Αν κάνουμε μία μίνι έρευνα στους παππούδες μας ή ακόμα και στους γονείς μας σχετικά με τις σχέσεις που είχαν στη ζωή τους θ’ ακούσουμε ιστορίες που απέχουν κατά πολύ από τη σημερινή πραγματικότητα, χωρίς αυτό να είναι απαραίτητα κακό ή καλό. Η γιαγιά θα συγκινηθεί μιλώντας για τον μεγάλο της έρωτα που γνώρισε από μικρή ή για κάποιο προξενιό που της έκαναν οι γονείς της – ίσως και να βουρκώσει όταν θυμηθεί το πρώτο της καρδιοχτύπι που οι γονείς δεν ενέκρικαν και τελικά την έφαγε το παράπονό της. Ο παππούς πολύ πιθανό θα περηφανευτεί για τη δική του ιστορία αγάπης ή για το πώς γνώρισε τους γονείς της γιαγιάς ή ακόμα πιο επεισοδιακά πώς κατάφερε να την κλέψει. Στους γονείς μας οι περισσότεροι έρωτες είχαν μια μυρωδιά από σχολικά και φοιτητικά χρόνια, σαν να διαβάζεις ρετρό περιοδικό.
Το συμπέρασμα σε όλες τις παραπάνω περιπτώσεις είναι το ίδιο, καθώς όσο πιο παλιά ταξιδέψεις στον χρόνο, τόσο περισσότερο βλέπεις ότι ο αριθμός των σχέσεων που είχαν οι άνθρωποι στη ζωή τους ήταν κάτιτις μικρότερος. Αυτός ο αριθμός βέβαια δεν πολυσυνάδει με το σήμερα, καθώς είναι ελάχιστοι εκείνοι με μικρό αριθμό σχέσεων κι από κάποιους χαρακτηρίζονται ως και γραφικοί. Καθώς όμως, μεγαλώνει αυτός ο αριθμός των σχέσεων, μεγαλώνει και ο αριθμός των πρώην. Και αυτό είναι ακριβώς το σημείο αγκάθι για πάρα πολλές σχέσεις.
Δεν είναι λίγοι αυτοί δεν μπορούν να συνειδητοποιήσουν ότι υπήρχε και ζωή πριν από αυτούς και πως είναι αναμενόμενο κι απολύτως σεβαστό ο σύντροφός τους να έχει και παρελθόν, όπως έχουν κι οι ίδιοι. Εκτός από φυσικό μάλιστα αυτό το παρελθόν είναι κι υπόθεση εντελώς προσωπική. Αυτοί συνήθως βιώνουν έναν μόνιμο Γολγοθά και παλεύουν με τα φαντάσματα του παρελθόντος – ενός παρελθόντος που δεν είναι καν δικό τους. Είναι μόνιμα καχύποπτοι, τρέμουν να κάνουν εικόνα το έτερο ήμισυ με κάποιο άλλο πρόσωπο και πολλές φορές φτιάχνουν σενάρια στο μυαλό τους που τους προκαλούν μόνο σύγχυση και καβγάδες – αν κι εδώ που τα λέμε, ποιος ο λόγος να κάτσεις να φαντασιωθείς το σύντροφό σου με άλλο παρτενέρ; Τι σόι μαζοχιστικό βίτσιο είναι αυτό;
Αλί και τρισαλί αν τύχει καταλάθος -η κι όντως εντελώς καταλάθος- να πέσει στα χέρια τους καμιά φώτο του νυν με κάποιον πρώην! Χαλασμός Κυρίου μαζέψτε τα γυαλικά! Μπορεί άνετα να σταθεί η αιτία για να χτυπήσει η πίεση κόκκινο και να πέσουν σε βαριά κατάθλιψη. Η καταδίωξη αυτή του παρελθόντος είναι σίγουρα μια αρρωστημένη κατάσταση και πολύ δηλητηριώδης για τη σχέση, φέρει νοσηρότητα, νοσηρότητα που αργά ή γρήγορα θα φέρει σοβαρά προβλήματα.
Το παρελθόν και τα άτομα που ανήκουν σε αυτό δεν έχουν καμία θέση στη σχέση που ανήκει σε χρόνο ενεστώτα. Οι ανασφάλειες και οι φοβίες του παρελθόντος δε χωράνε σε μια υγιή και ευτυχισμένη δυάδα. Άλλωστε δεν αντιμετωπίζουν κανένα από τα φαντάσματα του παρελθόντος οι σχέσεις που στέκουν σε γερά θεμέλια καθώς δεν παλεύουν με σκέψεις. Απολαμβάνουν αυτό που τους συμβαίνει χωρίς να τους απασχολεί το τι υπήρχε πριν από αυτούς. Για να ανήκει στο παρελθόν, κάποιος λόγος θα υπήρχε που βρίσκεται εκεί. Εσείς είστε το παρόν εστιάστε σ’ αυτό κι αφήστε τους πρώην εκεί που πρέπει να ‘ναι – στο χρονοντούλαπο.
Οι καταστάσεις που ζει ο καθένας και οι άνθρωποι που έρχονται -κι ενίοτε παρέρχονται- έχουν να δώσουν, να πάρουν και να γίνουν μαθήματα. Μην απαιτείς να αποκοπεί ο σύντροφός σου από αυτό, γιατί είναι κομμάτι του εαυτού του. Φρόντισε με την αγάπη σου και τον χαρακτήρα σου να χτίσεις τη μεγαλύτερη ασπίδα προς όσα ανωρίμως -κι ανασφαλώς- θεωρείς σαν εξωτερικές απειλές. Αν τυχόν κι οι απειλές επιστρέψουν, υπάρχει η σημαντική πιθανότητα να τους έχετε ανοίξει μαζί την πόρτα.
Επιμέλεια κειμένου: Κατερίνα Κεχαγιά