάνεις, τι σε κάνει πιο χαρούμενο και δώσε προτεραιότητα στα άτομα που σημαίνουν πολλά για σένα. Ακόμα κι αν αυτά τα άτομα είναι ο εαυτός σου. Και φυσικά πάντα μπορεί να τύχει κάτι απρόοπτο ή κάτι έκτακτο, αλλά εσύ θα ξέρεις πως προσπάθησες να είσαι παρών κι ας μην τα κατάφερες τελικά.
Συντάκτης: Ανδριάνα Χάρη
Επιμέλεια κειμένου: Βασιλική Γ.
Επιμέλεια κειμένου: Βασιλική Γ.
