Τα καλύτερα σου είπαν πως έρχονται κι εσύ ήλπιζες και περίμενες. «Το καλό πράγμα αργεί να γίνει» ή έστω έτσι σου έμαθαν, κι εσύ με τη σειρά σου έμαθες να είσαι υπομονετικός. Καθώς όμως περνούσαν οι μέρες, οι μήνες, τα χρόνια, άρχισες να αναρωτιέσαι πόσο λογικό είναι να περιμένεις ή πώς είναι δυνατόν οι άλλοι να βλέπουν αποτελέσματα πιο γρήγορα από σένα στα όνειρα και τα πλάνα τους. Πώς κατάφεραν και βρήκαν λύσεις στα προβλήματά τους; Φτάνει κάποια στιγμή που νιώθεις πως η υπομονή σου έχει πια εξαντληθεί και έχει πάψει να σου δίνει ελπίδα. Μοιάζει τώρα περισσότερο να σε φθείρει, καθώς έχεις πάψει να βλέπεις τη θετική πλευρά της. Κάποτε κάθε μέρα που περνούσε ένιωθες να φτάνεις πιο κοντά στον στόχο σου. Πλέον, δεν είναι παρά μια ακόμη μέρα να σου υπενθυμίζει πως δεν τα κατάφερες.
«Άραγε να φταίω εγώ;», σκέφτεσαι, αλλά δεν είναι ότι απλώς στεκόσουν και περίμενες. Πάλευες, και μάλιστα καθημερινά, γιατί ήξερες πως δε θα σου έρθουν όλα έτοιμα και πως τα αγαθά αποκτώνται με κόπους. Οπότε, με κάθε στόχο που έβαζες, έβαζες παράλληλα και τα δυνατά σου να τον εκπληρώσεις, και προσπαθούσες με επιμονή να τον πετύχεις. Αυτό είναι το χειρότερο κομμάτι. Να ξέρεις πως δεν εκπληρώθηκε αυτό που θες, ενώ δούλεψες. «Αποτυγχάνουν όσοι δεν προσπαθούν», σου έλεγαν. Πώς είναι δυνατόν, λοιπόν, να απέτυχες κι εσύ που έκανες ό,τι καλύτερο μπορούσες; Η απογοήτευση μοιάζει ακόμα μεγαλύτερη γιατί αν δεν είχες προσπαθήσει θα μπορούσες να πεις έστω ένα «δεν πειράζει». Τώρα φαίνεται σαν να έκανες εσύ το λάθος, σαν να είσαι υπαίτιος που οι κόποι σου δεν απέδωσαν.
Η αναμονή θέλει κι επιμονή, ενώ κάποτε η υπομονή μοιάζει αβάσταχτη και κλιμακώνεται ανάλογα με το πόσο ποθείς αυτό που αναμένεις ή αυτό που τόσο σε αγχώνει. Υπάρχουν πράγματα που ξέρεις πως μπορεί να πάνε στραβά, μα υπάρχουν φορές που δε σε νοιάζει. Η αναμονή είναι βιώσιμη όταν δεν έχεις κάτι συγκεκριμένο να περιμένεις. Αρχίζει ωστόσο να πονάει όταν νιώθεις μακριά από αυτά που θες πολύ, και ιδιαίτερα όταν δε γίνεται κάτι που να προμηνύσει ότι πλησιάζεις. Στην παιδική σου ηλικία οι απογοητεύσεις έμοιαζαν σαφώς μεγαλύτερες, κι αυτό καμιά φορά σε παρηγορεί, να μπορείς δηλαδή να λες στον εαυτό σου πως πλέον απογοητεύεσαι πιο δύσκολα. Η σύγκριση με το ακόμα δυσκολότερο παρελθόν σου είναι ίσως το κλειδί για να συνεχίσεις την προσπάθεια.
Η ελπίδα ωστόσο δεν είναι πάντα ικανό κίνητρο για να συνεχίσεις. Όταν βλέπεις πως κουράζεσαι περιμένοντας σε βαθμό που χάνεις κάποια πράγματα ή ακόμη χειρότερα τον εαυτό σου, τότε μάλλον πρέπει να αναλογιστείς πέρα από την απογοήτευση και τα οφέλη του να τα παρατήσεις. Κάποιες φορές είναι προτιμότερο να χάνουμε μια μάχη, παρά ολόκληρή τη ζωή και τις νέες ευκαιρίες που μπορεί να μας προσφέρει. Σκέψου τις φορές που αφιέρωσες πολλή ενέργεια και κόπο σε κάτι που τελικά δε σου βγήκε. Σκέψου όλες τις στιγμές που είπες πως δεν άξιζε τον χρόνο σου, κι όλες εκείνες που πληγώθηκες όταν αντιλήφθηκες πως τον χρόνο αυτό δε θα τον πάρεις πίσω.
Σημαντικό είναι να θέτεις στόχους για εσένα και μόνο. Πολύτιμος είναι ο χρόνος που εκπληρώνεις τα δικά σου όνειρα κι όχι των άλλων. Η υπομονή μπορεί να πονάει, αλλά όταν εκπληρωθεί αυτό που επιθυμείς, δεν περιγράφεται το χαμόγελο στα χείλη. Το ζητούμενο είναι να μην κολλάς σε ένα πράγμα. Ενώ αναμένεις, πρέπει παράλληλα να ζεις. Αν το κάνεις, θα δεις πως τη στιγμή που όσα περιμένεις θα έρθουν, θα έχεις να χαίρεσαι και για άλλα τόσα που κέρδισες στο μεταξύ. Υπάρχουν πολλοί τρόποι να κάνεις τη ζωή σου καλύτερη κι αυτό είναι μόνο η αρχή!
Θέλουμε και τη δική σου άποψη!
Στείλε το άρθρο σου στο info@pillowfights.gr και μπες στη μεγαλύτερη αρθρογραφική ομάδα!
Μάθε περισσότερα ΕΔΩ!
Συντάκτης: Ελένη Τ.
Επιμέλεια κειμένου: Βασιλική Γ.
Επιμέλεια κειμένου: Βασιλική Γ.
