Μεγαλύτερος δε σημαίνει απαραιτήτως και σοφότερος

Μια φορά και έναν καιρό, όταν ακόμη η ζωή φάνταζε ένας επίγειος παράδεισος για τον καθένα προσωπικά, διαδραματίστηκε μια ιδιόμορφη παρτίδα σκάκι. Μια παρτίδα με βασίλισσα τη ζωή και με πιόνια της όλους τους ανθρώπους που περιλαμβάνονταν μέσα σ’ αυτήν. Ένας αγώνας προκαθορισμένος από την αρχή με εμφανή υπεροχή της ζωής, μιας και είχε ανέκαθεν την τάση να ελέγχει τα πάντα γύρω της και να τα προσαρμόζει σύμφωνα με τα δικά της θέλω. Φταίνε οι αντίπαλοι που την εμπιστεύτηκαν με κλειστά ματιά και βιώνουν τώρα την απογοήτευση της ήττας και συνάμα της «προδοσίας»; Μήπως αν ήταν πιο υποψιασμένοι, θα ήταν διαφορετική η έκβαση; Κι αν ακόμα δεν υπήρχαν περιθώρια για αλλαγή του αποτελέσματος, θα γίνονταν καλύτεροι οι ηττημένοι μέσα από αυτό; Θα αποκτούσαν την απαραίτητη πείρα για μελλοντικά παιχνίδια;

Με αφορμή, λοιπόν, αυτή τη μικρή παρομοίωση, θα σου μιλήσω για τους πραγματικούς πρωταγωνιστές που βρίσκονται ανάμεσά μας στη ζωή. Άτομα που κέρδισαν αυτόν τον ρόλο με το σπαθί τους και που σίγουρα είναι ένας ρόλος απαιτητικός και χωρίς περιθώρια λάθους και τροποποιήσεων. Είναι εκείνα τα άτομα, όπου το νεαρό της ηλικίας τους δε συνάδει με τα βιώματά τους και την ωριμότητα που προήλθε μέσα από αυτά. Άτομα ανυποψίαστα, που ζούσαν την κάθε στιγμή και που τίποτα δεν τους είχε προετοιμάσει για οποιαδήποτε αρνητική έκβαση. Ή καλύτερα, που ενώ γνώριζαν πόση σκληρότητα υπάρχει, είχαν την πεποίθηση ότι θα χτυπήσει μόνο την πόρτα των υπολοίπων. Γιατί τα νιάτα και η ανεμελιά πάνε πακέτο, σωστά; Σίγουρα θα ήταν το ιδανικό, σίγουρα δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα. Κι αυτό γιατί οποιαδήποτε δυσκολία βρεθεί στον δρόμο σου δεν κάνει εξαιρέσεις ούτε ως προς την ηλικία, ούτε ως προς τη φάση που σε πετυχαίνει, ούτε ως προς τον χαρακτήρα και τις επιλογές που έχεις κάνει μέχρι τώρα. Θα έρθει απλώς σε ανυποψίαστο χρόνο και θα σου αναταράξει τα πάντα. Τόσο ωμά!

Κι όταν εν τέλει κάτι τέτοιο χτυπήσει και τη δική σου πόρτα τι κάνεις; Πανικοβάλλεσαι, απελπίζεσαι, κυριαρχεί ένα χάος στο μυαλό σου. Αναρωτιέσαι γιατί συνέβη σε σένα, δε σταματάς να επαναλαμβάνεις αυτή την ερώτηση προς τον εαυτό σου. Έχεις ανάγκη να πάρεις απάντηση, ώστε να ρίξεις κάπου το φταίξιμο μπας και μετριαστεί ο πόνος που νιώθεις. Μάταια βέβαια, αφού παραμένει ένα από τα αιώνια αναπάντητα ερωτήματα. Μετά περνάς στο αμέσως επόμενο στάδιο, αφού έχει επέλθει το πρώτο σοκ. Προσπαθείς να βάλεις σε μια τάξη τις σκέψεις σου και να βρεις μια λύση που θα σε βγάλει από αυτό το αδιέξοδο. Εκεί ακριβώς κρύβεται και ο μεγαλύτερος κίνδυνος. Είτε θα το ξεπεράσεις και θα βγεις πιο δυνατός μέσα από αυτό είτε θα συμβιβαστείς με την τάχα δυσκολία αντιμετώπισης και θα περάσεις το υπόλοιπο της ζωής σου παράλληλα με αυτό. Μιλάμε, δηλαδή, καθαρά για ένα παιχνίδι επιβίωσης και κατάκτησης της ίδιας σου της ευτυχίας. Ένα παιχνίδι, όμως, με τεράστιας αξίας έπαθλο.

Τι κι αν άκουγες μέχρι τώρα –ιδίως από μεγαλύτερης ηλικίας ανθρώπους – ότι η ωριμότητα και η εμπειρία είναι αποτέλεσμα των χρόνων που περνάνε; Ότι εσύ είσαι ακόμη «αρχάριος» σε αυτό το κομμάτι, δεν έχεις προλάβει να ζήσεις τίποτα κι άλλα τέτοια σχετικά ώστε να υπερισχύσουν στη συζήτηση προβάλλοντας το προφίλ του πεπειραμένου; Είσαι σε θέση πια να τους διαψεύσεις, καθώς γνωρίζεις πόσο αβάσιμα είναι τα λεγόμενά τους. «Πώς φαίνεται η απειρία τους στη ζωή» σκέφτεσαι από μέσα σου με ένα ειρωνικό ύφος.  Και κάπου εκεί εκπλήσσεσαι με την ίδια σου τη συνειδητοποίηση. Εκπλήσσεσαι, γιατί απολαμβάνεις το έπαθλο αυτής της προσωπικής νίκης. Εσύ ο αδύναμος, όπως θεωρούσες τον εαυτό σου, κατάφερες να ολοκληρώσεις το δύσβατο αυτό μονοπάτι που στην αρχή φάνταζε ακατόρθωτο. Κι εκτός αυτού, μέσα από αυτό ωρίμασες συναισθηματικά κι έγινες πιο κατασταλαγμένος.

Ναι, αν ήταν στο χέρι σου σίγουρα δε θα διάλεγες κανενός είδους δυσκολία για να σκληραγωγηθείς. Κανείς μας δε θα το έκανε, μην κοροϊδευόμαστε! Αλλά καλώς ή κακώς πρέπει να πάρεις σαν δεδομένο ότι οι δυσκολίες αυτές υπάρχουν και είτε το θέλουμε είτε όχι θα συνεχίσουν για πάντα να υπάρχουν και να μας επηρεάζουν. Το θέμα είναι εσύ θα είσαι έτοιμος για την επόμενη πρόκληση;