Ζει καλύτερα εκείνος που προσαρμόζεται στις αλλαγές

Αν μπορούσες να φανταστείς τη ζωή και προσπαθούσες να την κάνεις εικόνα, θα έμοιαζε μάλλον με μια γυναίκα απαιτητική, που βαριέται τη μονοτονία κι έχει μαλώσει με την ησυχία. Ένα άτομο εντελώς απρόβλεπτο, που όταν φτάνεις στο σημείο να πεις ότι το έμαθες, εκείνο γελάει και σου δείχνει ένα εντελώς διαφορετικό πρόσωπο που καλείσαι να γνωρίσεις απ’ την αρχή και να το αντιμετωπίσεις.

Κι όλα αυτά, γιατί η ζωή σίγουρα είναι γεμάτη εκπλήξεις κι ανατροπές. Ποτέ δεν μπορείς να πεις «έφτασα στον στόχο μου», γιατί μονίμως σε κάνει να τους ανανεώνεις, κι εκεί που νομίζεις ότι έχεις απαντήσει σε όλα τα ερωτήματά της, εκείνη σου θέτει νέα κι ίσως πιο απαιτητικά. Πόσες φορές βρέθηκες σε αυτή τη θέση; Πόσες φορές άλλαξαν τα πράγματα απ’ τη μια στιγμή στην άλλη και συνειδητοποίησες ότι τελικά «όσα φέρνει η ώρα, δεν τα φέρνει ο χρόνος όλος»;

Αυτές οι αλλαγές κρύβουν άλλοτε ευχάριστες κι άλλοτε δυσάρεστες εκπλήξεις. Γεγονότα που μερικές φορές νιώθεις ενθουσιασμένος και πανέτοιμος να τα αντιμετωπίσεις κι άλλες τόσες που νιώθεις ότι σε ξεπερνάνε, πως είναι πάνω απ’ τις δυνάμεις σου, σαν να πλησιάζει ένα τσουνάμι που θα καταστρέψει τα πάντα στο διάβα του. Το πιο δύσκολο απ’ όλα είναι που έρχεσαι ξαφνικά αντιμέτωπος μ’ ένα βουνό από νέα εμπόδια και προκλήσεις κι εσύ να πρέπει να αναρριχηθείς, χωρίς απαραίτητα να ‘χεις τον κατάλληλο εξοπλισμό.

Αυτές οι καταστάσεις είναι κι οι πιο δύσκολες, καθώς μας βρίσκουν απροετοίμαστους και πρέπει μέσα σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα να αλλάξουμε πολλά από αυτά που ξέραμε κι ίσως θεωρούσαμε και δεδομένα. Οι αντιδράσεις συνήθως δεν είναι ψύχραιμες κι οι κρίσεις πανικού είναι εμπειρίες γνώριμες σε πολλούς. Ποιος, όμως, βγαίνει πραγματικός νικητής σε μια τέτοια κατάσταση; Μα φυσικά αυτός που καταφέρνει να προσαρμοστεί πιο εύκολα στις νέες συνθήκες.

Είναι λογικό κι αναμενόμενο να σοκαριστούμε, να ζοριστούμε, να θέλουμε να φωνάξουμε ή ακόμα και να κλάψουμε. Άνθρωποι είμαστε άλλωστε, εγκλωβισμένοι στη συνήθεια, ναρκωμένοι σ’ αυτή, τρωτοί και φοβισμένοι μπροστά στο άγνωστο. Όλα αυτά, όμως τα πανικοβλημένα μας βήματα θα πρέπει να κρατάνε λίγο, καθώς αν θέλουμε να αντιμετωπίσουμε με επιτυχία τα νέα γεγονότα, πρέπει να δράσουμε άμεσα και τα αντανακλαστικά μας να ‘ναι σε εγρήγορση, όπως κι οι άμυνές μας.

Όταν βρεθείς σε μια τέτοια κατάσταση πάλι, πάρε μια βαθιά ανάσα και βρες χρόνο να κάνεις μια σύσκεψη με τον εαυτό σου, τακτοποιώντας τις σκέψεις σου. Δες ξεκάθαρα τις νέες συνθήκες και προσπάθησε να τις αποδεχτείς. Τα πράγματα δεν αλλάζουν, αλλάζει όμως ο τρόπος που εμείς τα βλέπουμε κι αντιδρούμε ως προς αυτά. Προσπάθησε να προσαρμοστείς με τον καλύτερο δυνατό τρόπο σε αυτό που έχεις πλέον μπροστά σου, για να μπορέσεις να κολυμπήσεις, χωρίς να βουλιάξεις και –γιατί όχι;– να ευχαριστηθείς το ταξίδι.

Η προσαρμογή δεν είναι πάντα εύκολη, αλλά αν μάθεις να δουλεύεις πάνω σε αυτή, οι επιδόσεις σου θα ανέβουν κι ο χρόνος που θα απαιτείται για να αντεπεξέλθεις σε κάθε πρόκληση θα ‘ναι όλο και λιγότερος.  Η ικανότητα της προσαρμοστικότητας είναι σαν μια ισχυρή ασπίδα που μας δίνει τη δυνατότητα να νιώθουμε ικανοί να αντιμετωπίσουμε κάθε κατάσταση που θα εμφανιστεί στον δρόμο μας.

Η στάση που κρατάμε απέναντι στα πράγματα είναι που τους δίνει και το αντίστοιχο χρώμα και –πού ξέρεις;– ίσως μια νέα απόχρωση, που είχες απορρίψει στο παρελθόν, να σου ταιριάζει περισσότερο.  Μη φοβάσαι να πατήσεις σε νέες ακτές που φαίνονται δύσβατες και να ‘χεις πάντα στο μυαλό σου πως όταν μάθεις να δέχεσαι τις αλλαγές και να προσαρμόζεσαι σ’ αυτές, θα καταφέρεις να δώσεις και μια άλλη όψη στην καθημερινότητα, σίγουρα πιο ενδιαφέρουσα κι ευχάριστη.