Έφτασε η ώρα να γνωρίσει τους γονείς σου

Την Κυριακή θα ‘ρθει σπίτι. Έφτασε η στιγμή να γνωριστεί με τους δικούς σου. Η οικογένειά σου σε πρώτη επαφή με τον άνθρωπό σου. Το άγχος σε ‘χει καταπιεί, δεν ξέρεις πώς να εκτονώσεις την ένταση, πώς θα καταφέρεις να διατηρήσεις τις ισορροπίες, ώστε να περάσει η συνάντηση χωρίς συγκρούσεις και με όσο γίνεται λιγότερο ανακριτικό ύφος.

Πριν κάποια χρόνια αν σου έλεγαν ότι θα βρεις τον δικό σου συνοδοιπόρο, ίσως και να γελούσες. Κι όμως, ήρθε κι αν και στην αρχή δυσκολευτήκατε να βρείτε τα πατήματά σας, στο τέλος ταιριάξατε, βρήκατε τους δικούς σας χρόνους και χώρους κι αγαπηθήκατε. Βαθιά, αληθινά, με θαυμασμό για την ποιότητα του άλλου. Κι έτσι μέσα σας γεννήθηκε η αμοιβαία σιγουριά πως αυτό είναι το άτομο που θα σας συντροφεύσει στην πορεία της ζωής σας.

Θα μείνετε μαζί αρχικά για να δείτε πώς θα πάει, όμως το νιώθεις πως είναι «το άλλο σου μισό», έτσι όπως αποκαλούν τον σύντροφο ζωής οι περισσότεροι και που ως δύσπιστο πλάσμα που είσαι έλεγες πως όλα αυτά είναι παραμύθια για αφελή άτομα -μέχρι που έφτασε η στιγμή να διαψευστείς.

Έφτασε, λοιπόν, η μέρα που ο άνθρωπός σου θα γνωριστεί με την οικογένειά σου. Τρόμος, φόβος, αγωνία, ανησυχία. Τι θα πούνε οι δικοί σου, πώς θα το πούνε. Ανοίγει η πόρτα του σπιτιού και μπαίνει το ταίρι σου κάπως μαραζωμένο, αγχωμένο και κυρίως αμήχανο. Σκέφτεται το σκανάρισμα που θα περάσει -οι ακτίνες Χ της οικογένειας είναι πιο ισχυρές κι απ’ τις δυνάμεις του Σούπερμαν!

Κάνετε τις απαραίτητες συστάσεις και παρατηρείς τον πατέρα σου να ‘χει ένα βλέμμα «ώστε εσύ είσαι που θέλεις να πάρεις το παιδί μου, δε θα γίνει τόσο εύκολα!». Η μητέρα σου είναι χαμογελαστή, αλλά με το ζόρι συγκρατεί τη συγκίνησή της που θα της φύγει το σπλάχνο της -κοντά 30 ετών, μπορεί και 40! Πώς θα τα καταφέρει μόνο του το ανήλικο; Τα αδέρφια σου, πάλι, είναι πιο χαλαρά, εκτός κι αν είχαν αναλάβει έναν πιο γονικό ρόλο στη ζωή σου λόγω απουσίας ενός γονιού κι έτσι είναι αυτομάτως πιο αυστηροί. Εκεί θες λίγο να γελάσεις, αλλά τους αγαπάς τόσο πολύ και προσπαθείς απλά να σπάσεις τον πάγο! Θέλει πολλή προσπάθεια για να φύγει αυτή η αμηχανία.

Πίνετε λίγο νερό και ξεκινάτε τις συστάσεις με χαμόγελο, μέχρι που ο πατέρας σου ξεκινάει τις απανωτές ερωτήσεις. «Πώς είπαμε ότι σε λένε; Πόσο χρονών είσαι; Πού εργάζεσαι; Είναι καλή δουλειά; Και γιατί να πρέπει να συγκατοικήσετε;». Κάτι σε γαργαλάει να απαντήσεις, να πεις πως τις πυτζάμες με τον Μίκυ Μάους τις φοράς το βράδυ γιατί σου αρέσει ο ήρωας αυτός, όχι γιατί είσαι ακόμα δέκα χρονών. Έχεις ενηλικιωθεί χρόνια τώρα και μπορείς να σταθείς στα πόδια σου, να αποφασίζεις εσύ για τον εαυτό σου. Έτσι πήρατε και την απόφαση να συζήσετε και δε σας ενδιαφέρει τι θα πούνε οι άλλοι. Θα προτιμούσατε να συμφωνούσαν κι οι δικοί σας, αλλά η άποψή τους δεν μπορεί να αλλάξει αυτό που αισθάνεστε. Παρ’ όλα αυτά σωπαίνεις, μιας κι ο άνθρωπός σου έχει αρχίσει να κιτρινίζει απ’ το άγχος.

Ψιθυρίζει ότι σε αγαπάει και θέλει να ‘στε ευτυχισμένοι μαζί, κάτι που ήδη ξέρεις, ειδάλλως δε θα ρίσκαρες να ξεκινήσεις μια νέα ζωή μαζί του. Η μητέρα σου χαμογελάει και προσπαθεί να ελαφρύνει την ατμόσφαιρα, αλλά ανάμεσα στα γλυκόλογα πετάει κι ένα «το παιδί μου το είχα στα καλύτερα και μόνο αυτά του αξίζουν» κι εκεί με το ζόρι κρατιέσαι να μη βάλεις τις φωνές, που δε λένε να καταλάβουν πως εσύ έχεις την ευθύνη της ζωής σου.

Αφού τελειώσουν τα τυπικά της γνωριμίας, έχετε ιδρώσει κι έχει μουδιάσει όλο το σώμα σας, έρχονται κι οι πιο δύσκολες ερωτήσεις. «Τι σκοπό έχετε; Θα παντρευτείτε;». Τι σκοπό να έχετε; Τον καλύτερο, την ευτυχία σας. Να είστε αγαπημένοι και να τιμάτε ο ένας τον άλλον. Όσο περνάει η ώρα θέλετε μόνο να σταματήσουν οι ερωτήσεις κι η καχυποψία και τη θέση τους να πάρουν πιο θετικά συναισθήματα.

Κυλάει, λοιπόν, η μέρα κι έρχεται η στιγμή της αποχώρησης του δοκιμασμένου πια υποψήφιου συντρόφου απ’ το πατρικό σου, πράγμα που σημαίνει πως θα χρειαστεί να αντιμετωπίσεις τώρα και τον δεύτερο γύρο, των καταιγισμό ερωτήσεων των δικών σου. Ωστόσο, μετά από αυτή τη συνάντηση πλέον ξέρεις πως αυτός είναι ο άνθρωπός σου, ειδικά μετά την υπομονή του και την επιτυχή αντιμετώπιση της οικογενειακής ανάκρισης. Ακούς την καρδιά σου και το ένστικτό σου. Είναι γνήσια συναισθήματα, όχι πείσμα.

Η καρδιά ποτέ δε θα σε προδώσει και ξέρει πότε να σου δώσει το σημάδι για να πας παρακάτω. Πότε πρέπει να πάρεις τα πράγματα στα χέρια σου και να παλέψεις για όσα ποθείς, για τον άνθρωπό σου, για τη ζωή σου.

Πρέπει να γνωριστεί η οικογένεια με τον σύντροφό σου και πρέπει να κάνει και τέτοιες ερωτήσεις, άλλωστε από αγάπη κι υπερπροστατευτικότητα γίνονται όλα, κανείς δεν είχε αρνητική πρόθεση. Κι αν μιλήσανε απότομα ή του θέσανε ερωτήσεις που ίσως δεν έπρεπε, είναι απλά γιατί ανησυχούν για σένα. Ωστόσο, μην κολλάς σε αυτά, τελείωσε η μέρα, είσαι πιο σίγουρος για την επιλογή σου και πιο ξαλαφρωμένος, επειδή πλέον μπορείτε να μηδενίσετε τα κοντέρ και να κυνηγήσετε τα όνειρά σας απ’ την αρχή -ή από εκεί που κάποτε τα αφήσατε.