Οι φιλίες που κάνεις στο Erasmus είναι ό,τι πιο πολύτιμο θα πάρεις

Το να κάνεις Erasmus κατά τη διάρκεια των σπουδών σου, είναι σίγουρα – από μόνο του – μια μοναδική εμπειρία. Άλλο τόσο μοναδικό και μαγικό, είναι οι φιλίες, που δημιουργήθηκαν σε αυτό το ταξίδι. Οι φιλίες  που έγιναν μέσα σε μια εβδομάδα, αλλά δεν τίποτα δεν τις εμπόδισε από το να κρατήσουν πολύ περισσότερο από ένα εξάμηνο. Είναι οι άνθρωποι που πολύ πιθανόν να μη μιλάτε την ίδια γλώσσα, ίσως να μην έχετε και την ίδια θρησκεία και σίγουρα έχετε διαφορετικά βιώματα και εμπειρίες. Και όλες αυτές οι διαφορές, μέχρι τη στιγμή που βρεθήκατε. Τη στιγμή εκείνη, τα αστέρια, το σύμπαν ή κάτι ανώτερο, ίσως κάτι από αυτά που πιστεύει ο καθένας σας, συνετέλεσε στο να συναντηθείτε.  Και άξιζε τελικά να συναντηθείτε.

Είναι οι άνθρωποι που γνωριστήκατε τόσο random, ίσως σε κάποιο πάρτι, ίσως σε ένα πάρκο, ίσως σε κάποιο μάθημα στη σχολή. Πολύ πιθανόν, στην πρώτη σας συνομιλία, να μη συμπάθησε ο ένας τον άλλο -άλλωστε αυτό δε λένε πως είναι το μυστικό για τις πετυχημένες φιλίες- στην αρχή συνήθως κυριαρχεί το:  “I thought you were a bitch”. Με κάποιους από αυτούς, ίσως να ήσασταν συγκάτοικοι και αυτό είναι πραγματικά μοναδικό και σπάνιο. Η συγκατοίκηση είναι μια ιδιαίτερη συνθήκη,  που είτε βγαίνεις μαλωμένος είτε όταν χωρίσουν οι δρόμοι σας, η φιλία αυτή είναι πιο δυνατή από ποτέ.  Έγιναν η οικογένεια σου για αυτούς του 6 μήνες, τα άτομα που έλεγες το πρωί καλημέρα και τους υπολόγιζες στη μερίδα του μεσημεριανού σου, όταν μαγείρευες. Τα άτομα που ήταν εκεί για να σου κάνουν μια σούπα, όταν αρρώστησες, να σε μαζέψουν από τα ξενύχτια σου και να μοιραστείς τις σκέψεις σου, σε κάθε προσπάθεια διαβάσματος.

Είναι αυτές οι φιλίες, που όταν ξαναβρίσκεστε δεν έχει αλλάξει απολύτως τίποτα. Η διαδικασία της επανασύνδεσης, η προσπάθεια να ταιριάξουν τα προγράμματα σας μέσω google calendar, για να βρεθούν κοινές μέρες για τις διακοπές σας. Και όταν πια τα καταφέρετε και συγχρονίσετε τις άδειες σας, η στιγμή της επανασύνδεσης είναι αυτή που σας δίνει το κίνητρο για να παλεύεται για αυτή τη φιλία. Είναι εκείνη η αγκαλιά στο αεροδρόμιο. Ασύγκριτη με την αγκαλιά του αποχαιρετισμού. Άλλωστε, όποιος αγαπά πραγματικά, σε λιμάνια, σταθμούς και σε τρένα πηγαίνει και προσπαθεί.

Μέσα σε αυτά τα ταξίδια, που κάνετε από διαφορετικές αφετηρίες, σίγουρα υπήρχε και το ταξίδι στην πατρίδα του καθενός. Το ταξίδι, στο οποίο φιλοξενηθήκατε στο πατρικό σπίτι τους, γνωρίσατε την οικογένεια τους, τους παιδικούς φίλους τους, δοκιμάσατε τις τοπικές γεύσεις, είδατε μέρη και εξερευνήσατε τη χώρα από τη μεριά του local. Και αυτά τα μέρη και αυτά τα ταξίδια, θα έχουν πάντα ιδιαίτερη θέση στην καρδιά σας. Γιατί εκεί, σαν οι δύο διαφορετικοί σας κόσμοι, να έγιναν ένας. Ο κόσμος του προ εράσμους με τον κόσμο του μετά εράσμους ενώθηκε. Και αυτό, ποτέ δεν είναι κακό.

Αν είστε από τους τυχερούς, που γνωρίσανε άτομα από την ίδια χώρα καταγωγής, με την ίδια γλώσσα και συνήθειες, τότε είναι δεδομένο, ότι αυτή η φιλία θα κρατήσει πολλά χρόνια. Είναι μαγευτικό, να γυρνάς πίσω στην πόλη σου και να έχεις την ευκαιρία να πιεις με το φιλαράκι σου, ένα καφέ και να αναπολείς τις στιγμές σας. Αλλά και να ονειρεύεσαι τις επόμενες, πάντα με την πιο συχνή πρόταση σου τραπέζι, «πότε θα πάμε πάλι πίσω στο σπίτι μας;». Εκεί είναι η στιγμή που συνειδητοποιείς, ότι σπίτι είναι εκεί που είναι η οικογένεια σου και οι φίλοι μας, είναι η οικογένεια που επιλέγουμε εμείς.