Κοινωνικά πιεσμένοι να βάλουμε στη ζωή χρονοδιάγραμμα

Ένα μόνιμο τρέξιμο η ζωή μας. Τρέχουμε να προλάβουμε να σπουδάσουμε, να τελειώσουμε τη σχολή, να βρούμε δουλειά, τον κατάλληλο σύντροφο, να παντρευτούμε, να κάνουμε παιδιά. Ένα μόνιμος αγώνας να είμαστε μέσα στα χρονικά περιθώρια που ορίζει ο άγραφος κανόνας της κοινωνίας μας. Ένας αγώνας δρόμου που λαχανιάζοντας προσπαθούμε να είμαστε μέσα στα όρια -μόνο που δεν ξέρουμε ποια είναι τα κατάλληλα για εμάς. Ή για να είμαστε πιο σωστοί δεν προλαβαίνουμε να σκεφτούμε ποια είναι τα δικά μας όρια.

Πώς μπορείς να βάλεις χρονοδιάγραμμα στη ζωή, αφού δεν είναι project που πρέπει να προχωρήσει σταδιακά για να φτάσει στο 100%; Δεν υπάρχουν σωστά και λάθος βήματα, μονάχα κινήσεις που μας φέρνουν πιο κοντά στην προσωπική μας ευτυχία την κατάλληλη για εμάς στιγμή. Δεν είναι δυνατόν να βάζουμε όρια στο πότε πρέπει να τελειώσουμε την πρωτοβάθμια εκπαίδευση την ώρα που συνάνθρωποί μας συνεχίζουν το σχολείο σε μεγάλη ηλικία καθότι όταν ήταν νεότεροι είτε από προσωπική επιλογή είτε από συνθήκες που βίωναν δεν προχώρησαν παρακάτω. Ποτέ δεν είναι αργά να κάνεις κάτι -αρκεί να το θες πραγματικά- γι’ αυτό και δεν πρέπει να πιστεύουμε πως υπάρχουν χρονοδιαγράμματα στα όνειρά μας. Άρα γιατί να θέτουμε ως στόχο στα 18 μας να έχουμε τελειώσει το σχολείο και στα 22 τη σχολή;

Αν τελειώσετε τη σχολή στα 22 και συνειδητοποιήσετε πως τελικά δεν ήταν αυτό που πραγματικά περιμένατε, τότε τι θα κάνετε; Θα σκύψετε το κεφάλι, θα αποδεχτείτε πως στα 18 αυτό επιλέξατε και άρα με αυτό πρέπει να ασχοληθείτε και θα πάτε στο επόμενο επίπεδο, δηλαδή στην αναζήτηση εργασίας; Ασφαλώς και μπορείτε να το κάνετε, ωστόσο μην ξεχνάτε πως κάθε μέρα θα ξυπνάτε μέσα στην γκρίνια, το άγχος και ποτέ δε θα είστε απόλυτα ικανοποιημένοι, αφού θα ασχολείστε με κάτι που δε σας αρέσει πραγματικά. Σας αξίζει κάτι τέτοιο άραγε; Εκεί, λοιπόν, μπορείτε να πατήσετε το κουμπί της παύσης και να ξαναρχίσετε από την αρχή όμως τούτο σημαίνει πως θα χάσετε προς στιγμή το τρένο του χρονοδιαγράμματος. Μην τρομάζετε, μόνο απελευθερωτικό και λυτρωτικό θα έλεγα πως είναι όλο αυτό.

Τα χρονοδιαγράμματα πολλές φορές τίθενται από τους οικείους σας που μόλις σβήσετε το κεράκι των 30 σας εύχονται να ζήσετε και με το καλό να βρείτε ένα σύντροφο πλάι σας. Χαμογελάτε και δίχως να το καταλάβετε μέσα σας έχει φωλιάσει η κρίση της ηλικίας, ο φόβος πως μεγαλώσατε και αντί να χαίρεστε γιατί έχετε φτάσει πιο κοντά στην προσωπική σας ολοκλήρωση και ισορροπία, στόχος πλέον γίνεται το κυνήγι του κατάλληλου ατόμου. Τι θέλετε πραγματικά εσείς από τον άνθρωπο που ψάχνετε; Ξεχάστε τι θέλουν οι γύρω σας. Είστε σίγουροι πως οι προδιαγραφές που έχουν διαμορφωθεί στο μυαλό σας είναι δικές σας ή έχουν εισχωρήσει, χωρίς να το καταλάβετε και κάποιες ιδέες από το περιβάλλον σας; Και αν δεν παντρευτείτε μέχρι τα 30, αλλά αυτό γίνει στα 40 σας, στα 50 σας ή και ποτέ θα θεωρήσετε τον εαυτό σας αποτυχημένο; Η επιτυχία δεν είναι να παντρευτείτε νωρίς για να κάνετε παιδιά νωρίς και να μπορέσετε να είστε μέσα στα deadline. Δυστυχώς ή ευτυχώς πολλές φορές η ζωή τα φέρνει διαφορετικά απ’ ότι τα ‘χουμε εμείς στο μυαλό μας και δεν έχουμε παρά να προσαρμοστούμε γρήγορα στα νέα δεδομένα και στην οποιαδήποτε αλλαγή!

Κι αν παντρευτείτε μέσα στα χρονικά όρια που έχετε θέσει, τι θέλετε μετά; Μα φυσικά ένα παιδί για να ολοκληρώσει -όπως τα ‘χετε στο μυαλό σας- την ευτυχία σας. Δηλαδή αν δεν έρθει το παιδί δε θα είστε ευτυχισμένοι με τον άνθρωπό σας και αυτό σημαίνει πως τον παντρευτήκατε γιατί είχε το πακέτο που αναζητούσατε; Σίγουρα είναι όμορφο να αποκτήσουμε κάποια στιγμή παιδιά, όμως δεν πρέπει να είναι και αυτοσκοπός μας. Μπορεί να αργήσει να έρθει, μπορεί και να μην έρθει ποτέ. Εσείς σε αυτή την περίπτωση θα είστε ευτυχισμένοι με το σύντροφο που επιλέξατε ή θα διαλυθεί η σχέση σας μετά από συνεχείς αποτυχημένες προσπάθειες;

Η ζωή θέλει προσαρμοστικότητα ούτως ώστε στο τέλος του δρόμου, όταν κάνουμε τον απολογισμό μας να δούμε αν καταφέραμε να είμαστε ευτυχισμένοι, αν εκπληρώσαμε τις επιθυμίες μας ή αν είμαστε γεμάτοι απωθημένα κι επιλογές που έχουμε μετανιώσει. Η ζωή θέλει να την πάρουμε στα χέρια μας, να αποφασίσουμε εμείς για όλα τα θέματα και μπορεί στο τέλος να μην είμαστε σύμφωνοι με όσα ορίζονται από τους άγραφους κανόνες της κοινωνίας μας, αλλά θα είμαστε σύμφωνοι με τους δικούς μας κανόνες -και τούτο πιστέψτε με, είναι σημαντικότερο.