Ένας ύμνος στα φιλαράκια που ξεσπιτώθηκαν για να βρεθούμε με το πρόσωπο

«Έλα τώρα! Αφού βαρέθηκες στο σπίτι…»

«Μιλάς σοβαρά; Έξω γίνεται της κολάσεως! Λυσσομανάει ο αέρας, η βροχή δε λέει να σταματήσει, πού θες να πάω;»

«Με αγαπάς; Αν ναι, θα φύγεις και θα μου αφήσεις το σπίτι…»

Σας θυμίζει κάτι όλη αυτή η στιχομυθία; Ίσως τις φορές που δεν είχατε ακόμα μετακομίσει σε δικό σας χώρο κι ο τότε σύντροφός σας δεν είχε δικό του σπίτι ή συγκατοικούσε με άλλον. Θέλατε να αράξετε κι αν δε βρίσκατε ένα σπίτι ελεύθερο, ήταν σίγουρο ότι θα σας έτρωγε το κρύο και το αγιάζι! Άρα πού καταλήγατε; Στους φίλους, επειδή οι φίλοι είναι το στήριγμά σας! Σας φροντίζουν και σας καλύπτουν σε πολλά.

Θα καλύψουν την κοπάνα στη σχολή, θα υπογράψουν για λογαριασμό σας στα εργαστηριακά μαθήματα όταν αποφασίσετε με το ταίρι σας να φύγετε εκείνο το τριήμερο για ‘κείνη την εκδρομούλα, που καιρό σχεδιάζατε κι επιτέλους σας έκατσε. Ο φίλος σας συμβουλεύει αλλά και σας στηρίζει όταν είσαστε χάλια μέσα σας μετά από ένα τσακωμό ή χωρισμό. Ο φίλος έχει ευθύνη, αγάπη κι είναι εκεί, η πατερίτσα μας, σε κάθε καλή και κακή στιγμή.

Να, όπως αυτές τις μέρες που θέλετε να βρεθείτε στην αγκαλιά του ανθρώπου σας, να φιληθείτε και να αφήσετε τα πράγματα να πάνε αβίαστα παραπέρα, όμως υπάρχει ένα θέμα, ένα μικρό θεματάκι: Πού θα βρεθεί χώρος για να γίνουνε όλα αυτά;

Εκεί, λοιπόν, ξεκινάτε να χρησιμοποιείτε την ικανότητα στην πειθώ σας! Κι είναι εκείνες οι στιγμές που με απόγνωση σκέφτεστε πως σεμινάρια για τη βελτίωση της πειθούς στο χώρο των πωλήσεων γίνονται, κανένα σεμινάριο για να μάθετε πώς να πείθετε τους φίλους να σας παραχωρούν το σπίτι τους, πότε θα διοργανωθεί;

Κι άντε, τον πείθετε και σας το παραχωρεί. Σκεφτείτε τι θα τραβήξει ο δυστυχής έξω για ώρες! Θα περπατήσει, θα πιει έναν καφέ , θα φάει τη βρόχα straight, θα κάτσει για φαγητό, θα ξαναπερπατήσει, αλλά στο τέλος τι άλλο να κάνει; Να γίνει χειμερινός κολυμβητής ή να πάει σε κανένα φαρμακείο για βιταμίνες και ντεπόν; Γιατί με τόση ταλαιπωρία που τράβηξε θα καταλήξει ασθενής που αντί να αγκαλιάζει τον καλό του όπως κάνατε εσείς την προηγούμενη μέρα, θα αγκαλιάζει τη θερμοφόρα με πάθος και θέρμη!

Εσείς τους αγαπάτε, είναι οι καλύτεροί σας φίλοι και δε θα μπορούσατε να σκεφτείτε καλύτερο μέρος για να αράξετε κάποιες ώρες με τον άνθρωπό σας παρά μόνο εκεί που αισθάνεστε σιγουριά κι ασφάλεια, οικειότητα σαν να ‘ναι σπίτι σας.

Σωστό, κι εγώ μαζί σας παιδιά, αλλά πόσο να περιπλανηθούν οι φίλοι σας την Αθήνα, τη Θεσσαλονίκη ή όποια άλλη πόλη ζείτε; Πόσα σουβλάκια να φάνε, πόσους καφέδες να πιουν; Θα πάθουνε τα νεύρα τους οι άνθρωποι στο τέλος. Άσε που γυρίζοντας σπίτι τους θα πέσουνε στο κρεβάτι κατάκοποι και σκεπτόμενοι πως είναι βαρύ το τίμημα να συνεισφέρεις στη στέγαση ενός έρωτα…

Για αυτό είναι καλό να τους ζητάτε να σας βοηθήσουν καμιά φορά, αλλά όχι και συνέχεια βασισμένοι στην καλή τους την καρδιά και τη βεβαιότητα πως δε θα σας πουν όχι. Βρείτε μια άλλη εναλλακτική ή ακόμα καλύτερα δείτε το σαν την ευκαιρία να αποφασίσετε να βρείτε δικό σας σπίτι ή να συγκατοικήσετε με τον άνθρωπο που είσαστε μαζί, στην περίπτωση που έχετε αποφασίσει πως θέλετε να δείτε πώς θα πάει παρακάτω αυτή η σχέση.

Όμως, μεταξύ μας, ακόμα κι όταν αποκτήσετε το δικό σας χώρο ή μείνετε μαζί με το ταίρι σας, πάντα θα ανατρέχετε σε αυτές τις φορές που παρακαλούσατε το κολλητάρι να πάει μια βόλτα στο τετράγωνο -εντάξει, λίγο παραπέρα από εκεί, να αργήσει κανένα τρίωρο, βαριά πεντάωρο και πριν έρθει να στείλει πρώτα ένα μήνυμα για να ενημερώσετε αν μπορεί να επιστρέψει.

Ξέρετε κάτι; Τελικά, αν το καλοσκεφτείτε, άγαλμα πρέπει να φτιαχτεί για αυτούς τους φίλους, να θεσπιστεί γιορτή προς τιμήν τους που να γιορτάζεται με μπαλόνια και πολύχρωμα κεκάκια και να ανάβετε κανένα κεράκι για εκείνους, επειδή την κρίσιμη στιγμή σας έσωσαν και καταφέρατε να δείτε το φως το αληθινό! Βοήθεια σας και βοήθειά τους λοιπόν, αμήν.