Ο έρωτας κατατάσσεται λογικά στις πιο πολυσυζητημένες λέξεις, μιας κι όλοι τον αναζητούν σε μια προσπάθεια να τον βρουν και να τον ζήσουν. Κατά καιρούς, για πάρτη του, πολλοί υποχωρούν, αλλάζουν, δουλεύουν λίγο πιο σκληρά, μαθαίνουν να μαγειρεύουν –μιας και λένε πως το πέρασμα απ’ το στομάχι είναι απ’ τα αγαπημένα του–, άλλοι τρέχουν, κάθε τρεις και λίγο, σε λιμάνια και τρένα για να τον συναντήσουν κι άλλοι, εξίσου τρελοί, γίνονται κολλητάρια με λεξικά για να μπορέσουν να συνεννοηθούν μαζί του. Κομματάκι ζόρικα όλα αυτά, ε; Εμ, έρωτα θέλουμε κι εκείνος είναι ο πιο περίεργος τύπος απ’ όλους. Ευχαριστιέται να εθίζει όσους τον ακολουθούν σε όλα τα «εγώ ποτέ…» τους.
Κι εκεί, λοιπόν, που έχεις κάνει πολλά για το χατίρι του και νομίζεις πως έχεις μια άνεση με τον έρωτα, νιώθοντας πια έτοιμος να τον νικήσεις και να μην τον αφήσεις να σε κάνει πάλι ό,τι θέλει, έρχεται ο μεγάλος ντουβρουτζάς, σκάει μπροστά σου και σε τυφλώνει, χωρίς να πάρεις είδηση. Τα βλέμματα παίρνουν φωτιά κι οι σιωπές μαρτυρούν τα πιο παθιασμένα λόγια. Πλησιάζει κι αναστενάζεις. Σου μιλάει και χαμογελάς. Όπα, σου μιλάει σε μια γλώσσα που δεν καταλαβαίνεις, αν κι υποψιάζεσαι πως κάτι σε χαιρετισμό ξεστόμισε.
Κάπου εκεί παθαίνεις και την πρώτη ψυχρολουσία. Για λίγο, βέβαια. Σκέφτεσαι ότι μάλλον σε πέρασε από άλλη χώρα, εξαιτίας της σπάνιας κι εξωτικής ομορφιάς σου. Αμ δε, η συνέχεια έρχεται να σε διαψεύσει, μιας και μαθαίνεις ότι το πρόσωπο αυτό που έχει μονοπωλήσει το ενδιαφέρον σου δεν έχει καθόλου μπερδευτεί, απλά είναι εκείνο από άλλη χώρα.
Εννοείται πως στην αρχή ξαφνιάζεσαι, αλλά δεν πτοείσαι. Σκέφτεσαι πως είναι μία νέα πρόκληση κι ίσως και τύχη να γνωρίσεις κάτι διαφορετικό. Άλλωστε, ο έρωτας δεν έχει σύνορα, δε γνωρίζει από χρώματα, γλώσσες και θρησκείες. Ετοιμάζεσαι να γυρίσεις τη δική σου ξενόγλωσση ταινία, με πρωταγωνιστές εσάς και μάλιστα με μια σιγουριά ότι το σενάριο αυτό θα σπάσει τα ταμεία. Με όλες αυτές τις σκέψεις να σιγοντάρουν την έλξη σου, πατάς γκάζι για να το ζήσεις. Εξάλλου, αφού ο ένας δε μιλάει τη γλώσσα του άλλου, θα συνεννοηθείτε σε μια τρίτη, στα αγγλικά ας πούμε, που είναι και lingua franca. Αμ δε, η μόνη κοινή γλώσσα που γνωρίζετε είναι σε μέτριο επίπεδο και για τους δύο. Έτσι, ξεκινάει ένας μαραθώνιος οριακά βουβής συνεννόησης.
Βλέμματα, αγγίγματα, κινήσεις κι εκφράσεις. Στηρίζεστε στη γλώσσα του σώματος. Πόσα, όμως, να κάνει κι αυτή η καημένη; Με τον καιρό ναι μεν χτίζετε έναν δικό σας κώδικα επικοινωνίας, μαθαίνετε ο ένας στον άλλον τα βασικά απ’ τη δική του γλώσσα, παράλληλα όμως κάνετε το google translate το τρίτο πρόσωπο στη σχέση σας. Καταλαβαίνεις τα μισά και προσπαθείς να μαντέψεις τα υπόλοιπα. Ευτυχώς έχεις ταλέντο στην παντομίμα κι αυτό είναι κάτι που λειτουργεί σαν μπόνους σε αυτήν την περίπτωση.
Είναι, βέβαια, και κάποιες φορές που καταπιέζεσαι κι εκνευρίζεσαι που δεν μπορείς να βρεις ακριβή μετάφραση στα ντόπια γλυκόλογα αλλά και τα μπινελίκια που θες αβίαστα να ξεστομίσεις. Πώς να τα μεταφράσεις κάτι «καψούρα μου» και «τράβα να δεις αν έρχομαι» και να γίνουν κατανοητά αυτά που θες να εξωτερικεύσεις; Πάλι το βλέμμα κι οι μορφασμοί πρωταγωνιστούν.
Όσο κουραστικό κι αν κάποτε καταλήγει, αν μιλάνε τα μάτια και τα μυαλά, δεν πειράζει και τόσο που δε μιλάνε τα στόματά σας. Ένα χάδι και μια αγκαλιά είναι τόσο δυνατά που μπορούν να αντικαταστήσουν πολλές λέξεις. Άσε που αυτή η ιδιότυπη επικοινωνία μπορεί να φιλτράρει λίγο τον εγωισμό σε στιγμές θυμού και να σας γλυτώσει από ανούσιους καβγάδες, αποτρέποντάς σας απ’ το πείτε πράγματα που δεν εννοείτε.
Να μάθουμε να πιστεύουμε στην αγάπη, σε όποια γλώσσα κι αν τη γνωρίσουμε. Τίποτα που αξίζει πολύ δεν έρχεται, και κυρίως δε μένει, εύκολα. Εξάλλου, το «σ’ αγαπώ», αν είναι αληθινό κι αμοιβαίο, σ’ όποια γλώσσα κι αν το πεις, ο άλλος θα το καταλάβει, γιατί θα το νιώθει.
Συντάκτης: Μαρία Βίγλα
Επιμέλεια κειμένου: Πωλίνα Πανέρη
Επιμέλεια κειμένου: Πωλίνα Πανέρη
