Πολλές φορές κάνεις κάτι κι αυτό που σε νοιάζει πιο πολύ, είναι τι θα πουν οι άλλοι, πώς θα το πάρουν. Άλλες φορές μετράς τα λόγια σου, τα στολίζεις όσο καλύτερα γίνεται, γιατί θες αυτά που λες να αρέσουν. Σε νοιάζει πολύ η γνώμη τους και σε επηρεάζει πολύ η κριτική τους. Ο τρόπος που σε επηρεάζει λέει πολλά, αλλά ο λόγος πιθανόν να είναι ένας. Σκέφτηκες ποτέ ότι κατά βάθος πιστεύεις τα ίδια;
Το να γίνεσαι αποδέκτης μια σκληρής κριτικής και να σε ρίχνει τόσο, είναι αποτέλεσμα αμφιβολίας προς τον εαυτό σου. Όλοι μας κρύβουμε μικρές κι άλλοτε μεγάλες ανασφάλειες. Δε θα μιλήσουμε για τις ακραίες απόψεις, τις κακεντρεχείς, αυτές που δεν έχουν βάση και προέρχονται από ανθρώπους που δε σε ξέρουν καν, θα μιλήσουμε γι’ αυτές που ενώ θα μπορούσαν να σε δυναμώσουν σε ρίχνουν στα πατώματα. Η αλήθεια είναι πως κανένας δεν έχει το δικαίωμα να σου μαυρίζει την ψυχή κι ίσως κουράστηκες πια από δήθεν συμβουλές για το καλό σου. Όμως και πάλι, το ότι τα παίρνεις κάποια πράγματα κατάκαρδα οφείλεται στο ότι ενδόμυχα πιστεύεις ότι έχουν αλήθεια μέσα τους. Χωρίς αυτό να ισχύει.
Ένας φίλος σου, σου είπε κάποια στιγμή πως δεν προσπαθείς όσο θα έπρεπε γι’ αυτό που αγαπάς. Κάποιος άλλος σου είπε, πως είσαι εγωιστής. Ένα πρόσωπο από το οικογενειακό σου περιβάλλον σου έκανε παρατήρηση για τη συμπεριφορά σου. Σε πρώτη φάση σε πείραξε, αντέδρασες, προσπάθησες να τους πείσεις για το αντίθετο κι ίσως κατέληξε η συζήτηση σε αντιπαράθεση. Γύρισες σπίτι και σκοτείνιασες. Κι είναι πολλές φορές που παίρνουμε προσωπικά αυτά που δεν αφορούν εμάς, γιατί κι αυτός που τα λέει ίσως προβάλει τη δική του αντίληψη για τον εαυτό του. Άρα διπλό το κακό. Πρώτον γιατί δεχόμαστε αυτό που αφορά τον άλλον και δεύτερον γιατί εν τέλει το αναγνωρίζουμε στον εαυτό μας και μας ενοχλεί ακόμη περισσότερο.
Το θέμα είναι η δική σου διαχείριση. Κι αν ενοχλεί μια συνειδητοποίηση που έκανες, μπορείς όντως να τη διαχειριστείς σωστά κι η ενόχληση να γίνει αποδοχή και λύτρωση. Κάτσε ήρεμα και σκέψου γιατί σε ταράζει και σε επηρεάζει η άποψη που μόλις άκουσες. Μήπως κατά βάθος έχεις κάνει κι εσύ τις ίδιες σκέψεις για τον εαυτό σου; Μήπως έχεις καταλάβει τα μελανά σου σημεία, τις αδυναμίες σου, τα δυνατά σου χαρτιά; Από την άλλη μήπως αυτό που σου επισημαίνεται είναι κάτι που αντιλήφθηκες κι απλώς διαφωνείς; Το να βρεις τη διαφορά ανάμεσα στα δύο, θα φέρει μεγάλη αλλαγή στην ψυχολογία σου και στο πώς δέχεσαι -ή όχι- και γιατί μια γνώμη.
Ας το πάρουμε πάλι κι αλλιώς. Αν εσύ έχεις καταλάβει πως κάτι δεν κάνεις σωστά, αν κάτι σε ενοχλεί σε σένα, αυτή είναι μια τέλεια αφορμή για να συμφιλιωθείς με αυτό ή να το τροποποιήσεις. Η αρχή για κάθε λύση του προβλήματος είναι το να μην παίρνεις τα πράγματα προσωπικά αλλά ταυτόχρονα να σε αφορούν στο υγιή βαθμό τους. Ό,τι νιώθεις ότι σε ενοχλεί, μπορείς να το αλλάξεις κι όχι για να γίνεις αποδεκτός από τους άλλους, όχι για να τους αρέσεις, αλλά για να μην ενοχλείς εσύ εσένα καθώς είσαι η παρέα σου.
Την επόμενη φορά που θα σε φέρει άνω ποταμών μια ατάκα, μια κριτική, μια συμβουλή κάποιου, κάτσε και σκέψου, ποιος είναι, γιατί στο λέει κι αν έχει βάση αλήθειας αυτό που λέει. Μάθε να ακούς χωρίς απαραίτητα να ρουφάς άφιλτρα, η γνώμη των άλλων είναι σεβαστή, αλλά μάθε πως έχεις κι εσύ μια δική σου. Και τα σκοτάδια είναι ωραία μόνο για ρομάντζο, ταινίες κι ύπνο. Αλλιώς φοβίζουν και δε χρειάζονται. Γιατί σαν το φως δεν έχει.
Συντάκτης: Έλενα Γ.
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
