Οι έρωτες της παιδικής-εφηβικής ηλικίας συνήθως είναι μια γλυκιά μακρινή ανάμνηση όταν βρισκόμαστε πλέον στην ενηλικίωση. Κρατάμε στη θύμησή μας τις στιγμές, τα αθώα συναισθήματα, τα πρώτα καρδιοχτύπια, έχοντας κατά νου πως όπως και να ‘χουν οι καταστάσεις πάντα θα είναι από τα γεγονότα που καθόρισαν την έναρξη της ερωτικής μας ζωής, είτε προχώρησε είτε όχι. Μερικές φορές, ο πρώτος έρωτας του καθενός είναι και η πρώτη γνωριμία με την απογοήτευση και τη θλίψη στο τομέα των σχέσεων κι αυτός που μας μαθαίνει να πονάμε. Έχοντας τον έρωτα αυτό στο μυαλό μας, θυμόμαστε όλα όσα δεν πρέπει να επαναλάβουμε και ποια πράγματα τελικά δεν κάνουν για εμάς.
Μπορεί να χαρακτηριστεί ίσως και τυχερός κάποιος που κατάφερε να πληγωθεί νωρίς ηλικιακά, μιας και τώρα έχει ήδη αποκτήσει τη «σοφία» ώστε να ξέρει πότε αξίζει να δώσει χρόνο κι ενέργεια σ’ έναν άνθρωπο και πότε είναι παρορμητική μια κίνηση λόγω ενθουσιασμού. Με τον τρόπο αυτό σίγουρα εκτιμά τον εαυτό του περισσότερο κι είναι καλά μέσα του- έτοιμος να βρει τον έρωτα που του ταιριάζει. Ωστόσο, μερικοί άνθρωποι δεν ένιωσαν την απογοήτευση του να ψάχνουν χωρίς να βρίσκουν τον άνθρωπό τους, διότι εκείνη είχαν την ευκαιρία να τον βρουν από μικροί. Εκείνοι, χωρίς να το γνωρίζουν, είχαν δεθεί τόσο με τον έρωτα που γνώρισαν στην τρυφερή τους ηλικία που κατέληξαν να είναι μαζί χρόνια μετά. Έτυχε να ταιριάξουν, να συνεννοούνται, να διασκεδάζουν, να επικοινωνούν και να τα βρίσκουν, κι αν αυτό το βρεις σ’ έναν άνθρωπο από νωρίς στη ζωή, αισθάνεσαι πως είναι ανούσιο να το ψάξεις μετέπειτα αλλού, ειδικά αν στον χρόνο τα συναισθήματα δε φθείρονται, αλλά μεγαλώνουν.
Διατηρώντας μια σχέση μ’ έναν άνθρωπο που ξέρεις από μικρή ηλικία, κάποια χρόνια μετά, σε κάνει πραγματικά αισθάνεσαι λες και τα έχεις με κάποιον που σε ξέρει από πάντα. Δεν αγχώνεσαι για τις προθέσεις του μιας και ξέρεις τον τρόπο που κινείται κι εκείνος το ίδιο. Έχετε αναπτύξει την εμπιστοσύνη με τον καιρό και δεν έχετε ανούσιους καβγάδες ζήλιας κι ανασφάλειας. Πολλές φορές ακόμη, δεν υπάρχει καν λόγος να προσπαθείς να εξηγήσεις τι νιώθεις γιατί το πιθανότερο είναι ότι θα το έχει ήδη αντιληφθεί και θα ξέρει ακριβώς πώς να σε βοηθήσει.
Το καλύτερο κομμάτι των σχέσεων αυτών είναι πως είναι σαν να έχεις ένα σύντροφο κι έναν κολλητό φίλο στον ίδιο άνθρωπο. Κάποιον που ξέρει ποιος είσαι και σ’ εκτιμάει ακριβώς γι’ αυτό, χωρίς να σε κρίνει. Κάποιον που ξέρει τα όνειρά σου και τους στόχους σου και σ’ ενθαρρύνει να τα πετύχεις. Που ξέρει τους φόβους σου και τις πληγές σου και φροντίζει να τα διώχνει μακριά σου, που σε θαυμάζει, ακόμα κι αν αλλάζεις με τα χρόνια, γιατί όσο εξελίσσεσαι, είσαι πάντα ο ίδιος μεγάλος έρωτας.
Ωστόσο, το ότι είναι σαν να γνωρίζεστε από πάντα είναι κι αυτό που θα κάνει το τέλος ακόμα πιο επίπονο, μιας και δε θυμάσαι τη ζωή σου πριν από εκείνον. Την περάσατε σχεδόν όλη μαζί. Στις περιπτώσεις που έρωτας έχει σβήσει βέβαια κι από τις δύο πλευρές, ο χωρισμός είναι μονόδρομος, και με τον τρόπο αυτό θα κλείσει όσο ωραιότερα γίνεται, μιας κι υπάρχει αμοιβαία κατανόηση και σεβασμός. Για να αποφευχθεί όμως αυτό θα πρέπει να πολεμάτε μαζί τον κοινό σας εχθρό που είναι η ρουτίνα. Είναι απόλυτα λογικό και φυσιολογικό για δύο ανθρώπους που έχουν περάσει τόσα χρόνια μαζί ν’ αρχίσουν να βαριούνται την καθημερινότητά τους. Αν σκεφτείς «είμαστε τόσα χρόνια μαζί γιατί να φύγει», έχεις ήδη χάσει την μπάλα.
Ο άνθρωπός σου δε θα ξεχάσει ποτέ τους λόγους για τους οποίους σ’ ερωτεύτηκε, δεν είναι κακό όμως να τους θυμίζεις πού και πού. Να μην αφήνεις τον χρόνο να περνάει χωρίς να κάνεις πράγματα για τον άλλον, πράγματα που ξέρεις πως τον ευχαριστούν και τον κάνουν χαρούμενο. Κάνε εκπλήξεις, δε χρειάζεται να είναι κάτι υπερβολικό αν δεν έχεις αυτή την άνεση, μια μικρή κίνηση αρκεί. Όσο παλεύετε κι οι δύο για τη σχέση, τόσο δυνατότερη θα γίνεται και δε θα υπάρχει πρόβλημα που δε θα καταφέρετε να ξεπεράσετε.
Έχοντας δίπλα σου έναν άνθρωπο από παλιά, γίνεσαι ευτυχισμένος γιατί είναι ένα δείγμα πως ο ρομαντισμός υπάρχει. Είναι άξιοι σεβασμού δυο άνθρωποι με τόσο σπουδαία θέληση να κάνουν κάτι να δουλέψει. Και να μην ξεχνάμε το παιδί που ήμασταν, γιατί εκείνο ήταν που επέλεξε τον άνθρωπό μας, οπότε ίσως είναι σπουδαιότερο κριτήριο αυτό, απ’ όσο νομίζαμε.
Θέλουμε και τη δική σου ιστορία!
Στείλε το άρθρο σου στο info@pillowfights.gr και μπες στη μεγαλύτερη αρθρογραφική ομάδα!
Μάθε περισσότερα ΕΔΩ!
Συντάκτης: Ελένη Τ.
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
