Γιατί κάθε Χριστούγεννα θυμόμαστε ιστορίες στενάχωρες;

Τι σου έρχεται στο μυαλό όταν ακούς τη λέξη Χριστούγεννα; Φώτα, γέλια, μουσικές, τα γλυκά της μαμάς, οικογενειακές στιγμές, δώρα, αγκαλιές! Όλα αυτά είναι, μα και τόσα πολλά ακόμα. Είναι μια εποχή του χρόνου, που νιώθεις και πάλι παιδί, που βρίσκεις την ευκαιρία να κάνεις δημιουργικά πράγματα, να μοιραστείς, να συναντήσεις αγαπημένους ανθρώπους και να γνωρίσεις νέους, να κάνεις εξορμήσεις, να δεις τα πάντα στολισμένα. Τα Χριστούγεννα είναι φως στην καρδιά των ανθρώπων.

Κάθε σπίτι κι ένα διαφορετικό φως! Κάθε σπίτι κι μια χριστουγεννιάτικη ιστορία, που όμως δεν είναι πάντα χαρούμενη. Όσο κι αν τα Χριστούγεννα από μόνα τους προμηνύουν χαρά και όλα αυτά τα όμορφα που αναφέραμε παραπάνω, κρύβουν και μια μελαγχολία, οξύμωρο μα αληθινό. Γιατί πάντα τα Χριστούγεννα θα σου έρθει μια άσχημη ιστορία στο μυαλό; Γιατί πάντα όλα αυτά τα όμορφα θα έχουν μια γλυκόπικρη γεύση;

Τα Χριστούγεννα εκτός των άλλων, σηματοδοτούν και το τέλος μιας χρονιάς, ένας κύκλος κλείνει για να ανοίξει ένας άλλος, μα όπως λέει ένα ποίημα: «Κανένα τέλος δεν έρχεται με άδεια χέρια». Ένας αναπόφευκτος απολογισμός. Μια χρονιά μπορεί να κρύβει πέρα από χαρές κι εκπλήξεις, ατυχίες, πίκρα και απώλειες. Φεύγοντας λοιπόν από μια χρονιά για να περάσεις στην άλλη, είναι σαν να αφήνεις όλα αυτά πίσω, σαν να αφήνεις ένα κομμάτι του εαυτού σου σε αυτήν, όσο κι αν το κουβαλάς μέσα σου, της ανήκει. Γι’ αυτό πάντα μα πάντα, εκείνη την εποχή η ανάμνηση τρυπώνει στις σκέψεις σου.

Όσο κι αν είναι οξύμωρο, τις άσχημες στιγμές τις θυμόμαστε στις μεγάλες μας χαρές, εκεί μέσα στα φώτα, στα γέλια, εκεί που νιώθεις πως κάτι αλλάζει. Αυτή η γλυκόπικρη γεύση είναι συνυφασμένη με την εποχή των Χριστουγέννων. Θα παρατηρήσεις γενικότερα πως αν κλείσεις τα μάτια σου για πολύ ώρα και τα ανοίξεις απότομα στον ήλιο, θα πονέσουν. Λίγο αργότερα θα το ‘χεις συνηθίσει. Όσες φορές κι αν βυθιστείς στα σκοτάδια σου, το φως θα συνεχίσεις να ψάχνεις. Αυτό είναι τα Χριστούγεννα. Αν θα μπορούσαμε να βρούμε ένα ρητό για αυτά θα ήταν: «Και η ζωή συνεχίζεται». Κι αυτό επειδή δεν είναι φτιαγμένα μόνο για παιδιά, μα για όσους νιώθουν έτσι μέσα τους.

Άρπαξε την ευκαιρία και ζήσε τα όπως ακριβώς τα έχεις ονειρευτεί. Γίνε έστω για λίγο και πάλι πεντάχρονο. Δες το σαν μια ευκαιρία να προσφέρεις αγάπη και να λάβεις αγάπη. Γίνε ένα με τα φώτα και μοίρασε λίγο και σε όσους μπορεί να το έχουν ανάγκη. Μην αγνοήσεις στο δρόμο σου, εκείνον που δε στάθηκε τυχερός να ζήσει τη ζεστασιά των Χριστουγέννων. Στείλε ευχές με μια κάρτα σε έναν παλιό σου φίλο και πάρε την συνταγή απ’ τη γιαγιά για τα πιο ωραία μελομακάρονα που έχεις φάει. Ζήτα συγγνώμη σε εκείνον που νιώθεις πως αδίκησες και πες ένα ευχαριστώ για όσα σου προσφέρθηκαν. Να είσαι ευγνώμων που μπορείς να κάνεις όλα αυτά και μην τ’ αφήνεις για του χρόνου.

Τα αναμμένα λαμπάκια, θα θυμηθείς πως κάποτε κλείσανε, τα γέλια κάποτε σβήσανε, οι δρόμοι άδειασαν, τα γλυκά δε δοκιμάστηκαν και κάποια δώρα δεν ανοίχτηκαν. Όμως τα Χριστούγεννα εκεί, επίμονα κάθε χρόνο στο ραντεβού τους. Τα φώτα θα είναι αναμμένα να σου θυμίζουν, πως όταν κάτι τελειώνει, πάντα κάτι άλλο αρχίζει! Κι αφού λοιπόν κάθε Χριστούγεννα θα θυμηθείς μια άσχημη ιστορία, θυμήσου πως έχεις άλλες τόσες χαρούμενες να διηγηθείς. Μην ξεχάσεις να κάνεις μια ευχή και πού ξέρεις, ίσως να έρθει το θαύμα.

Θέλουμε και τη δική σου άποψη!

Στείλε το άρθρο σου στο info@pillowfights.gr και μπες στη μεγαλύτερη αρθρογραφική ομάδα!

Μάθε περισσότερα ΕΔΩ!