«Υπάρχουν μόνο άνθρωποι που αγαπήθηκαν κι άνθρωποι που δεν αγαπήθηκαν»

«Στη ζωή υπάρχουν μόνο άνθρωποι που αγαπήθηκαν κι άνθρωποι που δεν αγαπήθηκαν.» -Μαλβίνα Κάραλη

Μια φράση, όχι από αυτές που διαβάζεις και ξεχνάς. Μια φράση από εκείνες που ξανά κοιτάς και ξανά κοιτάς, ξέροντας μέσα σου πως κρύβουν ένα παράπονο, μια αδικία. Ξέροντας, πως δίνει στην αγάπη έναν ρόλο που συχνά δεν του δίνουμε σημασία, αυτόν του καλλιεργητή του χαρακτήρα μας. Η Μαλβίνα όμως ήξερε πως η αγάπη είναι βασική προϋπόθεση για το ποιος θα γίνεις μεγαλώνοντας. Δεν υπάρχουν καλοί και κακοί άνθρωποι, είπε. Μόνο εκείνοι που έλαβαν και δεν έλαβαν αγάπη.

Σκέψου ένα πρωί που κάποιος σου είπε κάτι όμορφο, σ’ έκανε να γελάσεις, σε πήρε μια αγκαλιά. Θυμήσου τώρα, στη συνέχεια της κάθε μέρας, που ήσουν ευγενικός, χαμογελαστός, πιο ήρεμος. Ενώ στον αντίποδα, ξεσπάμε στους άλλους ή φερόμαστε άσχημα, πλάθοντας έναν καθρέφτη της θλίψης μας που γίνεται η συμπεριφορά μας.

Κι ίσως πολλά να άλλαζαν αν κατανοούσαμε τους σκληρούς ή απόμακρους ανθρώπους ως άτομα που δεν αγαπήθηκαν. Για κάποιους, το να έχουν στη ζωή τους ανθρώπους που τους αγαπάνε δεν είναι δεδομένο ή κι αν τους έχουν, δεν μπορούν πάντα να κατανοήσουν την αγάπη που δέχονται. Ίσως τελικά, όσο ουτοπικό κι αν ακούγεται, η μόνη λύση να είναι η αγάπη. Το παιδί που σε πρόσβαλλε στο δημοτικό μπορεί να θεώρησε πως έπρεπε να το κάνει για να σ’ απομακρύνει από τον φόβο πως θα το χτυπούσες, μιας και συνήθιζαν να το χτυπούν στο παρελθόν. Το αφεντικό σου ενδεχομένως να είναι απόμακρο και σκληρό απέναντί στην ομάδα γιατί αισθάνεται την αγωνία μήπως δεν ανταποκριθεί στις απαιτήσεις, που κάποτε του επέβαλαν κι αστοχούσε, οπότε τιμωρούνταν γι’ αυτό. Από την άλλη, ο άνθρωπος που αγαπάς και δεν το βλέπει, έχει μάθει να κακοποιείται συναισθηματικά, πως δεν είναι αρκετά όμορφος, έξυπνος, καλός από τους γονείς του, μέχρι που το πίστεψε.

Όλες οι όμορφες αναμνήσεις που έχουμε από ανθρώπους, είναι εικόνες από στιγμές που μας έδειξαν πως μας νοιάζονται, πως μας φροντίζουν, πως μας αγαπάνε. Έχουμε ανάγκη να μας αγαπάνε. Πόσο δύσκολο είναι ν’ ανακαλύψει τον εαυτό του κάποιος που δεν έχει όμορφα πράγματα να θυμάται, που δε γνωρίζει τι σημαίνει αποδοχή, που δεν ξέρει αν αγαπιέται, που δεν το αναγνωρίζει. Ίσως και να κλειστεί στον εαυτό του, να απομακρύνει τους άλλους ανθρώπους από κοντά του, να γίνει ως και κακοποιητικός ο ίδιος. Και ναι, κάποιοι θα τον χαρακτηρίσουν στριμμένο, μίζερο, αγενή, αχάριστο, ανάξιο προσοχής. Όμως στη πραγματικότητα είναι μόνο ένας άνθρωπος που δεν αγαπήθηκε.

Η σοφία της Μαλβίνας κρύβεται μέσα σ’ αυτή όπως και σε πολλές άλλες φράσεις της. Έκρινε την ίδια τη φύση της κριτικής και την καταδίκασε. Δε μπορείς ποτέ να ξέρεις τι έκανε κάποιον αυτό που είναι σήμερα, μπορείς να του προσφέρεις όμως με την αγάπη σου κάτι όμορφο να έχει να θυμάται αύριο. Και τότε θα μπορείς να λες πως κατάφερες έστω και λίγο, να κάνεις έναν άνθρωπο να δει ότι αγαπιέται.

Θέλουμε και τη δική σου άποψη!

Στείλε το άρθρο σου στο info@pillowfights.gr και μπες στη μεγαλύτερη αρθρογραφική ομάδα!

Μάθε περισσότερα ΕΔΩ!