Δεν μπορείς να 'σαι συνέχεια χαρούμενος

«Η αισιοδοξία είναι η βάση για να είσαι απόλυτα ευτυχισμένος. Η ευτυχία είναι στο να βλέπεις το ποτήρι μισογεμάτο».

Άρθρα για την ευτυχία, άρθρα για τη χαρά, άρθρα για το πώς να ξαναβρείτε το φωτεινό νόημα της ζωής, άρθρα από εδώ, άρθρα από εκεί και στη μέση εσείς. Εσείς, η θλίψη σας και η ανάγκη σας να είστε κάποιο διάστημα στεναχωρημένοι. Σίγουρα όλοι έχουμε ανάγκη να βρούμε ισορροπίες, κάτι να μας φέρνει χαμόγελο, όμως, είμαστε άνθρωποι, ζωντανοί, με αισθήματα και στιγμές που τα μάτια βουρκώνουν και τότε είναι η ώρα να συναντήσουμε το σκοτεινό εαυτό μας.

Για σταθείτε λίγο, λοιπόν, σε μια γωνία και αφήστε το τι λένε οι υπόλοιποι για έναν κόσμο ευτυχισμένο, έναν κόσμο μες την τρελή χαρά! Αν δε στεναχωρηθείτε, δεν πέσετε στα πατώματα, δε θρηνήσετε, τότε δε θα ηρεμήσετε ποτέ και η θλίψη είναι η σανίδα μας για να εξωτερικεύσουμε όσα μας καταπιέζουν. Ένας άνθρωπος που δεν αισθάνεται κάποιες στιγμές απαισιοδοξία, δεν αισθάνεται πως πρέπει να προσπαθήσει παραπάνω και να αλλάξει κάποια πράγματα στη ζωή του, δε θα μπορέσει ποτέ να πάει παρακάτω. Το θέμα δεν είναι να θάβουμε όσα μας πονάνε, μας στεναχωρούν και μας φέρνουν αντιμέτωπους με την πραγματικότητα, αλλά αντίθετα αν επιλέγουμε να λειτουργήσουμε κατ’ αυτόν τον τρόπο είναι σίγουρο πως θα καταλήξουμε με κρυμμένα απωθημένα που στην πρώτη ευκαιρία θα βγουν στην επιφάνεια. Καλύτερα να αισθανθείτε την καταστροφή την ώρα που συμβαίνει παρά να την καλύψετε και στην επόμενη κακή στιγμή να ξεσπάσει σαν τσουνάμι παρασύροντας εσάς στον πάτο. Και σαφώς δεν είναι κακό να πιάνεις πάτο, κακό είναι να μην βρίσκεις τη δύναμη να σηκωθείς. Συσσωρευμένα αισθήματα -πόσο μάλλον αρνητικά- καλύτερα να μην υπάρχουν.

Σε έναν κόσμο που η επιτυχία είναι συνυφασμένη με την ευτυχία δεν μπορεί κανείς να σας αποκαλέσει αποτυχημένους, επειδή δείχνετε ποιοι είστε και ότι πονάτε, δε φοβάστε να φανείτε αληθινοί, δε φοβάστε να δείξετε την απαισιοδοξία σας. Και εν πάσει περιπτώσει είναι καταπιεστικό να δείχνετε πάντα ευτυχισμένοι μην τυχόν και σας κακοχαρακτηρίσουν, αντί να λειτουργήσετε όπως πραγματικά αισθάνεστε.

Και σε όλο αυτό το success story ευθύνη φέρουν και τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, όπου ποστάρονται φωτογραφίες ανθρώπων με χαρά, χλιδή, φωτογραφίες που αν δε ζούσατε σε τούτον τον κόσμο θα έλεγε κανείς πως όλοι είναι ευτυχισμένοι, ποτέ δεν αισθάνονται θλιμένοι και πως η Σταχτοπούτα αποκλείεται να πέρασε δύσκολες στιγμές!

Λευτεριά στα αρνητικά αισθήματα επιτέλους! Δε θα καταντήσουμε να κρυβόμαστε και να είμαστε δακτυλοδεικτούμενοι επειδή κάποιες φορές μπορεί να είμαστε μέσα στην πίκρα και τη στεναχώρια. Δε θα καταπιέσουμε τις επιθυμίες μας ακόμα για να δείχνουμε πάντα οι πιο ευτυχισμένοι άνθρωποι του κόσμου!

Θα θρηνήσουμε ελεύθερα, θα βιώσουμε τα αισθήματα στο μέγιστο βαθμό, θα φάμε σοκολάτες με το κιλό, πατατάκια με τραγούδια μελαγχολικά, θα ζήσουμε το δράμα μας με όλο μας και όταν νιώσουμε πως έχει έρθει η ώρα να σηκωθούμε, τότε θα μαζέψουμε τα σακουλάκια από τα τσιπς που έχουν σκεπάσει το πάτωμα και ίσως να μη χαμογελάσουμε ακόμα, αλλά θα αρχίσουμε να δυναμώνουμε. Όλα αυτά θα συμβούν σαν εμείς αποφασίσουμε πως πρέπει να αλλάξουμε σελίδα και όχι όταν θα μας κοιτάξουν οι υπόλοιποι με μισό μάτι, σαν να κατηγορούμαστε επειδή δε δεχόμαστε την ευτυχία όπως την ορίζουν οι άλλοι! Άλλωστε μη λησμονούμε πως και οι ειδικοί θεωρούν απαραίτητο το στάδιο της απογοήτευσης, της απαισιοδοξίας, καθότι εκείνο θα μας δώσει στη συνέχεια -αφού βιώσουμε την άρνηση- την ώθηση για να ανέβουμε ξανά. Αυτή η άνοδος, όμως, θα γίνει δε θα γίνει όταν πρέπει, αλλά όταν μπορείτε!