Η ευτυχία ζωγραφισμένη στα πρόσωπά σας γιατί επιτέλους παντρεύεστε! Όλα όσα ονειρευόσασταν γίνονται πραγματικότητα, λες κι όσα ζούσατε μέχρι εκείνη τη στιγμή δεν ήτανε. Μα ήσασταν μαζί, ήσασταν ζευγάρι στη ζωή, σε όλες τις στιγμές -εύκολες και δύσκολες. Στην καθημερινότητά σας, στα ψώνια στο σούπερ μάρκετ, στις αγκαλιές τα βράδια. Κι όμως, για την οικογένεια και κατ’ επέκταση για την κοινωνία, ο γάμος είναι η επίσημη σχέση.
Μα αλήθεια, η επισημοποίηση της αγάπης είναι το χαρτί κι όχι η κοινή ζωή; Και τελικά όλα αρχίζουν και τελειώνουν με το γάμο; Δηλαδή υπάρχει η εποχή προ και μετά γάμου;
Η αγάπη είναι κάτι βαθύ, αληθινό. Είναι η ώρα που εσείς αποφασίζετε να αλλάξετε τα πάντα , να πείτε «όχι» σε όσα σας ανάγκαζαν να συμβιβαστείτε και να βγάλετε από μέσα σας όσα σας εκφράζουν ως άτομα. Κι όλα αυτά προήλθαν από κάτι άυλο αλλά πιο μεγάλο από οτιδήποτε άλλο: την αγάπη.
Η σχέση με τον άλλον είναι κάτι δυνατό που καθημερινά περνάει από συμπληγάδες, κάθε μέρα δοκιμάζεται και σας κάνει πιο δυνατούς και σίγουρους γι’ αυτόν που έχετε πλάι σας ως σύντροφο. Κανένα χαρτί και καμία οικογένεια δεν μπορεί να σας πει τι είναι σχέση και τι μπορεί να την κάνει επίσημη, γιατί εσείς τη ζείτε, εσείς υπάρχετε μέσα σε αυτόν τον κύκλο κι εσείς δίνετε και παίρνετε αγάπη.
Κι όμως, έχει περάσει μέσα απ’ το μυαλό μας η άποψη ότι η ζωή ξεκινάει μετά το γάμο. Δηλαδή, πριν από αυτόν ζούσατε μια ουτοπία, άρα δεν ήσασταν αποδεκτοί απ’ τους γύρω σας, γιατί δεν κάνατε αυτό που θεωρούν οι πολλοί σωστό; Τι είναι σωστό ωστόσο και τι λάθος, μόνο εσείς μπορείτε να το αποφασίσετε κι αν το καταλάβετε αυτό, τότε θα συνειδητοποιήσετε πως ο γάμος είναι απλά η συνηθισμένη και προαιρετική ροή μιας ισορροπημένης σχέσης, που υπήρχε και θα συνεχίσει να υπάρχει και μετά.
Το «μαζί» έχει καλές και κακές στιγμές και μετά το γάμο, κι εσείς θα δοκιμάζεστε όπως και πριν. Δεν αλλάζει κάτι μετά από αυτόν κι όσοι πιστεύουν ότι ξεκινάνε μια καινούργια ζωή, καλό θα είναι να το ξανασκεφτούν, γιατί στην πραγματικότητα εκείνοι είναι που αλλάζουν -κι αυτό είναι το επικίνδυνο. Γιατί τελικά δεν αλλάζει η φύση μιας σχέσης, οι άνθρωποι αλλάζουν, δεν αλλοιώνει ο γάμος τα συναισθήματα, οι άνθρωποι συνηθίζουν και δεν τα εκφράζουν πια…
Βγαίνουν στην επιφάνεια απόψεις που υπήρχαν απ’ την παιδική ίσως ηλικία και σας κυριεύουν, σας κάνουν να πιστέψετε πως μετά το γάμο όλα αλλάζουν κι η σχέση σας γίνεται πιο σοβαρή, όμως αν αφήσετε αυτές τις αντιλήψεις να βρουν πρόσφορο έδαφος, τότε το μόνο που θα έχετε κερδίσει είναι το δρόμο προς το χωρισμό. Δείτε, ακούστε γύρω σας όσους λένε πως ο σύντροφός τους άλλαξε μετά το γάμο. Δεν έφταιγε ο γάμος, εκείνοι έφταιγαν που αφέθηκαν στα κοινωνικά στερεότυπα και τους επέτρεψαν να διεισδύσουν σε αυτό το τόσο όμορφο οικοδόμημα που είχαν χτίσει με τον άνθρωπο που είχαν πλάι τους. Θέλετε κι εσείς να ακολουθήστε τον ίδιο δρόμο και μετά να κατηγορείτε τον άνθρωπό σας και να λέτε πως εκείνος άλλαξε;
Ο γάμος είναι η υπόσχεση που δίνει ο ένας στον άλλον να μείνουνε μαζί κι αυτή η υπόσχεση δίνεται παρουσία των οικογενειών τους, των φίλων τους κι όλων των δικών τους ανθρώπων. Παράλληλα, όμως, είναι η συνέχεια μιας ιστορίας που οι δύο αποφασίζουν να γράφουν για πολλά χρόνια. Θεωρητικά μέχρι η φυσική κατάληξη να τους απομακρύνει για λίγο. Γιατί οι άνθρωποι που αγαπιούνται αληθινά θα ‘ναι πάντα μαζί -είτε εδώ είτε κάπου αλλού.
Έτσι θα πρέπει να σκέφτεστε, λοιπόν, πως ο γάμος είναι η επισφράγιση της υπάρχουσας ευτυχίας σας, η συνέχιση και το αποτέλεσμα της αγάπης δύο ανθρώπων που αποφάσισαν να πάνε μ’ αυτόν τον τρόπο τη ρότα της ζωής τους πιο μακριά. Η αγάπη δεν πουλιέται, ούτε αγοράζεται και φυσικά δε χρειάζεται την αποδοχή των γύρω σας. Το μόνο που χρειάζεται είναι εσάς τους δύο, που θέλετε μέσα απ’ το γάμο να πείτε ο ένας στον άλλον πως είστε μαζί σε όλα κι όσα εμπόδια και να σας τύχουν το μόνο που θα καταφέρουν θα ‘ναι να σας κάνουν να αισθάνεστε ακόμα πιο σίγουροι για την επιλογή σας. Ακόμα πιο σίγουροι για τον άνθρωπο που αποφασίσατε μαζί του να συνεχίσετε το παραμύθι που ζούσατε, γιατί στο τέλος του οι δράκοι θα νικηθούν κι η αγάπη θα κατακλύσει τις ζωές σας…
Επιμέλεια κειμένου: Πωλίνα Πανέρη