Καμιά φορά είναι καλύτερο να φεύγεις παρά να μένεις για το τίποτα

Οι ατάκες όπως «δεν μπορώ να ζήσω μακριά σου» ή «μη με αφήσεις ποτέ» κάποτε ακούγονταν ρομαντικές, δεν ήταν ποτέ όμως. Οποιαδήποτε μορφή εξάρτησης είναι προβληματική, ακόμη κι αν αφορά τους πιο κοντινούς μας ανθρώπους. Ο φόβος της εγκατάλειψης είναι από τα πράγματα που δύσκολα ένας άνθρωπος αποδέχεται και παραδέχεται πως έχει, μιας και το ερμηνεύει σαν αδυναμία. Φοβάται πως αν φανεί ότι έχει ανάγκη την παρουσία κάποιου, θα παρεξηγηθεί, επομένως μπορεί να ζει σε μόνιμο καθεστώς φόβου και προσκόλλησης, ενώ παρουσιάζεται ταυτόχρονα ως αποφευκτικός.

Για παράδειγμα, κάποιος που θυμώνει έντονα όταν του ακυρώνουν πλάνα, δε σημαίνει απαραίτητα πως το θεωρεί όντως τόσο μεγάλη αφορμή για καβγά, αλλά η οργή του μπορεί να προκύπτει από τον φόβο πως απορρίπτεται με τον τρόπο αυτό. Το ίδιο ισχύει και για ένα αναπάντητο μήνυμα. Ένα ακόμη σημάδι που προδίδει τον φόβο αυτό, είναι η συνεχής ανάγκη για επιβεβαίωση. Σε μια σχέση, μπορεί το ταίρι σου να σου δείχνει πως σ’ αγαπάει, μα με την παραμικρή αφορμή που σου παρουσιάζεται, αρχίζεις να αμφιβάλλεις για το αν έχει αυτά τα συναισθήματα ακόμη. Η ανάγκη για επιβεβαίωση δηλώνεται κι άμεσα, με ερωτήσεις όπως «μ’ αγαπάς;», ή «περνάς σίγουρα καλά μαζί μου;», ερωτήσεις που γίνονται για να καθησυχαστεί το άτομο που τις κάνει, πως όλα είναι καλά και δεν σκοπεύει κανείς να το αφήσει.

Το σημαντικό είναι να αντιληφθεί το άτομο που έχει αυτή τη φοβία πως φθείρεται κι αναλώνεται και τις περισσότερες φορές δυστυχώς χωρίς λόγο. Πράγμα ιδιαιτέρως δύσκολο να συμβεί, αφού μιλάμε για φοβίες που πολύ συχνά έχουν εντυπωθεί στη συμπεριφορά μας. Η υπερβολή των πραγμάτων είναι κακός σύμμαχος που θολώνει ακόμα περισσότερο την κρίση. Έτσι, αν ένα άτομο αδυνατεί ν’ αναγνωρίσει τον φόβο εγκατάλειψης και δε ζητήσει βοήθεια, είναι πιθανό να μπλέκει σε σχέσεις, είτε που θα του επιβεβαιώσουν τη φοβία του αυτή εγκαταλείποντάς το, είτε θα αδυνατεί να δει ότι η σχέση του ενδιαφέρεται να μείνει στη ζωή του, κάνοντας σενάρια εκτός πραγματικότητας και παρουσιάζοντας συμπεριφορές χαμηλής αυτοεκτίμησης.

Οι άνθρωποι που μας αγαπάνε, όμως, και μας το έχουν τόσες φορές εκφράσει, δεν μπορούν καθημερινά να τεστάρονται. Δεν μπορούμε να έχουμε κι εμείς την απαίτηση από εκείνους να το κάνουν, να προσπαθούν δηλαδή συνεχώς ν’ αποδεικνύουν πως μας αγαπούν και ν’ αναγκάζονται να παρουσιάζουν πειστήρια. Μερικές φορές πρέπει να εμπιστευόμαστε και τα λόγια τους, χωρίς να επιμένουμε πως θέλουμε πάντα κάτι από εκείνους για να πειστούμε.

Δε φαίνεται μόνο από τις μεγάλες κινήσεις τύπου εκπλήξεις, δώρα και ταξίδια το ενδιαφέρον, ούτε είναι ρεαλιστικό να είμαστε σαν ρομαντική ταινία στη ρουτίνα μας. Αντίθετα, πρέπει να εστιάζουμε στα μικρά πράγματα που κάνει η σχέση μας, οι φίλοι μας, οι δικοί μας άνθρωποι για εμάς. Πράγματα όπως το να μας ρωτούν πώς ήταν η μέρα μας, να προσφέρονται να μας βοηθήσουν αν βλέπουν πως δυσκολευόμαστε σε κάτι, να βεβαιώνονται πως κοιμηθήκαμε καλά ή φάγαμε.

Τέλος, αυτό που πρέπει να αποτυπωθεί στο μυαλό όσων φοβούνται την εγκατάλειψη, και γενικότερα στα μυαλά όλων μας, είναι πως ακόμη κι αν μας εγκαταλείψουν δε θα έπρεπε να παίρνουν φεύγοντας τη θέλησή μας να συνεχίζουμε ν’ αγαπάμε και να εμπιστευόμαστε, κι εμείς δε θα έπρεπε να δίνουμε τη δύναμη αυτή. Οι άνθρωποι που θα παραμείνουν, είναι αυτοί για τους οποίους θα προσπαθήσουμε. Και καμιά φορά, είναι καλύτερο να φεύγεις, παρά να μένεις για το τίποτα, ή για πεις ότι έμεινες.

Θέλουμε και τη δική σου άποψη!

Στείλε το άρθρο σου στο info@pillowfights.gr και μπες στη μεγαλύτερη αρθρογραφική ομάδα!

Μάθε περισσότερα ΕΔΩ!