Συναισθηματικά δε μας ωριμάζει ο χρόνος

Η ερωτική ανωριμότητα ή αλλιώς ο τύπος που τα κάνει πάντα μαντάρα με τα ερωτικά του είναι γνωστά σε όλους. Είτε είμαστε εμείς αυτός, είτε είναι ο κολλητός μας, είτε ο πρώην σύντροφός μας. Όπως και να ‘χει ξέρουμε ανθρώπους που τα κάνουν θάλασσα σε αυτόν τον τομέα από ανωριμότητα.

Όμως από πού πηγάζει αυτή η ανωριμότητα; Σίγουρα δεν είναι απ’ την ηλικία, υπάρχουν περιπτώσεις που ένα 15χρονο κάνει τα ίδια λάθη με έναν 50χρονο, οπότε είναι ασφαλές να πούμε ότι σε αυτήν την περίπτωση δεν ωριμάζεις με τα χρόνια. Ωριμάζεις με τις εμπειρίες. Έφαγες τα μούτρα σου μία, δύο, πέντε, δέκα, κάποια στιγμή θα μάθεις απ’ το ένα λάθος κι ύστερα απ’ το επόμενο κι απ’ το επόμενο.

Τα λάθη μας πρέπει να μας κοστίζουν για να διδασκόμαστε από αυτά. Πρέπει να ‘ναι επώδυνα, γιατί μόνο έτσι ωριμάζουμε συναισθηματικά. Μόνο έτσι αναλογιζόμαστε το κόστος των πράξεων και των λέξεών μας. Μένοντας ξάγρυπνοι αμέτρητες νύχτες, βρίζοντας στον καθρέφτη και κάνοντας κριτική. Σκληρή κριτική. Όταν μιλάς στον εαυτό σου πρέπει να ‘σαι ο πιο αυστηρός κριτής. Το «δεν πειράζει» άσε να στο πουν άλλοι. Πειράζει.

Πειράζει εσένα που το σκέφτεσαι, άρα είναι άξιο κριτικής. Για ό,τι νιώθουμε τύψεις πρέπει να γίνεται αυτή η διαδικασία. Η αυτοκριτική. Βέβαια, όταν λέμε σκληρή κριτική εννοούμε να μη λυπάσαι τον εαυτό σου και να λες τι μου έτυχε του κακόμοιρου. Δεν εννοούμε να λες πως είσαι άχρηστος και να χαντακώνεις τον εαυτό σου. Είναι αναγκαίο να τον επιβραβεύεις στα καλά και να τον κατακρίνεις στα κακά. Να ‘σαι ακριβοδίκαιος και με τους γύρω σου όσο με τον εαυτό σου.

Είναι μεγάλο λάθος να ‘σαι υπερβολικά αυστηρός με τον εαυτό σου κι υπερβολικά ελαστικός με τους άλλους. Τότε γίνεσαι το κορόιδο που θα καταπατάνε αντί να σέβονται και να εκτιμάνε και θα ‘ναι δικό σου λάθος. «Μέτρον άριστον» έλεγαν οι αρχαίοι κι είχαν τόσο δίκιο. Αν το καλοσκεφτείς, πασχίζουμε καθημερινά για να φέρουμε τις ζωές μας σε ισορροπίες. Να πετυχαίνουμε τους στόχους μας χωρίς να παραμελούμε την προσωπική  και κοινωνική μας ζωή. Να ξοδεύουμε όσα βγάζουμε, ώστε να μην έχουμε έλλειμμα. Η παρέα μας να ‘χει τον σοφό και τον πλακατζή, ώστε όταν το χρειαζόμαστε να γελάμε κι όταν έχουμε ανάγκη να μας δίνουν σωστές συμβουλές.

Για να πετύχει, λοιπόν, μια σχέση χρειάζεται να ξέρεις τον εαυτό σου και να μπορείς να δεις τα λάθη σου και να τα διορθώνεις, να προσπαθείς διαρκώς να κρατάς ισορροπίες και να μπορείς να αγαπάς τον σύντροφό σου, να δείχνεις κατανόηση στις ανάγκες του και να του ‘χεις εμπιστοσύνη. Με αυτά τα βήματα θεωρείσαι συναισθηματικά και σχεσιακά ώριμος. Αλλά και το να δείχνεις κατανόηση για τις ανάγκες του άλλου δεν είναι εύκολο. Ιδιαίτερα αν είστε πολύ διαφορετικοί χαρακτήρες. Δεν είναι εύκολο να κατανοείς ανάγκες που δεν είναι δικές σου.

Ούτε είναι εύκολο να αγαπάς και να εμπιστεύεσαι ότι ο άλλος θα κάνει το ίδιο. Ότι δε θα σε απατήσει, ότι δε θα ‘ναι εκεί μόνο στις εύκολες στιγμές και μετά θα φύγει. Θέλει κότσια να εκτεθείς σε πιθανότητες, γιατί καλώς ή κακώς ο έρωτας αυτό είναι. Πιθανότητες με λίγη μαγεία. Υπάρχουν περιπτώσεις όπου υπερισχύει η μαγεία και ζεις το παραμύθι. Αλλά υπάρχουν και περιπτώσεις που τελειώνει μεταξύ σας απλά και κοινότυπα.