Λέξεις∙ το πιο κοφτερό μαχαίρι

Λέξεις∙ τις ακούμε, τις διαβάζουμε, τις γράφουμε. Ρίξε μια ματιά γύρω σου, είναι παντού. Άλλες μεγάλες, άλλες μικρές, άλλες με έντονα γράμματα για να μας κάνουν έντονα αισθητή την παρουσία τους, άλλες ξεθωριασμένες, άλλες δυνατές κι άλλες ψιθυριστές. Είναι στη ζωή μας ή καλύτερα είναι η ζωή μας όλη.

Αναρωτήθηκες ποτέ τι δύναμη έχουν, άραγε, αυτές οι λέξεις; Κι όμως, είναι παντοδύναμες. Σαν μάγισσες έρχονται και με το μαγικό ραβδί τους μπορούν να σε κάνουν σε κλάσματα του δευτερολέπτου ό,τι αυτές θέλουν. Μπορούν να σε κάνουν να αρχίσεις να γελάς δυνατά ή να κλαις με αναφιλητά. Αν η τύχη δε σταθεί με το μέρος σου κι ανήκεις, δηλαδή, στην τελευταία κατηγορία, την πάτησες. Αν τις δεις να έχουν σκούρο χρώμα και να είναι επιθετικές, τρέχα να σωθείς όσο πιο γρήγορα γίνεται, γιατί αν δεν το κάνεις, πολύ σύντομα θα δεις τις επιδράσεις τους πάνω σου, μέσα σου. Μην τις υποτιμάς, μπορούν να σου δημιουργήσουν τις πιο βαθιές κι ύπουλες πληγές.

Αν ξαναβρεθείς, λοιπόν, στην κουζίνα σου μην αναρωτηθείς ποιο είναι το πιο κοφτερό μαχαίρι, την απάντηση την έχεις ήδη μπροστά σου. Λεπίδες είναι οι λέξεις, σφαίρες. Μάλιστα η δύναμη που θα έχουν πάνω σου είναι άμεσα συνδεδεμένη με το πρόσωπο που οπλίζει και τις εκτοξεύει προς το μέρος σου. Όσο πιο δικό σου άτομο είναι, τόσο μεγαλύτερο κακό προκαλεί.

Κάποιοι δεν καταλαβαίνουν τις συνέπειες που έχουν όσα θα πουν και κάθονται και σε κοιτάνε απαθείς, έκπληκτοι για όσα προκάλεσαν. Αν καταφέρουν να ξεπεράσουν το σοκ του θεάματος, καταφεύγουν και στη λυτρωτική λέξη «συγγνώμη», που λειτουργεί σαν το γνωστό τσιρότο, και κάπως ηρεμεί τον πόνο. Άλλοι όχι μόνο γνωρίζουν καλά τη θύελλα που δημιουργούν, αλλά τις χρησιμοποιούν συνειδητά σαν μόνιμο όπλο.

Ξέρουν καλά τη δύναμη που έχουν πάνω τους κι επιδιώκουν την εξόντωσή σου. Κάθονται κι απολαμβάνουν όλη τη μάχη μέχρι το τελευταίο λεπτό και δε διστάζουν να το χρησιμοποιήσουν ξανά και ξανά για να σου θυμίζουν ποιος είναι ο κυρίαρχος, ποιος έχει τον έλεγχο και πόσο μεγάλη επιρροή έχουν πάνω σου.

Γιατί, τι κάνουν οι άνθρωποι συνήθως; Παίζουν το παιχνίδι της κυριαρχίας κι ακόμα και την πιο μαγική δύναμη, τις λέξεις, βρήκαν να τις εγκλωβίσουν σε αυτό το σκληρό παιχνίδι. Όλο αυτό είναι ένας φαύλος κύκλος και θα συνεχίζεις να είσαι το θύμα, όσο στέκεσαι σε άμυνα μόνο και δε μάθεις να πολεμάς. Κοίτα λίγο πάνω σου. Έχεις κι εσύ το ίδιο όπλο. Μάθε να το χρησιμοποιείς και μετάτρεψε τα μαχαίρια σε ασπίδα και φτερά.

Χρησιμοποίησέ τις αρχικά για να επουλώσεις κάθε σου πληγή και μετά χτίσε γερά τείχη γύρω, ώστε να μη σε αγγίζει πλέον καμία επιθετική λέξη. Μάθε να ακούς και να δέχεσαι μόνο όσα θα σε κάνουν καλύτερο άνθρωπο κι αποσκοπούν στη βελτίωσή σου. Μάθε τις λέξεις που θα έχεις εσύ συντροφιά στην πορεία σου να είναι γεμάτες αγάπη, ζεστασιά κι αισιοδοξία.

Πέτα μακριά τα δικά σου κοφτερά μαχαίρια, δεν τα έχεις ανάγκη. Εσύ, άλλωστε, γνωρίζεις καλά πόσο μεγάλες πληγές δημιουργούν. Σε έκαναν σίγουρα κάποια στιγμή στη ζωή σου να το νιώσεις. Μη γίνεις κι εσύ, λοιπόν, σαν αυτούς. Έχεις μάθει πλέον ότι οι καθαρές λέξεις είναι αυτές που δημιουργούν γερές βάσεις για τις ανθρώπινες σχέσεις και σε κάνουν να βρεις τη δική σου ισορροπία και γαλήνη.

Μελετώντας καλά το λεξικό, μάλιστα, θα δεις πως υπάρχουν εκατομμύρια λέξεις και για καθεμία από αυτές υπάρχουν πολλές συνώνυμες και τουλάχιστον μία αντίθετη. Εφοδιάσου, λοιπόν, καλά, ώστε κάθε άσχημη λέξη να την αντικρούεις με την αντίθετή της και κάθε όμορφη να μπορείς να την εκφράσεις με πολλούς διαφορετικούς τρόπους για να παίρνει και μεγαλύτερη αξία.

Τις λέξεις εμείς τις ακούμε, εμείς τις  γράφουμε, εμείς τις λέμε. Ας παίξουμε το παιχνίδι όσο πιο δίκαια γίνεται.