«Θέλω να μείνω μόνος να σκεφτώ», «θέλω να μείνουμε λίγο χώρια», «θέλω να κάνουμε ένα διάλειμμα απ’ τη σχέση», «θέλω να κρατήσουμε απόσταση μέχρι να ξεκαθαριστούν τα πράγματα». Αυτές και πολλές άλλες ατάκες που ενώ δείχνουν ότι υπάρχει μέσα τους μια δόση ελπίδας, στις περισσότερες των περιπτώσεων τις ερμηνεύουμε ως προφάσεις χωρισμού. Το θέμα είναι γιατί ζητάμε απόσταση ενώ μέσα μας ξέρουμε πως έχει τελειώσει.
Η αλήθεια είναι πως κανείς δεν μπορεί να προβλέψει το τέλος μιας σχέσης, παρ’ όλα αυτά μπορεί να εντοπίσει τα σημάδια που το προδίδουν. Κάποια ξενέρα, κάποιο ανικανοποίητο, κάποια αλλαγή στη συμπεριφορά. Για κάποιο λόγο όμως, αντί να εστιάσουμε στα σημάδια, συνήθως τ’ αγνοούμε πείθοντας τους εαυτούς μας ότι δεν υπάρχει λόγος ανησυχίας, φοβούμενοι μην ταραχτούν τα νερά μας και χαλάσει κάτι που δε θέλουμε. Συγκεκριμένα, σκεπτόμενοι τα καλά της σχέσης, τα θετικά στοιχεία του συντρόφου μας και τα τόσα πλάνα που μπορεί να κάναμε για το μέλλον, αρνούμαστε να δεχτούμε πως οι καταστάσεις μπορεί να ήρθαν έτσι, ώστε όλο αυτό το ωραίο συννεφάκι που φτιάξαμε να εξατμιστεί και να προσγειωθούμε στην πραγματικότητα με τα μούτρα.
Πολλοί βλέπουν τις σχέσεις σαν επενδύσεις, κι εδώ που τα λέμε δεν έχουν κι άδικο, μιας και σπαταλάμε χρόνο, ενέργεια, την ψυχή μας ολόκληρη καμιά φορά. Το λάθος που κάνουμε ωστόσο, είναι πως ξεχνάμε ότι κι ο χωρισμός καμιά φορά είναι αυτός που μπορεί να μας εξελίξει και το να μένεις, μπορεί να είναι αυτό που δε σε αφήνει να κάνεις βήματα, αλλά να σε κρατά στάσιμο κάπου που πια δεν έχει ουσία να είσαι.
Μια περίπτωση είναι να πέσαμε έξω για όσα νομίζαμε ότι δε θα μας ενοχλούν, περιμένοντας από το ταίρι μας να τα διορθώσει, κάτι το οποίο δε γίνεται και τόσο εύκολα- ειδικά αν αυτά που μας ενοχλούν είναι κομμάτι του χαρακτήρα του. Οπότε ο χωρισμός μοιάζει να είναι μονόδρομος. Καμιά φορά όμως, ζητάμε χρόνο πιστεύοντας πως θ’ αλλάξει αυτό που νιώθουμε οι ίδιοι, πιστεύοντας πως είμαστε υπερβολικοί, πως δεν έχουμε το δικαίωμα να νιώθουμε έτσι επειδή ο σύντροφός μας είναι τέλειος. Ζητάμε απόσταση για να προσδιορίσουμε μέσα μας τους λόγους που νιώθουμε τύψεις να το τελειώσουμε, μιας και το ταίρι μας δεν έκανε κάτι για να το αξίζει.
Στη περίπτωση αυτή, μπορεί το πρώτο επίπεδο να λέει ότι νοιαζόμαστε για τα αισθήματα της σχέσης μας, ενώ στην ουσία δε θέλουμε ν πληγώσουμε το εγώ μας, αφού θα καταλήξουμε οι κακοί στην ιστορία του. Αν ήμασταν στη θέση του, ξέρουμε πως ούτε εμείς θα θέλαμε έναν άνθρωπο στη ζωή μας που δε νιώθει όσα εμείς και δεν είναι αμοιβαίο, κάτι που κάνει το χωρισμό μονόδρομο και σ’ αυτή την περίπτωση.
Υπάρχουν πάλι περιπτώσεις που η απόσταση κι ο χρόνος χώρια, μπορούν να φέρουν θετικά αποτελέσματα, μα στις περιπτώσεις αυτές υπάρχουν ουσιαστικές λύσεις και θέληση να τις βρεις. Όταν κατά βάθος ξέρεις πως δεν τραβάει άλλο, όταν αισθάνεσαι ότι χώρια από τον άνθρωπό σου αναπνέεις πιο άνετα και χαλαρά, όταν στην ιδέα να είσαι μόνος, είτε πανικοβάλλεσαι είτε ανακουφίζεσαι, μα δε λυπάσαι, πρέπει να το αφήσεις να κάνει τον κύκλο του και ν’ ακολουθήσεις το ένστικτό σου. Να χωρίσεις.
Βγες από καταστάσεις για τις οποίες δε νιώθεις σιγουριά κι όταν βρεθείς εκεί που πραγματικά θα θες να είσαι, δε θα έχεις ανάγκη ν’ απομακρυνθείς. Θα σου βγαίνει να είσαι παρών όσο περισσότερο γίνεται. Στο κάτω κάτω, μην ξεχνάς πως καμιά φορά μια συζήτηση αρκεί. Το να επαναλαμβάνεσαι, να ζητάς χρόνο και να καταλήγεις να κάνεις τους ίδιους καβγάδες ξανά και ξανά δεν ωφελεί κανέναν. Δέξου το τέλος όταν έρχεται κι εμπιστεύσου τα σημάδια. Ακόμα κι αν τελειώσει, κάτι η ζωή συνεχίζεται.
Θέλουμε και τη δική σου άποψη!
Στείλε το άρθρο σου στο info@pillowfights.gr και μπες στη μεγαλύτερη αρθρογραφική ομάδα!
Μάθε περισσότερα ΕΔΩ!
Συντάκτης: Ελένη Τ.
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
