Aγάπη είναι το «καλημέρα δε θ' αργήσω» στο ψυγείο

Διανύουμε εποχές ρηχές θα έλεγε κανείς. Εποχές που τα σημαντικά δεν έχουν πια τη βαρύτητα που τους αναλογεί και τα ασήμαντα έχουν πρωταγωνιστικό ρόλο, πολλές φορές. Σχέσεις επιφανειακές και μια καθημερινότητα που τη βγάζουμε σχεδόν διεκπεραιωτικά. Κάνουμε κακή χρήση των συναισθημάτων και του μεγαλύτερου αγαθού του ανθρώπου, την αγάπη.

Πόσες φορές την ξεστομίσαμε σαν να μην είχαμε ιδέα, σαν να μη γνωρίζαμε την έννοιά της. Την αποζητούμε παντού, έτσι λέμε, κι έτσι δύσκολα την επιστρέφουμε όταν μας δίνεται. Εκείνη, πάλι, κρύβεται στα πιο απλά, τα καθημερινά, μα εμείς την αγνοούμε, δεν την αναγνωρίζουμε καλά-καλά πολλές φορές και μπροστά μας να τη δούμε. Την μπερδεύουμε με άλλα, πιο «μικρά» συναισθήματα, τη βάζουμε με τον σωρό κι εκείνη χάνει την αξία της.

Γιατί την αγάπη, δε χρειάζεται να τη στολίσεις με βαρύγδουπα λόγια κι ακραίες συμπεριφορές, αρκεί να την αφήσεις να υπάρχει. Κι είναι πραγματικά υπέροχο να σ’ αγαπάει κάποιος, γιατί νιώθεις ικανός, νιώθεις άξιος. Ένας καφές που περιμένει στο τραπέζι, ένα λουλούδι στο βάζο, ένα σημείωμα στο ψυγείο: «Καλημέρα, δε θα αργήσω». Ένα μπολάκι με τροφή στο πεζοδρόμιο για κάθε αδέσποτο που ζει εκεί έξω. Χίλιοι τρόποι και χίλιοι λόγοι. Κάθε κίνηση μπορεί να κρύβει μέσα της αγάπη.

Η διαφορά της από τα άλλα συναισθήματα είναι πως εκείνη έχει διάρκεια, αυτό την ξεχωρίζει, αυτό την κάνει αήττητη. Άνθρωποι έρχονται και φεύγουν μα εκείνη εκεί! Εκεί να μας θυμίζει, ό,τι πιο γνήσιο έχουμε, να μας κάνει καλύτερους. Το να μάθουμε την αξία της και πώς να τη χαρίζουμε είναι ίσως το μεγαλύτερό μας γαλόνι. Γιατί όντως δεν έχουμε μάθει να την εκφράζουμε σωστά, αρκεί όμως να καταλάβουμε ότι για εκείνη γίνονται όλα! Ίσως κι αυτή να είναι η μεγαλύτερή μας ήττα, που μας μάθανε λάθος να αγαπάμε. Μας έμαθαν οι προτεραιότητές μας να μην έχουν άξονα εκείνη, να την παραμερίζουμε και να πράττουμε με σκληρότητα, ακαμψία, νομίζοντας πως έτσι θα επιβιώσουμε. Ένας αγώνας επιβίωσης όμως χωρίς αγάπη και πάλι δεν οδηγεί στο να ζεις.

Είναι η αγάπη, η απάντηση σε όλα. Σε κάθε αρνητική σκέψη, σε κάθε κακόβουλη συμπεριφορά, σε κάθε ανασφάλεια και κάθε ψέμα. Με αγάπη μπορούν να γκρεμιστούν και να φτιαχτούν όλα από το μηδέν. Σε ομορφαίνει το να αγαπάς, σου δίνει σκοπό και κίνητρο. Σε φορτώνει ενέργεια. Σε κάνει να θες να προσφέρεις, να γίνεις η καλύτερη εκδοχή σου. Είναι σχεδόν σαν ένστικτο, είναι γλώσσα ταυτόχρονα μα και μορφή τέχνης. Όπου πηγαίνει και κάθεται, κάτι συγκλονιστικό συμβαίνει. Σαν να μπορεί και μόνο με την παρουσία της να δώσει γεύση στο φαΐ, στα φιλιά αρμονία και στις δουλειές αποτελεσματικότητα.

Κι αν όντως δεν τη μάθαμε ποτέ όπως της άξιζε, δεν είναι αργά για να προσπαθήσουμε να εκπαιδευτούμε στην αξία της. Ας ξεκινήσουμε λοιπόν να της δίνουμε τη σημασία που της αξίζει κι ας γίνει εκείνη ο λόγος για να πράττουμε, να σηκωνόμαστε το πρωί, να επικοινωνούμε. Άλλωστε αν για κάτι αξίζει που ήρθαμε σ’ αυτό τον κόσμο είναι για να τη διαδώσουμε τριγύρω κι έτσι εκείνη να ταξιδεύει στους επόμενους και στους επόμενους. Χωρίς να αλλοιώνεται, χωρίς να σπάει ή να χαλάει. Μα να είναι έτσι, ακλόνητη και γνήσια, μέσα στην τόση σπουδαιότητά της.

Θέλουμε και τη δική σου άποψη!

Στείλε το άρθρο σου στο info@pillowfights.gr και μπες στη μεγαλύτερη αρθρογραφική ομάδα!

Μάθε περισσότερα ΕΔΩ!