«Εσύ πότε θα παντρευτείς;»

«Είδες η Καιτούλα της κυρά Μαρίκας; Παντρεύεται. Βρήκε ένα καλό παιδί και θα κάνει οικογένεια. Όχι σαν εσένα που θα μείνεις μαγκούφικο και δε θα έχεις έναν άνθρωπο να σε προσέχει. Εγώ για πόσα χρόνια λες να ζω ακόμα; Με ακούς, παιδάκι μου;».

«Ναι, μαμά, σε ακούω, καθαρά και δυνατά!».

Και την ακούτε, φυσικά και την ακούτε, απλά μέσα στο κεφάλι σας ακούτε και το λαϊκό άσμα: «Δεν παντρεύομαι, δεν παντρεύομαι, δε νοικοκυρεύομαι!».

«Γιατί δεν απαντάς, παιδί μου;».

«Δεν προλαβαίνω, μάνα, ένα ανθρωπάκι μου τραγουδάει λαϊκά άσματα και χορεύει μες στο κεφάλι μου».

Τι θέλατε και το είπατε αυτό; Αρχίζει η μητέρα σας τις υστερίες «Πάει το παιδί μου, τρελάθηκε απ’ τη μοναξιά!».

Όταν είσαι πιο νέος κανείς δε θα αναφερθεί στο θέμα «γάμος» κι όταν εννοούμε κανείς εννοούμε κυρίως την Ελληνίδα μανούλα. Σαν έρθει, όμως, το νούμερο τρία και προστεθεί μπροστά απ’ τον αριθμό της ηλικίας σας, τότε γλυκά και χαμογελαστά αρχίζει να ξεπετάγεται όλο και πιο συχνά η φράση: «Άντε και με έναν καλό άνθρωπο σύντομα πλάι σου, να παντρευτείτε και να κάνετε οικογένεια».

«Αχ, καθίστε βρε παιδιά, να ρίξω μια ματιά στην ατζέντα μου για να δω ποια μέρα έχω λίγο χρόνο να βρω τον καλό άνθρωπο και να πάμε μετά να παντρευτούμε». Κι ασφαλώς με όλες αυτές τις συζητήσεις (που πιο πολύ μονολόγους τις λες) κάθε τρεις και λίγο και την όλη ελεγκτικότητα και καταπίεση, πεισμώνετε και τα νεύρα σας χορεύουν break dance απ’ τη σύγχυση, γιατί δεν καταλαβαίνετε πώς είναι δυνατόν να σας κανονίζουν τη ζωή σύμφωνα με τα πρότυπα της κοινωνίας ή έστω τις δικές τους επιθυμίες. Έτσι, με πείσμα και πυγμή στη διαχρονική ερώτηση «Πότε θα παντρευτείς;», απαντάτε περήφανα «Ποτέ!».

Ξέρετε κάτι όμως; Δεν είναι ότι δε χρειάζεστε έναν καλό σύντροφο στη ζωή σας, είναι όμως που η ζωή είναι περίεργη, οι επιλογές σας ίσως όχι οι καλύτερες για την παρούσα φάση, πιθανόν να μην είστε ακόμα έτοιμοι για γάμο και παιδιά και στην τελική εκνευρίζεστε αφάνταστα με την πίεση που δέχεστε από όλους. Όλοι οι άνθρωποι έχουν κάποιες προτεραιότητες στη ζωή τους και κινούνται με βάση αυτές. Εσείς πιθανόν να έχετε άλλες, να θέλετε να πετύχετε επαγγελματικά, να θέλετε να αποκτήσετε λεφτά για να έχετε οικονομική άνεση. Να νιώθετε ευτυχισμένοι με το να μπαίνετε στο σπίτι σας μετά από μια κουραστική μέρα και να απολαμβάνετε τις ανέσεις του και την ηρεμία σας, χωρίς φασαρίες κι έξτρα ευθύνες.

Σεβαστό, παρ’ όλα αυτά μεγαλώνοντας και περνώντας τα χρόνια συνειδητοποιείτε πως ένα άδειο σπίτι δεν μπορεί να σας αγκαλιάσει το βράδυ στο κρεβάτι και δεν μπορεί να σας ακούσει, πόσο μάλλον να σας αγκαλιάσει, όταν μιλάτε με παράπονο και θυμό για όσα σας ταλαιπώρησαν όλη μέρα. Ξαναφέρνετε στο μυαλό τη μάνα σας και συγκινείστε γιατί συνειδητοποιείτε ότι η γκρίνια της ίσως ήταν ο δικός της τρόπος να φανερώσει την έννοια της και το φόβο της να μη μείνετε μόνοι σε ένα σπίτι χωρίς ψυχή.

Την ευτυχία πρέπει να την κυνηγάτε, αλλά μήπως είναι αργά πλέον; Και τότε είναι που το λαϊκό άσμα που ακούγατε στο κεφάλι σας στα νιάτα αντικαθίσταται απ’ το ζεστό κι αληθινό τραγούδι της Λίνας και του Σταμάτη, «Μαμά, γερνάω». Η Τάνια Τσανακλίδου ακούγεται στο σπίτι σας, κάθε στίχος της Νικολακοπούλου σας συγκινεί και κάθε νότα του Κραουνάκη σας ανατριχιάζει.

Διαβάζετε συνεντεύξεις ανθρώπων που ίσως να θαυμάζετε, που θεωρούνται αναγνωρίσιμοι λόγω της δουλειάς τους, πετυχημένοι σ’ αυτό που κάνουν, να λένε ότι πλέον στην ηλικία που βρίσκονται αυτό που τους λείπει είναι μια οικογένεια, κάποιοι μπορεί και να δηλώνουν πως μετάνιωσαν που διάλεξαν την καριέρα, αφήνοντας πίσω τον έρωτα.

Αν είστε απόλυτα συνειδητοποιημένοι πως δεν επιθυμείτε να παντρευτείτε, αναγνωρίζοντας ωστόσο και τις παραμέτρους αυτής της απόφασης, τότε βαδίστε όπως ορίζει η καρδιά σας και πάρτε ευτυχία από όσα θεωρείτε σημαντικά για εσάς. Δουλειά, μικρές στιγμές, φίλοι. Κάντε αυτά που επιθυμείτε μέσα απ’ τη γνώση, την ωριμότητα και τη συνειδητοποίηση του ποιοι είστε και τι πραγματικά επιθυμείτε.

Αν, όμως, από πείσμα αρνείστε να ακούσετε όσα σας λένε περί γάμου, τότε καθίστε σε μια γωνία του σπιτιού σας και με ηρεμία σκεφτείτε τι θέλετε απ’ το παρόν και το μέλλον σας. Πώς περνάει η ζωή χωρίς έναν αληθινό συνοδοιπόρο; Αποτελεί εμπόδιο ένας σύντροφος ή αντίθετα μπορεί να αποτελέσει και το λόγο να δείτε την πραγματικότητα όπως είναι και να πάρετε την απόφαση να γίνετε ευτυχισμένοι με αυτά που εσείς θέλετε κι όχι με αυτά που σας έχουν κάνει να πιστέψετε ότι θέλετε;

«Πότε θα παντρευτείς εσύ;». Και σίγουρα μ’ αυτό δεν εννοούμε μια τελετή κι ένα γλέντι αλλά την απόφαση της συμβίωσης και της συνύπαρξης, την επιλογή ενός μόνιμου συντρόφου, για να χτίσετε μαζί –οι δύο σας ή περισσότεροι αν επιθυμείτε να γίνετε γονείς– μία οικογένεια. Μην απαντήσετε αμέσως, πάρτε το χρόνο σας. Πάρτε το χρόνο που χρειάζεστε προκειμένου να σκεφτείτε συνειδητά τι θέλετε να έχετε μεγαλώνοντας κι αποχωρώντας πια απ’ τον επαγγελματικό στίβο, που ίσως σας ταλαιπώρησε άδικα, μα ίσως και να σας αποζημίωσε με διακρίσεις κι επιτυχίες.

Φίλους, ταξίδια, ένα άδειο δικό σας κρεβάτι κι ο μόνος που να θέλει φροντίδα να είστε εσείς ή όλα τα παραπάνω μαζί με έναν άνθρωπο που το βράδυ θα πίνετε το κρασί ή και το τσάι σας πλάι-πλάι και θα γελάτε σκαλίζοντας αναμνήσεις κι ανασύροντας στιγμές, συνειδητοποιώντας πως μεγαλώσατε όμορφα κι ευτυχισμένα;

Γι’ αυτό το ρισκάρω και σας ξαναρωτάω, εσείς πότε θα παντρευτείτε;