Γυρνάς το κεφάλι σου και βλέπεις πινακίδα μαγαζιού με το όνομα “love”. Πηγαίνεις για καφέ στην καφετέρια που ο ιδιοκτήτης δυσκολευόταν να βρει ελληνικό όνομα που να του αρέσει και επέλεξε να την πει “dream”. Περπατάς και παντού πλην ελαχίστων εξαιρέσεων, δυστυχώς, κάνουν τις εμφάνισή τους λέξεις αγγλικές σαν να μην αγαπάμε την όμορφη ελληνική γλώσσα.
Κάποια στιγμή έτυχε να διαβάσω πως στην προσπάθειά τους να προσελκύσουν πελάτες από χώρες του εξωτερικού οι Έλληνες επιχειρηματίες στράφηκαν στη χρήση αγγλόφωνων λέξεων. Κάπου εκεί ξεχάσαμε και τη δική μας. Έχετε σκεφτεί άραγε πόσα συναισθήματα κρύβει η λέξη «όνειρο» σε σχέση με τη λέξη “dream”; Αναλογιστείτε τις εικόνες που γεννιούνται στο μυαλό, πώς σας ταξιδεύει εκεί που η καρδιά σας επιθυμεί, τις σκέψεις που δημιουργούνται στο άκουσμά της. Με τον ίδιο τρόπο πολλές ελληνικές λέξεις είναι ικανές να δημιουργήσουν έκρηξη συναισθημάτων που δύσκολα συναγωνίζονται τις περισσότερες ξένες λέξεις. Δεν αντιτίθεμαι στην αγγλική ή σε οποιαδήποτε άλλη γλώσσα -άλλωστε κι εγώ όπως οι περισσότεροι γνωρίζω μια ξένη γλώσσα την οποία και χρησιμοποιώ για να επικοινωνήσω με άτομα από άλλες χώρες. Παρ’ όλα αυτά δεν την έχω υιοθετήσει στην καθημερινότητά μου. Αγαπάω πολύ τα ελληνικά, ίσως γιατί πιστεύω πως είναι μια γλώσσα γεμάτη συναισθήματα. Σε μια άλλη γλώσσα πιθανόν να χρειαστείς πολλές λέξεις για να περιγράψεις κάτι, ενώ στη μητρική σου μία και μόνο κάποιες φορές φτάνει για να κάνεις τον άλλον να σε ερωτευτεί, να σε καταλάβει χωρίς να χρειαστούν περαιτέρω περιγραφές.
Πληγώνομαι και στεναχωριέμαι σαν ακούω τους νέους να χρησιμοποιούν διαρκώς ξένες λέξεις, ενώ αδυνατούν να εκφράσουν όσα έχουν στο μυαλό τους με ελληνικές. Μπορεί να γνωρίζουν άπταιστα αγγλικά, ωστόσο θα δυσκολευτούν να χρησιμοποιήσουν το πλούσιο λεξιλόγιο της μητρικής τους. Πριν κατηγορήσετε τα παιδιά, σκεφτείτε πως ίσως η ευθύνη δεν είναι δική τους. Οι νέοι δεν είναι ο σάκος που πρέπει να χτυπάμε κάθε φορά που βλέπουμε κάτι που δε μας αρέσει. Αντίθετα είναι το μέλλον μας, η καλύτερη εκδοχή μας, αρκεί να τους εμπιστευτούμε. Πιθανόν να φέρουμε ευθύνη οι ενήλικες που οι νέοι δεν έχουν ιδιαίτερα πλούσιο λεξιλόγιο. Όταν για να μη ζορίσουμε τα παιδιά, τα βάλαμε να μάθουν περιορισμένες ελληνικές λέξεις, απλοποιήσαμε την ορθογραφία για να μην μπερδεύονται με τα πολλά «ιηυ», όταν θεωρήσαμε απαραίτητο να μάθουν από μικρή ηλικία μια ξένη γλώσσα ενώ δεν προσπαθήσαμε παράλληλα να βελτιώσουμε τις γνώσεις τους στην ελληνική, πώς περιμένουμε να κατανοήσουν το μεγαλείο της και πόσα συναισθήματα δημιουργεί;
Είμαι υπέρ της εκμάθησης ξένων γλωσσών, της απόκτησης δεξιοτήτων και σε κάθε ευκαιρία θα ξεκινήσω να μαθαίνω νέα πράγματα, γιατί μέσω της εκπαίδευσης γινόμαστε καλύτεροι, δυνατότεροι στο πνεύμα και όσο μορφωνόμαστε τόσο καταλαβαίνουμε την απεραντοσύνη των γνώσεων. Όμως συνεχίζω να αναζητώ την κατάλληλη ελληνική λέξη για να εκφραστώ, να ψάχνω λέξεις της γλώσσας μας που μπορεί να μη γνωρίζω, να είμαι περίεργη να βρω την ακριβή έννοιά τους. Θα πρέπει να αρχίσουμε να μαθαίνουμε περισσότερα για τη γλώσσα μας, να ερχόμαστε σε επαφή με το πλούσιο λεξιλόγιό της και ίσως να μην είναι κακή ιδέα να μετονομάσουμε τα καταστήματά μας χρησιμοποιώντας ελληνικές λέξεις, τιμώντας τη χώρα που ζούμε, καθώς και τον πολιτισμό μας που οφείλουμε να διασφαλίσουμε, να τιμήσουμε και να παραδώσουμε στις επόμενες γενιές. Η χώρα μας δεν προσφέρει μόνο διασκέδαση και τουρισμό, μα επίσης πολιτισμό και παιδεία και χαρακτηριστικό τους είναι η γλώσσα μας.
Εύχομαι να υπάρξουν και άλλοι σαν τον κύριο Γεώργιο Μπαμπινιώτη, άξιοι δάσκαλοι που θα βοηθήσουν τα παιδιά μας και εμάς να αγαπήσουμε και να κατανοήσουμε τη γλώσσα μας. Το εύχομαι ειλικρινά.
Συντάκτης: Γεωργία Κοκκονούζη
Επιμέλεια κειμένου: Βασιλική Γ.
Επιμέλεια κειμένου: Βασιλική Γ.
