Η ελευθερία του να περπατάς ξυπόλητος

Φτάνεις σπίτι μετά από μια κουραστική μέρα δουλειάς, σχολείου ή σχολής και κατά πάσα πιθανότητα φορτωμένος, και πριν καλά-καλά ξεκλειδώσεις την πόρτα, ονειρεύεσαι τη στιγμή που θα τα πετάξεις όλα από πάνω σου, θα γδυθείς και θα φορέσεις κάτι πιο άνετο. Αν δε βγάζεις τα παπούτσια σου, όμως, δεν έχεις κάνει τίποτα. Δε νιώθεις άνετα κι οικεία, δε νιώθεις σπίτι αν δεν αγγίξεις τα παγωμένα πλακάκια και δεν κάνεις βουτιά πάνω στο κρεβάτι.

Το να περπατάς ξυπόλητος δίνει μια αίσθηση ελευθερίας, παρόμοια με το να κάνεις μπάνιο στη θάλασσα γυμνός. Να αγγίζουν τα πέλματά σου τη δροσερή βρεγμένη άμμο ένα καυτό αυγουστιάτικο μεσημέρι στην παραλία. Σε γυρίζει πίσω σε εποχές ανάλαφρες, παιδικές, όταν σε κυνηγούσε η μάνα σου να φορέσεις κάλτσες, ανακουφίζοντας τα έμφυτα ένστικτά σου. Η ίδια η φύση σε καλεί να ’ρθεις σε επαφή μαζί της κι εσύ δίχως σκέψη κάνεις το θέλημά της.

Δεν είναι μονάχα εκείνη η απροσδιόριστη αίσθηση ελευθερίας, το να περπατάς ξυπόλητος μειώνει το στρες και το άγχος. Έρευνα που δημοσιεύθηκε στο The Journal of Alternative and Complementary Medicine λέει πως όταν περπατάμε ξυπόλητοι, ρυθμίζονται πιο γρήγορα τα συναισθήματα και μειώνεται το στρες λόγω της άμεσης επαφής μας με τη γη (μέσω της αφής). Έτσι, προβλήματα υγείας που δημιουργεί το στρες μειώνονται σε όσους περπατούν ξυπόλητοι. Επίσης, επειδή δεν περπατάμε συχνά έτσι, ο εγκέφαλος δέχεται νέα ερεθίσματα και δραστηριοποιείται. Ενισχύεται η συγκέντρωση κι η γνωστική αντίληψη και βελτιώνεται η μνήμη.

Ακόμη ένα όφελος που έχει το να περπατάς ξυπόλητος είναι ότι κάνει καλό στην καρδιά. Η γείωση, να ‘χεις δηλαδή άμεση επαφή με τη γη και το έδαφος, μειώνει το ρίσκο καρδιαγγειακής νόσου κι όπως εξηγούν οι ειδικοί, το περπάτημα χωρίς παπούτσια ρίχνει την αρτηριακή πίεση και μειώνει το στρες που επιβαρύνει την υγεία της καρδιάς, αποφορτίζοντάς μας απ’ την ένταση, με αποτέλεσμα να μειώνονται συμπτώματα όπως ο πονοκέφαλος κι οι ημικρανίες. Επιπλέον, το σώμα χαλαρώνει κι απαλύνονται οι μυϊκοί πόνοι.

Ένα άλλο προτέρημα είναι ότι βελτιώνει τον ύπνο. Όπως εξηγούν οι ειδικοί, η συνήθεια αυτή ρυθμίζει καλύτερα το βιολογικό ρολόι του οργανισμού, καθώς και τους κιρκαδιανούς ρυθμούς. Το ρολόι του ύπνου που μας ωθεί να κοιμηθούμε όταν νυχτώνει και να ξυπνήσουμε με το φως της αυγής.

Τον τελευταίο καιρό έχει δημιουργηθεί ένα κίνημα, το “the bare foot project”. Η ιδεολογία αυτή έχει ως εξής: Ο καλύτερος τρόπος να ‘ρθει ο άνθρωπος ξανά σε επαφή με τη φύση, να βιώσει τη γείωση και να ωφελήσει και την υγεία του είναι να περπατά ξυπόλητος αλλά όχι μόνο στο σπίτι του, κι έξω στον δρόμο. Κάποιοι το θεωρούν παρατραβηγμένο κι ίσως και να είναι, αλλά κανείς δεν μπορεί να τους κατηγορήσει. Λίγο-πολύ όλοι θέλαμε να νιώθουμε τόσο ελεύθεροι ακόμα και στη δουλειά μας.

Για τους λιγότερους τολμηρούς υπάρχει πάντα η επιλογή να ξεχνάμε πως αγοράσαμε παντόφλες και να ακουμπάμε το κρύο πάτωμα του σπιτιού μας, αφήνοντας σε κάθε βήμα μας εκείνον τον χαρακτηριστικό ήχο, απολαμβάνοντας την αίσθηση αυτή, ειδικά τους καλοκαιρινούς μήνες, και να περπατάμε με τα παπούτσια στο χέρι κατά μήκος της ακρογιαλιάς, απολαμβάνοντας τα χάδια της θάλασσας σε κάθε κύμα. Κι αν το σκηνικό συνδυαστεί με ένα ηλιοβασίλεμα, δε μιλάμε απλώς για ελευθερία αλλά για ευτυχία!