Προσπάθησε ν' ακούσεις τη φωνή της καρδιάς σου

«Προσπάθησε να ακούσεις τη φωνή μέσα σου». Δηλαδή προσπάθησε να κάνεις το πιο δύσκολο πράγμα που υπάρχει και αν αναρωτιέσαι γιατί είναι δύσκολο επίτρεψέ μου να σου πω ότι η απάντηση θα έρθει από σένα, κάνοντας απλώς μια δοκιμή. Ναι, δοκίμασε για μια στιγμή να μείνεις εσύ και ο εαυτός σου. Πόσο εύκολο νομίζεις ότι είναι; Σε μια φορτωμένη καθημερινότητα με δουλειά, σπίτι, παιδιά, συνεχή προβλήματα, άγχος να προλάβουμε τα πάντα, πόσο εύκολο είναι να ακούσουμε την φωνή της καρδιάς μας; Γιατί αυτή η φωνούλα που υπάρχει μέσα σε όλους μας προσπαθεί να βγάλει το μικρό κεφάλι της στον αέρα, μα εμείς φοβόμαστε, φροντίζουμε να στρέφουμε την προσοχή μας συνεχώς σε άλλα πράγματα, γιατί αν τυχόν και την ακούσουμε μπορεί και να καταλάβουμε πως κάτι δεν πάει καλά.

Μα αν σταματήσουμε να την κρατάμε κρυμμένη και την αφήσουμε να μας πλησιάσει, τότε θα αντιληφθούμε πως είναι ο καλύτερος σύμμαχος που θα μπορούσαμε να είχαμε και με τη βοήθειά της μπορούμε να αντιμετωπίσουμε οτιδήποτε μας ταλαιπωρεί. Και να σας πω και κάτι ακόμα που ίσως να μην είχατε ποτέ σκεφτεί; Έχετε στόχους, έχετε αποφασίσει πως υπάρχει κάτι που το ποθείτε με όλο σας το είναι, κάτι που το νιώθετε πως μπορεί να σας φέρει πιο κοντά στη δική σας ευτυχία. Έτσι κάνετε προσπάθειες να τους πετύχετε τούτους τους στόχους, βάζετε όλη σας τη δύναμη για να φτάσετε στη δική σας πραγμάτωση, η ψυχολογία σας είναι η καλύτερη δυνατή μα κάτι εμποδίζει την προσπάθειά σας με αποτέλεσμα να περνάτε στιγμές αμφιβολίας, στεναχώριας, απογοήτευσης. Αντί να ψάχνετε στις κινήσεις που κάνατε, τι θα λέγατε να κλείνατε τα αφτιά και τα μάτια σε όλα και να αφήνατε την εσωτερική σας φωνή να ακουστεί; Αφήστε την έστω για μια φορά να σας οδηγήσει εκεί που ποθεί η καρδιά σας, η ψυχή σας. Δώστε της το χώρο που της αρμόζει, αγαπήστε την, νταντέψτε την, επιτρέψτε της να είναι πάντα μαζί σας στο φως και όχι στο σκοτάδι. Για να γίνει αυτό θα πρέπει να πάρετε μια μεγάλη απόφαση: να απομακρύνετε καθετί που σας αποπροσανατολίζει και με γαλήνη να την καλέσετε στη ζωή σας. Και αν τούτο φαντάζει εύκολο, ίσως να ‘ναι και το δυσκολότερο πράγμα που έχετε κάνει ποτέ.

Ίσως επειδή έχουμε μάθει να είμαστε πραγματιστές και όχι ονειροπόλοι, το όνειρο συνεπάγεται για τους περισσότερους ένα παραμύθι που το τέλος του δεν έχει σημασία μιας και δε θα ‘χει ποτέ το ποθητό αποτέλεσμα. Πόσο λάθος μεγαλώσαμε. Τα παιδιά ακούνε τη φωνούλα αυτή, την έχουν πλάι τους μα σαν αρχίζουν και μεγαλώνουν και συνδέονται με τον εξωτερικό κόσμο την παραμερίζουν, την ξεχνούν και καταλήγουν να μη θυμούνται πως κάποια στιγμή τους συντρόφευε, διαγράφουν από τη μνήμη τους αυτή τη φίλη που σαν μεγαλώσουν θα προσπαθούν εναγωνίως να την ξαναβρούν. Έτσι καταλήγουμε όλοι να την αναζητούμε, ψάχνουμε να βρούμε πού έχουμε βάλει το κλειδί προκειμένου να την φέρουμε στην επιφάνεια, να της ζητήσουμε συγνώμη για τα χρόνια που την κρατήσαμε κρυμμένη και να συμμαχήσουμε μαζί της .

Ξεκινήστε από εσάς, λοιπόν, αναζητήστε τη φωνή αυτή σε ένα ήρεμο μέρος, για παράδειγμα πλάι στη θάλασσα και επιτρέψτε της να βγει στην επιφάνεια. Σε αυτή τη στιγμή της συμφιλίωσης μην αφήσετε καμία παρεμβολή να σταματήσει την προσπάθεια να συστηθείτε από την αρχή. Μην αφήσετε το κινητό να σας τραβήξει την προσοχή, γιατί έχει γίνει πλέον προέκταση του χεριού σας, μη χαζέψετε ούτε τα παιδιά που παίζουν χαριτωμένα απέναντι, αλλά αναζητήστε το δικό σας παιδί, εκείνο που είχατε αφήσει να χαθεί. Ξαναβρείτε το και αν τα καταφέρετε να είστε σίγουροι πως η φωνούλα θα ξαναδεί τον ήλιο τόσο λαμπερό όπως τότε που την ακούγατε μα κανείς από τους μεγάλους δε σας πίστευε. Αφιερώστε της μισή ώρα, λίγο χρόνο από ένα πολυάσχολο εικοσιτετράωρο και εκείνη θα σας δώσει την απάντηση σε κάθε πρόβλημα που έχετε, σε κάθε όνειρο που επιθυμείτε. Γιατί όλα ξεκινάνε από την καρδιά μας, από αυτή τη φωνούλα , την πιο αληθινή μας φίλη. Αυτή που σαν ήμασταν μικροί παίζαμε μαζί της, συνομιλούσαμε και δίναμε υποσχέσεις πως ποτέ δε θα χωρίσουμε. Μεγάλα λόγια του τότε που ήρθε η ώρα να πραγματοποιηθούν τώρα…