Προετοιμάζοντας το πρώτο παιδί για το δεύτερο

Το πρώτο σας παιδί, η ζωή σας ολόκληρη. Όλα αλλιώς, μια καινούργια κατάσταση για εσάς, όλα πρωτόγνωρα. Το παιδί, η φροντίδα του, η αγάπη σας για εκείνο, το απεριόριστο αποκλειστικό σας ενδιαφέρον.

Μέχρι που έρχεται η ώρα και παίρνετε ως ζευγάρι την απόφαση να κάνετε ένα αδερφάκι για το πρωτότοκό σας, έναν αδερφό ή μια αδερφή για να ‘χει πάντα έναν δικό του άνθρωπο σαν φύγετε εσείς απ’ τον επίγειο κόσμο. Να ‘χει κάποιον για να κάνουνε μαζί τις σκανδαλιές, να μοιράζονται μυστικά και να στέκονται ο ένας πλάι στον άλλον, να μεγαλώνουν μαζί. Κι ενώ σκέφτεστε όλα αυτά, παράλληλα προβληματίζεστε πώς θα του ανακοινώσετε τον ερχομό του νέου μέλους στην οικογένεια.

Πώς θα κάνετε το παιδί σας να καταλάβει ότι η αγάπη δε θα χαθεί, αλλά θα δοθεί και στα δύο παιδιά, χωρίς κανένα να λάβει λιγότερη, πως φτάνει για όλους και πως εκείνο θα ‘ναι πάντα το μεγαλύτερο και το μικρότερο θα τον χρειάζεται πάντα;

Διαβάζετε άρθρα, βλέπετε συνεντεύξεις ειδικών, όμως ακόμα κάτι σας δυσκολεύει. Ίσως γιατί έχετε ακούσει περιπτώσεις παιδιών που, για καιρό, δε θέλησαν καν να πλησιάσουν το μωρό κι άλλες που μεγαλώνοντας κουβάλησαν μαζί κι ένα θυμό, μια ζήλια για εκείνο, που ήρθε και τράβηξε την προσοχή όλης της οικογένειας.

Σίγουρα, θα χρειαστεί να δώσετε μεγαλύτερη βαρύτητα στο μωράκι σας, γιατί σας έχει περισσότερη ανάγκη, έχει έρθει σε ένα ξένο για εκείνο περιβάλλον και χρειάζεται τους γονείς του για να αισθανθεί σιγουριά. Τους γονείς του και το μεγάλο αδερφάκι του. Μπορείτε, όμως, παράλληλα να κάνετε το μεγαλύτερο παιδί να νιώσει πως είναι πολύτιμη η ενεργή συμμετοχή του, πως το χρειάζεστε προκειμένου το αδερφάκι του να βαδίσει στα ποδαράκια του έχοντας ασφάλεια κι αγάπη. Βάλτε το μεγαλύτερο να σας βοηθήσει, όπως και όσο μπορεί, κάντε το αρωγό σε αυτό το μεγάλωμα.

Και ξεκινήστε απ’ την ώρα που θα του μιλήσετε για το νέο μέλος. Δώστε του να καταλάβει πως είναι πολύ σημαντικό για εσάς να σταθεί πλάι στη μαμά και στον μπαμπά. Δείξτε του αγάπη και παράλληλα μιλήστε του για την αγάπη, για το πόσο πολύτιμο είναι για εκείνο να αποκτήσει έναν αδερφό ή μια αδερφή, γιατί θα μοιράζονται σαν μεγαλώσουν τα δικά τους μυστικά, θα στηρίζουν το ένα το άλλο και θα παίζουν μαζί. Ρωτήστε το πώς νιώθει που δεν έχει ένα αδερφάκι και να ‘στε σίγουροι πως θα σας πει με τα δικά το λόγια πόσο μοναχό αισθάνεται.

Μα για να το κάνετε κομμάτι της εγκυμοσύνης, δείξτε του τον υπέρηχο, ακουμπήστε το μικρό του χεράκι στην κοιλιά σας για να αισθανθεί το μωρό, και τότε θα δείτε ότι θα δεθεί περισσότερο, θα νιώσει κομμάτι της διαδικασίας και θα πιστέψει με τον δικό του παιδικό κι αθώο τρόπο πως το αδερφάκι του το χρειάζεται κι εκείνο θα το βοηθάει όπου μπορεί. Γιατί το άλλο θα ‘ναι μικρό κι απροστάτευτο, κι έτσι εκείνο θα αισθανθεί μεγάλο και δυνατό.

Λένε συνήθως πως τα πρώτα παιδιά έχουν μια επιπλέον υπευθυνότητα, ίσως λοιπόν να προκύπτει κι απ’ το γεγονός πως σαν ήρθε το αδερφάκι στη ζωή τους κατάλαβαν πως είναι κι υπό τη δική τους προστασία, πέραν της προστασίας των γονιών.

Δε θα ξεχάσω ποτέ τη μητέρα μου να λέει πως ο αδερφός μου ζητούσε επίμονα απ’ τη γιαγιά να γυρίσουν σπίτι γιατί θα ‘ρθει η αδερφούλα του και φυσικά πως, πάντα, ακόμα και τώρα, είχα την προστασία και την αγάπη του. Αυτό, όμως, ήταν αποτέλεσμα και των γονιών και της προετοιμασίας στον αδερφό μου. Ένιωσε μέρος της όλης διαδικασίας, ότι η αδερφή του έρχεται για να συμπληρώσει την οικογένεια και να μεγαλώσει κι άλλο την αγάπη μεταξύ των μελών.

Τα μικρότερα απ’ την άλλη είναι λίγο πιο ζιζάνια! Εγώ, για να ‘μαι ειλικρινής, ακόμα και τώρα ρωτάω τον μεγάλο αδερφό τι διαβάζει και πάω σαν τη σβούρα από πάνω του.

Τι θέλω να σας πω με όλα αυτά; Οραματιστείτε το μέλλον, πως αυτά τα δύο παιδιά θα γίνουν δύο ενωμένοι κι αγαπημένοι άνθρωποι, και προσπαθήστε με απλά λόγια να κάνετε το πρωτότοκο να ονειρευτεί κι εκείνο πώς θα ‘ναι μαζί με το αδερφάκι του. Η αγάπη των γονιών δε χάνεται, αντίθετα δίνεται σε όλα τους τα παιδιά με τον ίδιο τρόπο.

Αν με ρωτήσετε σήμερα θα σας πω πως το καλύτερο δώρο των γονιών μου ήταν που με φέρανε στον κόσμο κι έχω έναν μεγάλο αδερφό σαν αυτόν που έχω.

Δε θα ξεχάσω στιγμές να διαβάζει αυτά τα τεράστια βιβλία της Ιατρικής κι εγώ να ρωτάω τι διαβάζει και τι σημαίνει αυτό που διαβάζει. Εκείνος με ηρεμία και χαμόγελο να μου λέει πως πρέπει να διαβάσει κι αν θέλω θα μου εξηγήσει αργότερα ό,τι απορία έχω κι η μάνα να λέει «Άσε, βρε, τον αδερφό σου να διαβάσει, εξεταστική έχει!». Αυτές τις εικόνες δε θα τις είχε κανείς απ’ τους δυο μας, αν οι γονείς μας δεν αποφάσιζαν να μεγαλώσει η οικογένεια.

Έδειξαν αγάπη και στους δυο μας και δεθήκαμε μέσα από δυσκολίες και χαρές. Μέσα από όσα αποτελούν τη ζωή. Γι’ αυτό, σας ξαναλέω, δείτε μπροστά σας το μέλλον, τα παιδιά ενωμένα κι εξηγήστε του τη σημασία να ‘χει ένα δικό του παντοτινά άνθρωπο.

Ένα παιδί δεν είναι παράλογο, διάλογο θέλει και σαν καταλάβει ότι η αγάπη των γονιών του θα παραμείνει αναλλοίωτη, τότε θα θελήσει μόνο του να δώσει τη δική του αγάπη στο μικρότερο αδερφάκι του…