Κολλημένοι στις ίδιες συνήθειες, δεν κάνουμε βήμα παρακάτω

Προσωπική ζωή, επαγγελματικά, καθημερινότητα, κάποια στιγμή ίσως να καταλήξουν σε συνήθεια, μια λέξη που αναφέρεται σε ρουτίνα, επαναλαμβανόμενες κινήσεις, έλλειψη αυθορμητισμού, στο να μένεις συνέχεια στα ίδια και στα ίδια. Αν όλοι μας όμως επιμένουμε να έχουμε τις ίδιες συνήθειες, να επαναλαμβάνουμε τα ίδια πράγματα που θεωρούμε πως είναι προς όφελός μας, τότε τι μπορούμε να περιμένουμε από το αύριο; Ή μήπως δε θέλουμε να σκεφτόμαστε παραπέρα, γιατί αυτό σημαίνει πως θα πρέπει να αντικατασταθεί η συνήθεια από τη λέξη  «ρίσκο» και ίσως τελικά να μην είμαστε έτοιμοι γι’ αυτό;

Λένε «να μην κάνεις σχέδια, γιατί ο Θεός γελάει» και η φράση αυτή έχει μια δόση αλήθειας, αλλά καταλήξαμε να έχουμε στυλώσει τα πόδια στο πάτωμα επιμένοντας πως αυτό που έχουμε είναι αυτό που χρειαζόμαστε και πως θα έρθει από μόνη της η στιγμή που όλα θα ανατραπούν. Και η απρόσμενη αλλαγή θα μας σηκώσει από το θρόνο και θα μας στείλει να κάτσουμε σε μια σπασμένη ψάθινη καρέκλα παρέα με τον εαυτό μας. Θα είναι η αιτία που θα πρέπει να συναντήσουμε και πάλι τους φόβους μας.

Μπορεί η δυνατότητα ανέλιξής σας στη συγκεκριμένη δουλειά να έχει φτάσει σε τέλμα, να βρίσκεστε σε μια σχέση που αποκαλούσατε έρωτα ζωής, ενώ ξέρετε πως στην πραγματικότητα μόνο πίσω σας κρατάει. Μπορεί να ήσασταν παντρεμένοι και μια μέρα το πρόσωπο που πιστεύατε πως θα γεράσετε παρέα να αποφάσισε τελειώσει αυτό που εσείς αποκαλούσατε αγαπημένη συνήθεια κι ας ξέρατε μέσα σας πως δεν ήταν παρά συγκάλυψη των φόβων σας. Σκεφτόσασταν θα πούνε οι άλλοι, πώς θα μεγαλώσουν τα παιδιά με χωρισμένους γονείς, πώς θα ξαναβρείτε τα βήματά σας. Στην ενηλικίωση θα πρέπει να είσαι έτοιμος ν’ αλλάξεις συνήθειες ανά πάσα στιγμή, ν’ αποδεχτείς πως υπάρχουν και απόβλεπτες καταστάσεις, αστάθμητοι παράγοντες και πως θα πρέπει διαρκώς να προσαρμόζεσαι στα νέα δεδομένα.

Η συνήθεια έρχεται για να μείνει και αυτό συμβαίνει σχεδόν σε όλους τους τομείς, ακόμα και στη δουλειά μας. Αν θεωρούμε πως εκεί που βρισκόμαστε περνάμε τέλεια, βγάζουμε καλά λεφτά, έχουμε μόνιμη θέση, ποιος ο λόγος να πάμε παραπέρα; Να πάρουμε την απόφαση να κοιτάξουμε τι μπορεί να υπάρχει έξω και να χάσουμε τη σταθερότητα; Η συνήθεια είναι η ζώνη ασφαλείας μας που θα μας προστατέψει από την αβεβαιότητα. Παρ’ όλα αυτά έχει την ικανότητα να μάς κλείνει τα μάτια, να φτιάχνει ένα δίχτυ και να κάθεται άνετα στην πολυθρόνα. Και μιας και εσείς έχετε βολευτεί και δεν έχετε και κανένα θέμα να λύσετε, ποιος ο λόγος να μην αράξετε; Ενώ θα έρθουν σημάδια που θα σας δείχνουν πως το παραμύθι θα πρέπει να λήξει εκεί, δε θα τους δίνετε καμία σημασία. Μην ανησυχείτε, θα έρθει η ώρα που θα ανατραπεί η τόσο συνηθισμένη ζωή σας, θα βρεθείτε ξεκρέμαστοι και θα πρέπει να βρείτε ισορροπίες. Κι αυτό για να συνειδητοποιήσετε πως τίποτα δεν είναι δεδομένο παρά μόνο εσείς.

Ξέρω, φοβάστε, επειδή εκεί που βλέπατε ίδια πρόσωπα, ζούσατε παρόμοιες καταστάσεις, βιώνατε γνώριμα πράγματα, ήρθε η απότομη, χωρίς τη θέληση σας, στροφή 180 μοιρών και σας φανέρωσε αυτό που χρόνια τώρα είχατε σκεπάσει, σάς έδειξε την αλήθεια. Και η αλήθεια είναι πως όσο και αν παραμένετε προσκολλημένοι στη συνήθεια, όσο και αν αρνείστε να δείτε όσα συμβαίνουν και σας αποκαλύπτουν πως υπάρχει πρόβλημα, θα έρθει η στιγμή που θα ‘ρθουν τα πάνω-κάτω και θα πρέπει να προσαρμοστείτε στη νέα πραγματικότητα. Αν το καλοσκεφτείτε, δεν είναι τελικά και τόσο τρομακτικό.