Έφυγες και σου λείπει η πόλη σου

Σου λείπει η πόλη σου, οι άνθρωποί της. Η αλήθεια είναι ότι δεν αντιλαμβανόμαστε τις ομορφιές και τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά μιας πόλης μας, παρά μόνο σαν μετακομίσουμε αλλού. Είναι η απόσταση, το ότι δεν τη θεωρείς πια δεδομένη, που σε κάνει να την αποζητάς. Έπρεπε να φύγεις για επαγγελματικούς ή προσωπικούς λόγους, έπρεπε να χάσεις την αγκαλιά της για να δεις πόσο ανεκτίμητη είναι.

Είσαι τυχερός που γεννήθηκες και μεγάλωσες σε πόλη! Γνώρισες άτομα από άλλες χώρες, ήρθες σε επαφή με στοιχεία από άλλους πολιτισμούς. Η πόλη σου είναι όμορφη, με πολλές γειτονιές και τόσα διαφορετικά αρώματα: βότανα, μπαχαρικά, κουλτούρες, θρησκείες. Είναι ευτυχία να μπορείς να περπατάς ανάμεσα σε τουρίστες, να ακούς διαφορετικές γλώσσες, να στέκεσαι και να περιμένεις φίλους και ν’ ακούς άγνωστες λέξεις μιας άλλης γλώσσας. Όλες τούτες τις εικόνες δε θα ‘χες την τύχη να τις δεις αν δεν είχες γεννηθεί σε μεγαλούπολη. Κάποιοι μπορεί να το θεωρούν ασήμαντο μα δεν είναι. Μέσα σ’ αυτήν την πόλη, με τη φασαρία, τις αποστάσεις , την κούραση υπήρχαν παραθυράκια να πάρεις ανάσα σε πολλά και διαφορετικά μέρη. Σε καινούρια μαγαζιά, σε νέα καφέ, σε εστιατόρια όπου μπορούσες να έρθεις σε επαφή με τις γεύσεις και την κουλτούρα διαφορετικών λαών. Στην όμορφη πόλη σου γνώρισες ανθρώπους από άλλες χώρες και δε σ’ ενδιέφερε η καταγωγή τους, αλλά η στάση τους. Μέσα από εκείνους γνώρισες τις συνήθειές τους, την κουζίνα τους, την ιστορία τους. Και ανάμεσα σε όλα αυτά πέρασες ήρεμες ώρες σε στενά δρομάκια, πλακόστρωτα, με λουλούδια και γλάστρες που μοσχοβολούσαν αγάπη και ομορφιά. Στεκόσουν και παρατηρούσες τα παιδιά που χόρευαν στον δρόμο, χάζευες τους ζογκλέρ και άφηνες την καρδιά σου και τα μάτια σου να δακρύσουν από τη μαγεία της λατέρνας.

Αυτή είναι η αγαπημένη σου πόλη, μια πόλη όμορφη που με τα τόσα διαφορετικά πρόσωπά της σε μαγεύει και εκεί που πας να της θυμώσεις, σού κλείνει το μάτι πονηρά κι εσύ αμέσως παραδίνεσαι στον έρωτά της. Μια πόλη που πέρασες τόσες μέρες χαλαρές με τους φίλους σε κάποιο τραπεζάκι με καφεδάκι, ζεστό ή κρύο, γέλια και προβληματισμούς. Εκεί που είπατε για τους έρωτές σας, εκεί που πέρασες στιγμές απογοήτευσης, εκεί που οι φίλοι σού είπαν πως βρήκαν τον συνοδοιπόρο της ζωής τους και κλάψατε μαζί από χαρά. Σε τούτη την πόλη που την περπατήσατε Κυριακές με δροσιά και Κυριακές με βροχή. Στην πόλη που η συννεφιά χρωμάτιζε με μια μαγική μελαγχολία το τοπίο και αγαλλίασε η ψυχή σου. Δεν έχουν την δυνατότητα όλοι να έρχονται σε καθημερινή επαφή με ανθρώπους από άλλες χώρες, να γίνονται φίλοι μαζί τους χωρίς να διακατέχονται από προκαταλήψεις και χάρη σ’ αυτού να ζυμώνονται απόψεις πιο ελεύθερες. Κάποιοι θα λέγανε πως η πόλη είναι απρόσωπη, εσύ όμως ξέρεις πως μια πόλη με τόσες πολλές πλευρές δεν μπορεί ποτέ να είναι απρόσωπη, αντίθετα είναι απίστευτα ερωτεύσιμη.

Δεν είχες καταλάβει σαν ήσουν εκεί πόσο αξίζει, ήταν σαν μια σχέση που τη θεώρησες δεδομένη μα σαν τη έχασες ένιωσες πως σου λείπει. Όσα χρόνια κι αν περάσουν, θα είναι πάντα ο μεγαλύτερος έρωτας της ζωής σου και θα ονειρεύεσαι να ξαναβρεθείς στην αγκαλιά της, γιατί  φεύγοντας την εκτίμησες περισσότερο. Μια πόλη που χαρακτηρίζεται από ευγένεια, σεβασμό στη διαφορετικότητα, νοσταλγία για το παρελθόν -όποιο και αν είναι είναι αυτό, καλό ή κακό- είναι εκείνη που σφιχταγκαλιάζει τον ξένο και λέει στον ντόπιο πως ήρθε η δική του ώρα να ανοίξει τις κεραίες του και να πάρει όσα περισσότερο μπορεί, έτοιμη να τον καλοδεχθεί στις μυστικές γωνιές της.

Όπου κι αν βρίσκεσαι πια, ευγνωμονείς την πόλη σου, σού λείπουν οι άνθρωποί της και νιώθεις τυχερός που γεννήθηκες εκεί. Και δεν ξεχνάς ποτέ πως όποιους δρόμους και να πάρεις, σε όποια μονοπάτια και να βρεθείς στο τέλος πάντα θα καταλήγεις στο γνώριμο, οικείο και αγαπημένο.