Μέσα στη μέρα του ο καθένας μας κάνει πολλές και διάφορες σκέψεις για το «μετά» -είτε αυτό είναι το μετά από δύο ώρες ή το μετά από δύο χρόνια- και συχνά η διάθεσή μας όταν οραματιζόμαστε το μέλλον, δεν είναι ψύχραιμη, οπότε κι επιφέρει αρκετές αγχωτικές κι απαισιόδοξες σκέψεις. Το «μετά», είναι κάτι που ποτέ δεν παύει να μας βασανίζει και το χειρότερο είναι ότι σήμερα είναι το «μετά» για το οποίο ανησυχούσαμε χθες, οπότε όλο το άγχος συνεχίζει να υπάρχει σ’ έναν φαύλο κύκλο.
Δεν είναι τόσο η αγωνία για το τι πρόκειται να συμβεί που μας αγχώνει, παρά οι πολλοί και διάφοροι φόβοι μας, που μιας και δεν έχουν πάντα βάση χαρακτηρίζονται άνετα κι ως «φοβίες». Το να γίνουν οι φοβίες αυτές εμμονές είναι πανεύκολο, αν δεν κόψουμε το πρόβλημα από τη ρίζα του, αν δηλαδή δεν τις αποβάλλουμε έγκαιρα και καταλήξουμε να σκεφτόμαστε το χειρότερο σενάριο κάθε μέρα και σε κάθε κατάσταση. Ο νους μας μπορεί να προβληματιστεί με οποιοδήποτε κακό σενάριο σκεφτεί μια δεδομένη στιγμή, λογικό ή και όχι. Οι συνηθέστερες απαισιόδοξες σκέψεις που κάνουμε ασυνείδητα είναι οι εξής:
1. Δε θα πετύχω
Όσο μεγαλώνουμε, τόσο ευκολότερο μας είναι να κατηγορήσουμε τους εαυτούς μας για όλα αυτά που δεν έχουμε καταφέρει, είτε λόγω του ότι τα κατάφεραν άλλοι στη θέση μας, είτε γιατί έχουμε μια σειρά αποτυχιών και σκεφτόμαστε πως φταίμε εμείς γι’ αυτό, είτε νιώθουμε πως δεν αξίζουμε την επιτυχία. Πολύ πιθανό είναι να χάνουμε ευκαιρίες για εξέλιξη μόνο και μόνο εξαιτίας αυτού του φόβου πως θα αποτύχουμε, πως δεν είμαστε αρκετά καλοί, κάτι που μας κάνει να γινόμαστε εμείς οι ίδιοι η αιτία που δεν τα καταφέρνουμε.
Μια απαισιόδοξη σκέψη είναι πολύ πιο επικίνδυνη απ’ όσο νομίζουμε και φυσικά η λύση δεν είναι να πετάμε στα σύννεφα, υπεραισιόδοξοι για το ιδανικό σενάριο, δεν είναι όμως σίγουρα κερδοφόρο και το να σκεφτόμαστε συνεχώς αρνητικά. Η επιτυχία έρχεται με κόπο και τα πράγματα που θέλουν κόπο είναι πολυτιμότερα από εκείνα που σου ήρθαν εύκολα. Θέλει ακόμη χρόνο, που σημαίνει ότι θέλει κι επιμονή και υπομονή κι ο χρόνος που παίρνει η επίτευξή της δεν είναι κατά κανόνα σταθερός. Ακόμη και κοινό στόχο να έχεις με κάποιον, δε σημαίνει πως αν εκείνος το κατάφερε γρηγορότερα το άξιζε και παραπάνω ή ότι τελείωσε η διορία σου.
2. Δε θα είμαι ποτέ ευτυχισμένος
Αυτή ίσως να είναι και η πιο βλαβερή για τους εαυτούς μας σκέψη, διότι όσο περισσότερο το λέμε στον εαυτό μας άλλο τόσο το πιστεύουμε κάνοντας το λάθος να το ενστερνιζόμαστε σαν 100% σίγουρο ενδεχόμενο. Προφανώς και δεν μπορούμε να είμαστε απόλυτοι για το τι συναισθήματα θα έχουμε στο μέλλον, συνεπώς το «δε θα καταφέρω να γίνω ευτυχισμένος ποτέ», είναι και λίγο παράλογη σκέψη, διότι η ευτυχία είναι ουτοπική για έναν άνθρωπο που προσπαθεί να την κατακτήσει σε καθημερινή βάση.
Αναζητώντας την τέλεια ζωή είναι σαν να κυνηγάμε το ουράνιο τόξο, ενώ η πραγματική ευτυχία, που βρίσκεται στις στιγμές, χάνεται, καθώς μόνοι μας τις αντικαθιστούμε με το αίσθημα του ανικανοποίητου. Σκοπός μας θα έπρεπε να είναι ν’ απολαμβάνουμε τα «ασήμαντα», διότι στην πραγματικότητα όλ’ αυτά τα «σημαντικά» που μπορεί ν’ αναζητάμε δεν είναι πάντα στο μέρος που ψάχνουμε.
3. Δε θα βελτιωθούν τα πράγματα
«Δε θα φτιάξουν οι καταστάσεις», «δε θ’ αλλάξουν οι συνθήκες», «δεν αλλάζουν οι άνθρωποι», «δε θα φτιάξει ο κόσμος». Οι παραπάνω φράσεις δεν είναι απλώς αρνητικές σκέψεις, είναι και δικαιολογίες για να μην προσπαθούμε, δικαιολογίες για να επαναπαυτούμε και να τα παρατήσουμε, δικαιολογίες για να πείσουμε τους εαυτούς μας πως δεν μπορούμε να βελτιωθούμε.
Η απαισιοδοξία για κάποιους λειτουργεί και σαν αγχολυτικό. Σκέφτονται, «αν περιμένω τα χειρότερα από την αρχή ό,τι και να συμβεί θα είμαι προετοιμασμένος, δε θα χρειαστεί να αγχωθώ για το αν γίνει αυτό που θέλω». Μ’ αυτή τη σκέψη περιμένουν και περιμένουν άπραγοι. Ασφαλώς κι είναι εφικτό να συμβεί το χειρότερο πιθανό σενάριο, είναι όμως ειλικρινά καλύτερο να ξέρεις πως δεν έκανες τίποτα για αυτό; Όσο αιτιολογείς την αδράνειά σου κατηγορώντας τη ζωή ή την κοινωνία, ή τους άλλους, άλλο τόσο κλέβεις τη ζωή σου από τον εαυτό σου. Ακόμη κι αν δεν αλλάξουν πολλά με το πέρασμα του χρόνου, εμείς μπορούμε να παλέψουμε έτσι ώστε να περνάμε τον χρόνο μας όπως είμαστε, όπου είμαστε και με όσα έχουμε.
4. Κάτι κακό θα συμβεί
Το να συμβεί κάτι κακό είναι μέσα στη ζωή· συχνά είναι άδικο, παρ’ όλα αυτά δε συνέβη επειδή είχες προαίσθημα. Το λογικό, είναι να έχεις συνεχώς τη σιγουριά πως θα συμβεί κι όταν γίνει το παραμικρό να πειστείς πως «τα ‘λεγες εσύ». Οι απαισιόδοξες σκέψεις για τη χειρότερη δυνατή έκβαση δεν είναι κάτι που προβλέπεται. Είναι σίγουρα εξουθενωτικό το να πάει συνεχώς ο νους μας στο κακό, διότι δεν μπορούμε να χαρούμε καμία όμορφη στιγμή, έχοντας τον φόβο πως θα χαλάσει κι αυτή. Προϊδεαζόμαστε πως κάτι θα «στραβώσει» χωρίς να δώσουμε μια ευκαιρία κι από τη σιγουριά μας μπορεί να χάσουμε κάτι που άξιζε, για ένα κακό προαίσθημα.
Αυτό που χρειαζόμαστε καμιά φορά είναι λιγάκι παραπάνω εμπιστοσύνη στη ζωή. Δεν είναι πάντα αυτό που θέλουμε κατάλληλο για εμάς, ίσως και γι’ αυτό να μην το αποκτάμε. Ένα συμβάν, επίσης, που μοιάζει κακό στο παρόν, ίσως είναι σωτήριο για το μέλλον μας. Μια κακή στιγμή, τέλος, δε σημαίνει μια κακή ζωή. Ας το θυμόμαστε κι αυτό.
Θέλουμε και τη δική σου άποψη!
Στείλε το άρθρο σου στο info@pillowfights.gr και μπες στη μεγαλύτερη αρθρογραφική ομάδα!
Μάθε περισσότερα ΕΔΩ!
Συντάκτης: Ελένη Τ.
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
