Η τεχνολογία κι η σχέση μας μαζί της είναι σε τεράστιο ποσοστό σχέση εξάρτησης. Από μικρή ηλικία, κι εδώ που τα λέμε συχνά από υπερβολικά μικρή ηλικία, μαθαίνουμε να χειριζόμαστε υπολογιστές, κινητά κι εφαρμογές με κλειστά μάτια, μαθαίνοντας το smartphone πριν καν πούμε «μαμά». Τα τελευταία χρόνια ο συχνότερος λόγος που ο μέσος άνθρωπος χρησιμοποιεί το διαδίκτυο δεν είναι για πληροφορίες ή ενημέρωση, παρ’ όλο που κατά κάποιο τρόπο γι’ αυτό δημιουργήθηκε, αλλά για να «χαζέψει» stories στο Instagram, να τσεκάρει μηνύματα στο messenger, να σκρολάρει posts στο facebook, να διαβάσει tweets ή να δει τα trends στο τικ τοκ. Οτιδήποτε τέλος πάντων έχει να κάνει με τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης αποτελεί βασικό λόγο για τον οποίο ψάχνουμε απεγνωσμένα wi-fi, η χαλάμε κάρτες για mb.
Σαφώς και δεν μπορούμε ν’ αρνηθούμε πως τα social media έχουν προσφέρει θετικά στοιχεία στον άνθρωπο, καθώς καταφέρνουν να τον ενώνουν με τον υπόλοιπο κόσμο, έστω και μέσω μιας οθόνης, όπως επίσης και να τον ψυχαγωγήσουν μιας κι έχουν άπειρο, ενδιαφέρον υλικό, για διασκέδαση, ενημέρωση, διαφήμιση. Μήπως τελικά όμως κάποιοι από εμάς βολευόμαστε λέγοντας «μου κάνει καλό»;
1. Ο παράγοντας άγχος
Ένα αποτέλεσμα της χρήσης των social media είναι το άγχος. Άγχος, μην τυχόν κάποιος ανέβασε κάτι σημαντικό και δε βρούμε ίντερνετ και το χάσουμε, άγχος μήπως ανεβάσει κάτι κάποιος που μας ενδιαφέρει και δεν προλάβουμε να το δούμε πριν το σβήσει. Άγχη για πράγματα που αν δεν είχαμε εξαρχής ασχοληθεί με όλες αυτές τις εφαρμογές δε θα μας ενδιέφεραν ποτέ. Πανικοβαλλόμαστε μην τυχόν και μείνει από μπαταρία το κινητό μας, όχι από φόβο ότι θα ανησυχήσουμε κάποιον που θα μας ψάξει, αλλά επειδή θα στερηθούμε για ώρες το scrolling της αρχικής του Instagram, λες και δεν υπάρχει κάτι πιο ουσιώδες να κάνουμε. Αποκτάμε στην πορεία και άγχη όπως «μήπως χακάρουν το προφίλ μου και διαβάσουν κάτι που δε θα έπρεπε στα μηνύματά μου» ή, «αν αυτός που μπλόκαρα με βρει από άλλο προφίλ και μ’ απειλήσει» γιατί κατά βάθος γνωρίζουμε πως ακόμη κι αν κάναμε τα social ρουτίνα μας δεν παύουν να εγκυμονούν κινδύνους.
2. Ζηλεύεις όσα πριν δεν ήθελες καν
Επιπλέον, όσο περισσότερο ψάχνεσαι και μαθαίνεις το χώρο κι όλη τη βιομηχανία που δημιουργεί μια εφαρμογή, τόσο περισσότερο βλέπεις άτομα τα οποία ξεκινάς ασυνείδητα να θαυμάζεις και στην πραγματικότητα χωρίς καν κάποιο ουσιαστικό λόγο. Άτομα που απλώς αφιέρωσαν ώρες ώστε να δημιουργήσουν ένα ωραίο προφίλ τραβώντας διαφημιστές μέχρι ν’ αποφασίσουμε πως είπαν κάτι που δε μας άρεσε και να τους πετάξουμε στον κάδο. Βουτάμε σ’ ένα μη υγιές κλίμα μέσω των προφίλ μας που είναι τόσο επιτηδευμένο, κάνοντάς μας να τα ζηλεύουμε και το χειρότερο είναι πως πιάνεις τον εαυτό σου να ζηλεύει πράγματα που ποτέ πριν δεν αισθάνθηκε την ανάγκη ν’ αποκτήσει. Μια μείωση της αυτοπεποίθησής μας σε ακραίο βαθμό κι αυτό για άτομα που πολλές φορές δημιουργούν ψεύτικες εικόνες, και που στην τελική ίσως πιέζονται να πλασάρουν ευτυχία ενώ νιώθουν χειρότερα από μας.
3. Η τεμπελιά
Απορούμε πώς δε βελτιωνόμαστε π.χ. στις δουλειές μας έτσι ώστε να γίνουμε πλουσιότεροι ή ν’ αποκτήσουμε ευκαιρίες, ενώ παράλληλα αποσυντονιζόμαστε κάθε τρεις και λίγο κοιτώντας τα κινητά και τις εφαρμογές μας και πάμε οι ίδιοι τις δουλειές μας πίσω. Ζηλεύουμε τις ωραίες βόλτες κάποιας influencer ενώ εμείς αντί να βγούμε να βρούμε ένα όμορφο μέρος καθόμαστε στον καναπέ και χαζεύουμε το προφίλ της λέγοντας «δες τι ωραία, θέλω κι εγώ.»
4. Ο τρίτος μοχλός στη σχέση
Υπάρχουν και φορές που τα social media μας δημιουργούν προβλήματα εκεί που δεν υπάρχουν. Ακραίους καβγάδες με τους συντρόφους μας για ανούσια πράγματα όπως likes και follows, καχυποψία από το πουθενά, φόβος κι έλλειψη εμπιστοσύνης, ακόμα κι αν ο άλλος μας δείχνει έμπρακτα πόσο αφοσιωμένος είναι. Παρεξηγήσεις με φίλους του τύπου «με ακύρωσες για να διαβάσεις κι εσύ πίνεις καφέ», και στην πραγματικότητα απλώς έτυχε ν’ ανεβάσεις μια άκυρη φωτογραφία στο διάλειμμά σου από μια άκυρη μέρα που έπινες κάπου έξω έναν καφέ. Ανούσιες αφορμές για καβγά εξαιτίας ενός ποστ ή story. Καταλήγουμε να κρίνουμε ποιος είναι ο άλλος από το τι ανεβάζει χωρίς να μπούμε στη διαδικασία να τον μάθουμε, δημιουργώντας διαδικτυακές φιλίες με άτομα που από κοντά δε θα τα χωνεύαμε καν, κι αφήνουμε τον καθένα να μας εξαπατεί ή να μας κοροϊδεύει πίσω από τη μάσκα ενός μηνύματος.
Στην πραγματικότητα θα μπορούσαμε όντως να ενωθούμε και να εξελιχτούμε, αν πραγματικά αυτό θέλαμε, μέσω των social media κι έχει συμβεί κατά καιρούς. Τελικά ίσως απλώς τα χρησιμοποιούμε σαν δικαιολογία για όλα αυτά που δεν κάνουμε. Σημαντικό είναι ν’ αντιληφθούμε όμως πως μιλάμε για μια εικονική πραγματικότητα με την οποία ασχολούμαστε ενώ υπάρχει η πραγματική πραγματικότητα εκεί έξω, για την οποία φοβούμενοι εθελοτυφλούμε. Ίσως τελικά η λύση είναι απλώς να δίνουμε τον χρόνο μας σε πράγματα που δεν εξαφανίζονται με μια απεγκατάσταση.
Θέλουμε και τη δική σου άποψη!
Στείλε το άρθρο σου στο info@pillowfights.gr και μπες στη μεγαλύτερη αρθρογραφική ομάδα!
Μάθε περισσότερα ΕΔΩ!
Συντάκτης: Ελένη Τ.
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
