Δυσκολεύεσαι καμιά φορά να αποδεχτείς όσα συμβαίνουν στον περίγυρό σου. Νιώθεις να σε πιέζουν όλοι και όλα και σου βγαίνει σε θυμό, ξεσπώντας συνήθως σε πρόσωπα που νοιάζεσαι και σε νοιάζονται. Μα μην το αφήνεις να σε παίρνει από κάτω από τη στιγμή που υπάρχει τρόπος να το λύσεις.
Πάρε το επαγγελματικό κομμάτι της ζωής σου και σκέψου τι είναι αυτό που σε ενοχλεί τόσο και σε κάνει να θυμώνεις και να απογοητεύεσαι. Ξέρεις ότι στη σήμερον ημέρα για να βρεις μια δουλειά χρειάζεσαι μεσολαβητή. Ξέρεις, ο γνωστός του γνωστού και πάει λέγοντας. Σίγουρα δε συμβαίνει σε όλους και δεν το κάνουν και όλοι μα στις περισσότερες περιπτώσεις ήταν ο λόγος που σου στέρησαν την ευκαιρία να αναδειχθείς. Δεν μπορείς να δείξεις τι αξίζεις και θυμώνεις με αυτή τη «λογική» που έχουν οι περισσότεροι. Δε γίνεται να σου μιλάνε με απόλυτη φυσικότητα για κάτι τέτοιο. Και αναρωτιέσαι αν τελικά κοιτάνε τον εαυτό τους και την τρέχουσα κατάσταση κατάματα ή επιλέγουν να δέχονται όσα συμβαίνουν σαν κάτι που δεν αλλάζει. Κι όμως, όλα αλλάζουν, αν θέλουμε…
Σε νιώθω να ξέρεις κι ας θέλεις να γελάσεις με ειρωνεία μόλις το ακούσεις, επειδή κανείς δεν μπορεί να μπει στα παπούτσια του άλλου, έτσι το ‘χεις ενδεχομένως στο μυαλό σου μα συλλογίσου το εξής, την ίδια ώρα υπάρχουν άνθρωποι που νιώθουν ακριβώς όπως εσύ. Κατέβασε λοιπόν το τείχος που έχεις υψώσει και άκουσε. Και προς Θεού, δε θα σου μιλήσω ως ειδικός, αλλά ως κάποιος που ζει τη ζωή σε όλες τις πτυχές της, καλές, κακές, δύσκολες, εύκολες, ίσως θα έλεγα πιο πολύ δύσκολες… Κάτι σου θυμίζει, έτσι δεν είναι;
Ξέρεις, όλοι ξεκινάμε με όνειρα, ελπίδες και δεν θέλουμε να σκεφτούμε τον κόσμο όπως είναι. Πιστεύουμε πως μόλις βγούμε εμείς εκεί έξω θα γυρίσουν όλοι το κεφάλι τους για να μας θαυμάσουν και θα ανοίξουν διάπλατα οι πόρτες. Και μετά πέφτουμε κάτω πληγωμένοι, πουλιά απογοητευμένα, ραγισμένα και οργισμένα.
Κοίτα τον εαυτό σου στα μάτια και ύστερα χαμογέλα του. Αγκάλιασε τον και φρόντισε τον σαν παιδί, γιατί όταν έχεις θυμό μέσα σου τότε τον αρρωσταίνεις και τον καταστρέφεις και μόνο εσύ μπορείς να τον βοηθήσεις. Και σαν τον κανακέψεις και τον καθαρίσεις από τις πληγές κάτσε και ρώτα τον τι τον θυμώνει περισσότερο. Ότι συμβαίνουν τόσα στραβά, ότι έχουν δίκιο οι υπόλοιποι σε ό,τι λένε ή ότι τελικά κατέληξες να δεχτείς όσα ακούς με αποτέλεσμα να έχουνε γίνει και δική σου αλήθεια;
Ξέρεις κάτι; Δεν είναι η δική σου αλήθεια μα η δική τους. Είναι σαν να παρακολουθείς κάποιο πρόγραμμα εκπαίδευσης που στις τελικές εξετάσεις όλοι πέρασαν ενώ εσύ ήσουν το μόνο άτομο που δεν τα κατάφερε. Εκείνη την ώρα θα πεις πως είσαι ανίκανος και τσάπα τόση προσπάθεια! Αλήθεια τώρα, γιατί να σε κάνει αποτυχημένο από τη στιγμή που μπορεί να μην τα καταφέρεις με την πρώτη όπως οι υπόλοιποι και να τα καταφέρεις σε μια δεύτερη ή και τρίτη προσπάθεια; Δε χρειάζεται να υπομείνεις και να δέχεσαι όσα λένε οι υπόλοιποι, ότι δηλαδή είναι κάτι εύκολο και εσύ απέτυχες.
Από τη στιγμή που θα παρουσιαστεί μια δεύτερη ευκαιρία δεν μπορείς να μιλάς για αποτυχία ή να στο πω και αλλιώς, μήπως δεν ήταν εξ’ αρχής για εσένα όλο αυτό; Εκεί μπορείς και να χαμογελάσεις, γιατί δώρο ήταν η αποτυχία σου. Είναι όπως μια σχέση που δεν πήγε όπως ήθελες και θύμωσες. Μα μην κατηγορείς κανέναν, ούτε καν τον εαυτό σου, γιατί εσύ πρέπει να φροντίσεις εσένα και όχι να τον μαστιγώσεις και δες πως δεν μπορούν να έρθουν όλα όπως τα θέλουμε.
Μπορεί από πείσμα τώρα να λες πως δεν υπάρχουν ευκαιρίες και τότε θα σου πω ότι σε όποιο πηγάδι και να πέσεις σίγουρα υπάρχει ένα σχοινί για να βγεις. Ό,τι και να σου συμβαίνει να θυμάσαι πως αν αλλάξεις τον τρόπο που βλέπεις τα πράγματα και αφήνεις τις εναλλακτικές να φανούν, θα βλέπεις τον κόσμο πιο αισιόδοξα και πλέον εκείνο το καταπιεσμένο συναίσθημα που σου έβγαινε σε θυμό και απογοήτευση, δε θα μπλοκάρει πια την προσωπική σου ευτυχία.
Συντάκτης: Γεωργία Κοκκονούζη
Επιμέλεια κειμένου: Μαρία Εφρεμίδη
Επιμέλεια κειμένου: Μαρία Εφρεμίδη
