Η αδικία είναι κάτι με το οποίο ερχόμαστε αντιμέτωποι καθημερινά. Αδικία στο σπίτι, στη δουλειά, στον δρόμο. Άλλοτε αδικούμε, άλλοτε αδικούμαστε, κι άλλοτε στέκουμε απλοί παρατηρητές. Στην τελευταία περίπτωση, όταν συμβαίνει κάτι μπροστά στα μάτια μας, παίρνουμε θέση ακόμα κι αν δε θέλουμε. Όταν βρεθείς μπροστά σ΄ ένα γεγονός που κάποιος έχει αδικηθεί, το να σκεφτείς πως ό,τι συνέβη δεν είναι δική σου δουλειά δεν είναι η καλύτερη στάση, αφού η σιωπή λειτουργεί σαν συγκατάθεση.
Το ότι δε μιλάμε παρ’ όλο που έχουμε σχηματίσει ξεκάθαρη άποψη συχνά συμβαίνει επειδή δε θέλουμε ν’ αναλάβουμε ευθύνες και ν’ ανακατευτούμε. Νομίζουμε πως όταν δε συμμετέχουμε άμεσα και βλέπουμε από απόσταση δεν είναι δικό μας θέμα να λύσουμε το πρόβλημα, να ξεκαθαρίσουμε τα πράγματα και να βοηθήσουμε στην απόδοση δικαιοσύνης. Πολλές φορές δε θέλουμε καν να βάλουμε κι άλλους μπελάδες στο κεφάλι μας, να μπούμε στη θέση του άλλου και να σκεφτούμε πώς νιώθει στη συγκεκριμένη περίσταση.
Όταν το αφεντικό σου έριξε άδικα ευθύνες στον συνάδελφο, όταν του μίλησε άσχημα χρησιμοποιώντας την εξουσία του ή τον απέλυσε χωρίς ιδιαίτερο λόγο κι ήσουν παρών, ίσως θα έπρεπε να είχες μιλήσει για να πάρεις το μέρος του αδικημένου. Σίγουρα φοβήθηκες για τη δική σου θέση και σώπασες, όμως αν είχες εκφραστεί μπορεί να ‘χε αλλάξει κάτι. Σκέφτηκες πως μπορεί να είσαι ο επόμενος και κανένας συνάδελφος να μην κάνει κάτι; Όταν η κυρία στον δρόμο μίλησε άσχημα στον έγχρωμο περαστικό, όταν απαίτησε να μη στέκεται κοντά της και με έπαρση τού ζήτησε τα ρέστα λες κι ο αέρας που αναπνέει της ανήκει, δε μίλησες, ίσως γιατί δεν ήθελες να μπλέξεις σε παρεξηγήσεις. Σκέφτηκες πώς είναι να εχθρεύεται κανείς κάτι που τυχαία δεν είναι; Όταν στο οικογενειακό τραπέζι η φίλη σου αδίκησε ένα μέλος της παρέας που δεν ήταν εκεί, στολίζοντάς το με ό,τι επίθετο της κατέβηκε στο κεφάλι εκείνη την ώρα και κατηγορώντας το με ευκολία, μήπως σώπασες; Άλλωστε όπως δεν ήταν μπροστά, πού να μπλέκεις τώρα…
Το να μην παίρνουμε θέση κάνει τις άδικες συμπεριφορές να διαιωνίζονται. Τι θα πει δε σε αφορά; Φυσικά και σε αφορά. Όπως όταν συμβεί σε σένα θα αφορά εμένα και θα περιμένεις να κάνω κάτι, να σου δείξω συμπαράσταση. Δεν μπορεί καθένας να συμπεριφέρεται όπως θέλει, χωρίς σεβασμό. Οι συμπεριφορές επιστρέφονται, μοιάζουν με μπούμερανγκ. Ο άνθρωπος με ανασφάλειες θα περιμένει το επόμενο θύμα για να επιβεβαιωθεί. Υπάρχουν βέβαια και περιπτώσεις που μπορεί να αδικήσεις κάποιον άθελά σου κι εκεί θέλεις κάποιος να σου επισημάνει το λάθος σου για να το διορθώσεις. Για ν’ αντιμετωπίσουμε τις αδικίες πρέπει να μιλάμε όταν συμβαίνουν μπροστά στα μάτια μας κι όχι να φοβόμαστε τις συνέπειες. Ο σεβασμός είναι ένα αγαθό που πολλές φορές ξεχνάμε, αλλά μονίμως απαιτούμε απ’ τους άλλους.
Κάνε αυτό που θα ‘θελες να κάνουν οι άλλοι για σένα! Βάλε πλάτη σε μια αδικία που θα συμβεί μπροστά σου. Δεν είναι θέμα ηρωισμού. Μη γίνεσαι συνένοχος με τη σιωπή σου! Μίλα κι ακόμα κι αν χάσεις κάτι επειδή υπερασπίστηκες το δίκιο, θα ‘χεις ξεμπερδέψει μια ώρα αρχύτερα από κάτι που δεν άξιζε! Τι είχες, τι έχασες, λοιπόν! Σίγουρα δε θα καταφέρεις να εξαλείψεις τις αδικίες όλου του κόσμου, θα βάλεις όμως κι εσύ το δικό σου λιθαράκι για να πάνε τα πράγματα καλύτερα.
Θέλουμε και τη δική σου ιστορία!
Στείλε το άρθρο σου στο info@pillowfights.gr και μπες στη μεγαλύτερη αρθρογραφική ομάδα!
Μάθε περισσότερα ΕΔΩ!
Συντάκτης: Έλενα Γ.
Επιμέλεια κειμένου: Βασιλική Γ.
Επιμέλεια κειμένου: Βασιλική Γ.
