Αλλάζει στιλ κι είναι χάλια· το λες;

Αλλαγές έχουν γίνει απ’ όλους μας στη ζωή μας. Κάποιοι τις λατρεύουν κι άλλοι διστάζουν να συμφιλιωθούν μαζί τους και να τις δοκιμάσουν. Οι αλλαγές μπορεί να γίνονται συχνά και να ποικίλουν στο μέγεθος και τη μονιμότητα που έχουν.  Κάποιες απ’ αυτές ήταν όντως πετυχημένες και βγήκε ένας αναστεναγμός ανακούφισης μόλις αντικρίσαμε το αποτέλεσμα κι άλλες φορές απογοητευτήκαμε και το μετανιώσαμε στο λεπτό. Επίσης, πολλές από αυτές ήταν αναμενόμενες, ενώ άλλες ήταν τόσο απροσδόκητες που δεν άφησαν και πολλά περιθώρια στις δεύτερες σκέψεις να πλησιάσουν.

Οι αλλαγές υπάρχουν κι επιβιώνουν για να μας αποδεικνύουν ακράδαντα ότι όλα γύρω μας μεταβάλλονται. Σχέσεις, συναισθήματα και συνθήκες αλλάζουν και μαζί μ’ όλα αυτά κι εμείς. Μια αλλαγή μπορεί να σηματοδοτεί μια νέα αρχή, μια ανάγκη γι’ απελευθέρωση και προσπάθεια να βαδίσουμε μπροστά. Με τις αλλαγές κλείνουν κύκλοι κι ανοίγουν νέα κεφάλαια. Είναι ικανές, αν πετύχουν, να ανεβάσουν στα ύψη την αυτοπεποίθηση και να χαράξουν νέα μονοπάτια στην προσωπικότητά μας. Ακόμα και οι πιο διστακτικοί, μόλις πάρουν την απόφαση να τολμήσουν, εκπέμπουν μία διαφορετική δυναμική.

Όλα τα παραπάνω είναι πολύ πιο εύκολα και κατανοητά όταν πρόκειται για προσωπικές αλλαγές και δικές μας αποφάσεις. Τότε έχουμε τη δύναμη να κοιταχτούμε στον καθρέφτη και να πάρουμε την ευθύνη ακόμα κι όταν το αποτέλεσμα δεν είναι το επιθυμητό. Τι συμβαίνει όμως, όταν την αλλαγή αυτή, αποφασίζει να την κάνει ο άνθρωπός μας;

Επιλέγουμε να είμαστε μ’ έναν άνθρωπο που τον κοιτάμε και μπορούμε να διακρίνουμε τα χαρακτηριστικά που μας κάνουν να είμαστε τόσο ερωτευμένοι μαζί του. Έχουμε συνηθίσει τον τρόπο που ντύνεται, το χρώμα και το μάκρος των μαλλιών που χαϊδεύουμε και γενικά καταφέραμε να τον αγαπήσουμε και να τον δεχτούμε με ορισμένα στάνταρ χαρακτηριστικά. Πόσο εύκολο λοιπόν, είναι να δεχτούμε την οποιαδήποτε αλλαγή πάνω του, όταν μάλιστα έρχεται απροσδόκητα, χωρίς καμιά προειδοποίηση, όπως το σφοντύλι κι ο ουρανός;

Το πρόβλημα που δημιουργείται φυσικά έχει διάφορες κλίμακες κι εύχεσαι να είσαι στην πιο ήπια, καθώς οι αλλαγές μπορεί να κυμανθούν από ανώδυνες κι απλές, όπως το βάψιμο ή το κούρεμα των μαλλιών, οι οποίες εύκολα μπορούν να αλλάξουν, μέχρι και σε πιο μόνιμες και σοβαρές, όπως ένα ανεξίτηλο σημάδι στο σώμα με ένα τατουάζ.

Βέβαια ανήκεις στους τυχερούς αν το αποτέλεσμα μπορεί να στεφθεί με επιτυχία και είναι τόσο άρτιο, όσο πόνταραν οι προσδοκίες του συντρόφου σου. Ο κίνδυνος όμως, καραδοκεί στην περίπτωση που η αλλαγή αποδειχθεί ένα φιάσκο και δε σου αρέσει καθόλου, με αποκορύφωμα την ερώτηση που πρέπει να απαντήσεις για το αν σου άρεσε ή όχι. Μετά από την πρώτη σκέψη που εύχεσαι να μπορούσε να ανοίξει επιτέλους αυτή η γη με την ιδιότητα να σε καταπιεί, προσπαθείς να αποφασίσεις ποιο μονοπάτι είναι πιο ασφαλές για την επιβίωσή σου. Τολμάς να πεις τη γνώμη σου με κίνδυνο τη σωματική σου ακεραιότητα (προφανώς δε μιλάω για κανονική υπαρκτή βία) και τη σχέση σου, ή παίρνεις το δρόμο της προσποίησης και προσπαθείς να δείξεις ότι όλα είναι καλά για να μη δημιουργηθεί μεγαλύτερο θέμα, με την ελπίδα ότι όλα θα είναι όπως πριν με το που ανοίξεις ξανά τα μάτια σου;

Η καλύτερη λύση πάντα ίσως βρίσκεται κάπου στη μέση κι αν καταφέρουμε να την εντοπίσουμε θα καταφέρουμε να ξεγλιστράμε εύκολα από αδιέξοδα που νομίζουμε ότι βρισκόμαστε. Η αλήθεια μας και η γνώμη μας είναι αναγκαίο να λέγονται για να μην καταπιεζόμαστε, αλλά πάντα με το σωστό κι εκλεπτυσμένο τρόπο. Δεν πρέπει να ξεχνάμε άλλωστε ότι οι αλλαγές υπάρχουν για να γίνονται κι όπως θέλουμε να φλερτάρουμε εμείς μαζί τους, έχουν το δικαίωμα να το κάνουν και οι άλλοι. Αγαπάμε τον άλλον γι’ αυτό που είναι. Έτσι δεχόμαστε τις αλλαγές της βιτρίνας, απορρίπτονται μόνο οι αλλαγές της ψυχής.