Οι αμφιβολίες του συντρόφου σου είναι δικό του θέμα

Να προσέξεις τι φοράς, πώς μιλάς, πώς αναπνέεις. Να μην προκαλέσεις τον άνθρωπο που είναι πλάι σου. Σκέφτηκες, όμως, πως ό,τι και να κάνεις, εκείνος θα βρει έναν λόγο για να αντιδράσει;

Η ζήλια είναι αρρώστια και μάλιστα απ’ τις πιο σοβαρές. Δεν αναγνωρίζεται με συμπτώματα που εμφανίζονται στην υγεία μας και δεν αντιμετωπίζεται με φαρμακευτική αγωγή αλλά μόνο με ψυχολογική στήριξη. Αλλά κι αυτή δουλεύει μόνο όταν εκείνος αποφασίσει να παραδεχτεί πως κάτι δεν πάει καλά. Μέχρι να γίνει αυτό, ωστόσο, εσύ θα σκέφτεσαι πώς πρέπει να πεις το καθετί και πώς αυτό που θα εκφράσεις θα γίνει καλύτερα αποδεκτό απ’ τον σύντροφό σου. Δεν μπορείς, όμως, να ζεις μέσα σε μια συνεχή έννοια, μια αγωνία πώς θα το πάρει αυτό που θα κάνεις, τι αντίδραση θα ‘χει και κυρίως τι συνέπειες για ‘σένα.

Όλα ξεκινάνε απ’ τα πιο απλά, το πώς ντύνεσαι, τι λες ή τι δε λες και μπορεί να φτάσει μέχρι και στο πώς πρέπει να κοιτάς τους υπόλοιπους και στο να ζητάς άδεια για το παραμικρό. Δηλαδή ζεις σε μια φυλακή που ο δεσμοφύλακάς σου μπορεί να χρησιμοποιήσει σκληρές μεθόδους προκειμένου να σε «συνετίσει».

Στην αρχή ίσως το θεωρήσεις ανασφάλεια απ’ το ταίρι σου και πιθανόν να σε κολακεύσει κιόλας που φοβάται μη σε χάσει. Σκέφτεσαι πως σε θέλει τόσο πολύ που λόγω της αγάπης του βγάζει μικρές φοβίες. Αν παρ’ όλα αυτά μπεις στη δική του λογική και προσπαθήσεις να κινηθείς όπως ο σύντροφός σου επιθυμεί, τότε θα χάσεις ό,τι πολυτιμότερο έχεις, τον εαυτό σου, κι ο γυρισμός θα είναι δύσκολος.

Μια σχέση είναι η ένωση δύο ανθρώπων που από κοινού αποφασίζουν να προχωρήσουν με σεβασμό, αγάπη και περιθώρια ελευθερίας σε ένα δικό τους δρόμο. Αν λείπει η ελευθερία, τότε η σχέση χωλαίνει κι από αισθήματα αγάπης εμφανίζονται αισθήματα άγχους, φόβου, μόνιμης ανησυχίας. Δεν επιθυμείς κάτι τέτοιο απ’ τον σύντροφό σου, δεν μπορείς να ζεις με αυτές τις καταστάσεις, όπως επίσης δεν είναι εύκολο να λες ότι δεν ασχολείσαι μαζί του κι αν του αρέσει όπως είσαι, ειδάλλως ας φύγει.

Ο λόγος που δεν μπορείς να το κάνεις αυτό είναι γιατί ένα άτομο που έχει την ασθένεια της ζήλιας ποτέ δεν ξέρεις πού μπορεί να καταλήξει. Και δε μιλάμε για τη μικρή ζήλια που όλοι λίγο-πολύ αισθάνονται. Ξέρεις, να πάρεις ένα τηλέφωνο όσο είναι έξω με την παρέα για να κόψεις κίνηση, να προσπαθήσεις να μάθεις αν είναι όμορφος ο νέος συνάδερφος ή η νέα συνάδερφος. Μιλάμε για πολλά περισσότερα από αυτό, μιας κι η ασθένεια αυτή ενδέχεται να ‘χει εξελικτική πορεία κατατρώγοντας τον εσωτερικό ψυχισμό του ασθενή κι οδηγώντας τον σύντροφό του σε παραφροσύνη.

Μην πιστέψεις, λοιπόν, το ανησυχητικό ύφος και την ανασφάλεια που σου λέει ότι του δημιουργείς, γιατί στην πραγματικότητα είναι δικό του πρόβλημα και θα πρέπει να αποφασίσει να το αντιμετωπίσει κατά πρόσωπο. Ασφαλώς, δεν ξεπερνάς κι εσύ τα όρια μιας σχέσης και δε φτάνεις στα άκρα, προκειμένου να δεις αν σ’ αγαπάει, γιατί τότε εσύ έχεις το πρόβλημα κι όχι το ταίρι σου -συν το γεγονός ότι το οδηγείς σε μεγαλύτερη ανασφάλεια, πράγμα που σε ένα ευάλωτο άτομο μόνο σε κακό μπορεί να καταλήξει.

Από όλα αυτά κράτα τον σεβασμό σου απέναντί του, βγάλε απ’ το μυαλό σου τις δικές του ανασφάλειες και τη δική σου συνεχή ανησυχία για το τι λες, πώς το λες και διάκρινε αν πέραν της ανασφάλειάς του κρύβεται και κάτι άλλο σοβαρότερο. Προσπάθησε να το καταλάβεις πριν περάσει καιρός κι οι χειροπέδες έχουν σφίξει τα χέρια σου, με τρόπο που να αδυνατείς να ξεφύγεις. Όχι γιατί δεν μπορείς, αλλά επειδή ο δέσμιός σου σε έχει κάνει να πιστέψεις πως η σκλαβιά σού ανήκει και τα φτερά σου έχουν ξεκολληθεί.

Οπότε, τι θα έλεγες να σκεφτείς καλά τι πραγματικά επιθυμείς από μια σχέση; Ξενοιασιά, ευτυχία, άνεση να ‘σαι ο εαυτός σου ή συνεχή ανησυχία, ένα σύντροφο ανασφαλή που σε κουράζει και που δε γνωρίζεις ποτέ πού μπορεί να σε οδηγήσει;